جوانان سرافراز و پر افتخار وطن روی سخنم با شما است به عقیده من جوان یا جوانان به آنانی گفته می شود که سن شان از 14 الی 25 باشد به باور من جوانان نیروی عمده و اساسی یک جامعه را تشکیل می دهند و امروزه درصد قابل توجه نفوس جهان و افغانستان را جوانان تشکیل می دهند.

اما در افغانستان گروه ها و قشرهای انسانی بجز روزهای معین در ایام دیگر در فراموشی کامل به سر می برند. مناسبت هایی چون روز جوانان، روز زن، روز اطفال، روز معلم، روز مادر و غیره تنها فرصتی برای یادآوری از این قشرهای فراموش شده هستند. در این یادداشت و به این بهانه به بررسی وضعیت فعلی مشکلات جوانان افغانستان می خواهم حقایقی را با شما شریک سازم.

قسمتی که آشکار است جوانان افغانستان نسل پس از جنگ هستند که بعد از سه دهه جنگ به آزادی دست یافته و دوباره به زندگی عادی برگشته اند اما به نظر من اکثریت جوانان اکنون با ده ها مشکل دست و پنچه نرم می کنند مانند فقر، بی سوادی، بیکاری، اعتیاد به مواد مخدر، ازدواج های اجباری، مهاجرت به کشورهای اروپایی و همسایه بخاطر کار از جمله مشکلاتی هستند که جوانان افغانستان شکایت دارند و از این مشکلات رنج می برند.

از جمع این همه مشکلات جوانان سه مشکل عمده قابل دقت است:
اول: درصد زیادی از جوانان که به آن دچار اند بیکاری است که زیادتر جوانان مایوس و ناامید از زندگی و آینده خویش رنج می برند و کابوس پیدا کردن وظیفه به مهمترین و وحشتناک ترین دغدغه با درنظرداشت بروکراسی ها و فساد گسترده ای که وجود دارد برایشان تبدیل گردیده است.

دوم: در اکثریت ولایات افغانستان جوانان بنابر مشکلات مختلف چون نبود امنیت، تهدیدهای مخالفان دولت، آتش زدن مکاتب که جوانان از آموزش و پرورش بازمانده اند می باشد اینها همه حرف هایی است که من شخصا در صحبت هایی که با جوانان داشته ام جوانان عزیز آنها را با من مطرح کرده اند.

سوم: با درنظرداشت همه مشکلات عمده ترین مشکل در حال حاضر نبود امنیت است که درصد زیاد جوانان از آن شکایت دارند بنابراین وقتی که امنیت حاکم نباشد مشکلات زیادی به وجود می آید.

قسمتی که همه می دانیم با آنکه مکاتب و دانشگاه های دولتی و خصوصی در افغانستان فعالیت دارند اما اکثریت جوانان از کم بودن سطح سواد و راه نیافتن به امتحان کانکور و تحصیلات عالی شکایت دارند و این را یکی از سه مشکل عمده می دانند.

خلاصه باید گفت بیکاری، نبود امنیت و بی سوادی مشکلات مهمی اند اما در پهلوی مشکلات دیگری هم وجود دارد که قابل دقت است گرفتن طویانه گزاف، مصارف دیگر عروسی، ازدواج های اجباری، خشونت بخصوص بالای قشر اناث، فساد اداری، نبود استادان مسلکی در مکاتب و دانشگاه ها، کمبود وسایل مکاتب و دانشگاه ها، عدم دسترسی به تکنولوژی جدید، نبود سالون های ورزشی همه و همه برای جوانان افغانستان از جمله مشکلات بزرگ می باشند.

نکته دیگری که قابل تذکر است عدم رعایت قانون ترانسپورتی و آلودگی هوا هم یکی از مشکلات آنان است. بخصوص برای قشر نسوان گرچه در پهلوی وزارت اطلاعات و فرهنگ معینیتی به نام امور جوانان وجود دارد اما طوریکه دیده می شود توجه به مشکلات جوانان کمتر دارند حقیقت این است که درحدود 80 درصد جوانان از بزرگ ترین مشکل خود که شکایت داشتند مشکل بیکاری و نبود امنیت، متباقی به سایر مشکلات که جوانان به آن مواجه هستند.

جوانان عزیز به باور من راه حل این همه مشکلات که فرا راه شما جوانان را سد کرده است فقط و فقط زمانی می تواند حل شود که در کشور یک نظام و یک اداره بهتر و پاسخگو که دور از تعاملات قومی زبانی و منطقوی باشد جز از خدمتگذاری هدف دیگری نداشته باشد به وجود بیاید که به خواسته های معقول نسل جوان پاسخ مثبت بدهد و گره از مشکلات شان بگشاید.

احمد سعیدی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است