بهادر آقا، یک متخصص خنثی سازی بمب که شش بار زخمی شده بود، نهایتا جان خود را از دست داد. او همواره به کنایه و فکاهی می گفت که بار هفتم دیگر جان به سلامت نمی برد.

بهادر آقا، افسر ۳۱ ساله پولیس همیشه در جمع سربازان اردوی ملی افغانستان به مناطق جنگی می رفت. او سینه خیز در میدان ماین پیش می رفت و ماین های کنارجاده ای و آله های انفجاری را بدون مجهز بودن به کلاه‌خود، لباس ضد گلوله و دستکش مخصوص خنثا می کرد. به این ترتیب او جان صدها تن را در ولایت ناآرام هلمند نجات داده بود.

بهادر می دانست که بدون تجهیز به وسایل حفاظتی، یک اشتباه کوچک می تواند آخرین اشتباهش باشد؛ اما گویا او چنین تقدیری را پذیرفته بود. او در ماه اکتوبر سال ۲۰۱۶ به بن اندرسون، خبرنگار "وایس نیوز" با لبخند گفته بود: «شش دفعه من زخمی شدم؛ هفتمین بار احتمالا زنده نخواهم ماند». ماه دسمبر، نهایتا آن موعد فرا رسید.

چهار دهه جنگ افغانستان را به آلوده ترین کشور به ماین های زمینی و آله های انفجاری در جهان تبدیل کرده است. آمار سازمان ملل متحد نشان می دهد که آله های انفجاری سال گذشته جان بیش از ۶۰۰ فرد ملکی را در سراسر افغانستان گرفته است؛ ۱۰۰ تن از این قربانیان از ولایت هلمند بودند.

احمد شاه زلاند، برادر اندر بهادر به خبرگزاری فرانسه گفته است که طالبان به جای یک ماین، دو ماین را جاسازی کرده بودند. وقتی اولی خنثی شد، دومی منفجر گردید و جان بهادر را گرفت.

به دلیل شرایط امنیتی خاص در ولایت هلمند، خبر مرگ بهادر تا ماه گذشته به رسانه ها افشا نشده بود.

دوستان و همکاران بهادر او را مردی وطندوست و مسلکی توصیف می کنند که اندوه اعضای خانواده خود، به ویژه مرگ مادرش به دست طالبان را همواره با خود داشت. در فیلم مستند "وایس نیوز" او به اندرسون گفت که "خانواده من خلاص شد، همه چیز خلاص شده است". او گفت: «ممکن است من بمیرم؛ مشکلی نیست».

اندرسون خبرنگار "وایس نیوز" که خبر مرگ بهادر را در صفحه تویترش نشر کرده، می گوید که او شاهد بوده است که چطور این پولیس زیر آتشبار شورشیان، سینه خیز پیش می رفت تا بمب جاسازی شده در بین جاده را خنثی کند و راه را برای عبور موتر سربازان هموار بسازد.

اندرسون به خبرگزاری فرانسه گفت: «به ما شلیک می شد اما او هیچ توجه نمی کرد. همه خود را پنهان می کردند اما او می ایستاد و به راهش ادامه می داد».

او می گفت: «مهم نیست زنده بمانم یا بمیرم فقط می خواهم طالبان را بکشم». اندرسون می گوید که او کاملا رنجدیده بود. او توضیح می دهد: «او باید خیلی پیش تر از این میدان جنگ را ترک می کرد هرچند که او از آن خودداری کرده بود».

بهادر که در ۱۵ سالگی به نیروی پولیس پیوسته بود، به اندرسون جای زخم مرمی و چره هایی را نشان داده بود که هنگام ماین پاکی به جانش نشسته بود. اندرسون می گوید: «یک گلوله به پیشانی اش اصابت کرده بود اما وارد مغزش نشده بود».

همکاران سابق او در ولایت هلمند می گویند که زندگی شان را مدیون او هستند. هیبت الله به خبرگزاری فرانسه گفت: «وقتی شرایط پیچیده و دشوار می شد، بهادر همیشه آن را مرتب می کرد. حکومت اصلا به فکر زندگی ما نبود».

غلام داوود تره خیل، فرمانده بهادر او را "یک افسر وطندوست و دلاور" توصیف می کند که "صدها بمب و ماین جاده ای را خنثی کرده بود". تره خیل گفت: «بهادر یک خنثاکننده مسلکی و حرفه ای ماین بود». او همچنان افزود که فقط سه هفته پیش از مرگش، به بهادر به خاطر خدماتش مدال اهدا گردیده بود.

با وجود فداکاریهای بهادر، خبر مرگ او بسیار ناوقت در رسانه های افغانستان جنگزده منتشر شد و چندان مورد توجه قرار نگرفت. تاکنون هزاران نیروی پولیس و اردوی ملی در جنگ های چندجانبه در افغانستان کشته شده اند اما مقامات از ارائه آمار قربانیان خودداری می کنند.

ملا یار گل، یک بزرگ قبیله گفته است که در مراسم تدفین بهادر فقط "۱۵ تا ۲۰ تن" شرکت کردند و تابوت او را که با پرچم افغانستان و یک قطعه عکس تزیین شده بود، حمل نمودند.

از بهادر همسرش و یک نوزاد پسر به جای مانده است. احمد شاه زلاند، برادر اندر او می گوید: «بزرگترین آرزوی او این بود که راه رفتن پسرش را ببیند اما این آرزو را با خود به گور برد».

خبرگزاری فرانسه / ع. ح.

>>>   خدا همه شهیدان که در راهی وطن جان می دهد مورد رحمت خود قرار دهد

>>>   روحت شاددلاور

>>>   جنت نصیب شان انشالله.
نادرشاه

>>>   کشوردردست چهار...،مزدور ومافیایی غربی افتیده انسان های ورزیده متخصص ،نخبه را فدای منافع شخصی خویش وباداران استعماری خویش میکنند، مردم درک کنند وبدانند درجستجوی راه حل باشند.
بااحترام

>>>   روح بهادروهمه شهدای که درراه دفاع ازنوامیس ملی جان های شیرین شان را قربان نموده اند شاد ویادشان گرامی باد
احمدازکابل

>>>   روحت شاد ويادت گرامي باد شير مرد وطن.
لالا هراتي

>>>   روحش شاد و یادش گرامی باد. خداوند همه شهدای افغانستتان را جنت گزین و به فامیلهای محترم شان صبر و استقامت نصیب کند.

>>>   اگر از فامیل جنگ سالاران می بود حالا رئیس جمهور ورئیس اجرائیه در رفتن به فاتحه وجنازه اش رقابت میکردند
خداوند جنت رابرایش اعطا کند چون خدمتگار مردمش بوده

>>>   این خدمتگار ملت خود بود انشاالله جایش بهشت برین است. مرگ بر ماین فرش کنندگان این مزدوران پاکستان.
گلزار حدران

>>>   روح این شهید رادمرد وطن شاد

روی مزدوران اجنبی سیای دنیا واخرت

حیف این وطن که به دست مثل اشرف و گلبدین می چرخد

هر که مزدورتر سهمش بیشتر

دوستم که خیانت نکرد چرا نمی تواند بیاید

ویا کسانی مثل دوستم چرا زیر فشار هزاران بهانه سیاسی است

>>>   شهادت مبارک برادر ای کاش این کشور کسی را در راس قدرت میداشت تا امروز قهرمانی شما دلیر مردان را بخاطر بقا در قدرت با اشخاصی فروخته شده معامله نمیکرد و دشمنت را برادر خطاب نمیکرد . امروز شما شهید میشوید و فردا اینها که قدرت حکومتی را قبضه کرده اند مردار خواهند شد پس همه میمیرند. ببین تفاوت راه از کجاست تا بکجا .
بایانی

>>>   آنکه ماین میماند، انسان میکشد، پل میپراند قهرمان میشود ولی آنکه زندگی اانسان هارا نجات میدهد گم نام باقی میماند.
تافغان

>>>   خداوند غریق رحمت خود کند نفرین باد برخاینان

>>>   خیر است دوستان مرگ خو یک روزی میاید ولی این مرگ شهادت نصیب هر کس نمیشود خداوند جنت فردوس را نصیب این قهرمان ملی ما بکند . قهرمان واقعی خو همین ها است ولی دریغا که حالی هر کس و ناکس را قهرمان میپندارددربغا....
عرفان از هرات.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است