هنوز خون های به زمین ریخته ولایت تخار و قندوز سربازان عزیز ما که دو روز کشته شدند نخشکیده است که فاجعه هولناک دیگری در ولسوالی بالا بلوک ولایت فراه رخ می دهد.

اگر توجه و مسوولیت پذیری بوجود نیاید طوریکه طی یک سال گذشته نیز حملات بزرگ انتحاری علیه تجمعات مردمی و مراکز مذهبی و دینی انجام یافته است که در هرکدام ده ها و صدها نفر کشته شده اند در همچو جنایات نابخشودنی به نام مصالحه آن هم در مقابل کسانی که به صلح باور ندارند رهبران ما زیر پای طالبان آدم کش فرش قرمز هموار می کنند.

آنها در بدل صلح خواهی فرزندان ما را می کشند این درد، درد یک خانواده نیست بلکه درد یک ملت است نمی دانم چرا مردمان دیگر این سرزمین در سکوت و تماشا نشسته اند انگار به معنای واقعی کلمه در اینجا درد هرکس به خودش مربوط است دلیل این بی حسی و بی حالی که حکایت از خفتن وجدان جمعی و بی تفاوتی شعور عمومی در برابر فاجعه دارد هر چه باشد نشان از خستگی و درماندگی عمومی دارد.

متاسفانه در حادثه دو شب گذشته در ولایت فراه نزدیک به 30 تن از نیروهای ویژه کماندو در کمین طالبان در منطقه تودنک ها کشته شده اند و دو تانک زره تخریب و یک تانک زره را هم مخالفان با تمام تجهیزات با خود برده اند. بدبختانه تاکنون 22 جسد نیروهای کماندو در تپه سعادات در نزد طالبان می باشد و 27 میل سلاح نیروهای کماندو نیز به دست این گروه افتاده است.

از سوی دیگر شب گذشته طالبان به مرکز شهر فراه روستای برنگتوت در چهار کیلومتری شهر فراه نیز حمله کردند. وضعیت با گذشت هر روز بحرانی می شود بدون همدلی و حمایت از قوت های مسلح برای نجات وطن دیگر هیچ راهی باقی نمانده است.

احمد سعیدی

>>>   هرکه رادرد رسد ناچار کویند وای وای هروز درنقاط کوناگون افغانستان دها تن از هموطنان ما در اثر بمباردمان امریکا غاصب شهید وخانهای گلی شان ویران میگردد این کار شناش هیچ واکنش نشان نه میدهند حال چه شده که گریان می کنید
بی خبر

>>>   هر تاجیک در جای خود مسوولیت دارد !‌
بگذریم از اینکه احمد چه کرد محمود چه کرد. به این بیاندیشیم که من چه میکنم ، خود ما چه میکنیم ؟! عرصه مبارزه ، میدان عمل ، برای همه و به روی همه گشوده است. چه در متن ، چه در حاشیه ، یک جایی است که ما هم صرف نظر از اینکه کسی دیگر چه میکند، به کار مبارزاتی بپردازیم. کجرویی ، اشتباه ، خیانت و خود فروشی کسان دیگر، نمی تواند جواز بیکاره گی و نظاره گری ما باشد. تنها نق زدن، تنها شلاق دشنام و توهین را به فرق این و آن کوبیدن، تنها عیب ها و کژی ها را نشان دادن ، تنها بیان خرابی وضعیت، اصل و نهایت کار مبارزاتی نیست. اصل کار این است که برای دگرگون ساختن وضع و شرایط خراب تلاش و مبارزه کنیم. مبارز واقعی کسی است که نه تنها خرابی وضع را بیان کند و نشان دهد ، همچنان آن وضعیت را تغییر بدهد .
مبارزه عدالتخواهانه این نیست که دو تا نق بزنیم ، پنجاه تا عکس بگیریم، همه کسانی را که خوش ما نمی آید هزار تا دشنام بدهیم، ملامتی همه گپها و کار ها را به گردن این و آن بیاندازیم و قرار بخوابیم که مسوولیت ما ادا شد. در داخل و خارج کشور ، هر فرد ما از خود وظایف و مسوولیت های داریم. باید این وظیفه ها و مسوولیت ها را دریابیم و در پی انجام شان باشیم. یک انتقاد که از کسی دیگر می کنیم ، صد انتقاد متوجه خود ما نیز است . اگر هر فرد از ما تاجیکان ، در هر محیط و مکان ، به قدر توان ، همان کاریکه از ما توقع میرود و از دست ما ساخته است انجام دهیم ، خیلی خرابی ها و کمبود های ما رفع خواهند شد.
با سپاس . تاجیکم با تاجیکانم زنده ام .
عمر راوی .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است