چرا همیشه کرزی و غنی را نفرین می کنیم؟ اصلا چرا تمام اشتباهات خود را گردن پشتون ها می اندازیم؟

آدم های تنبل وقتی کاستی و مشکلات را در وجود خود می بینند دیگران را متهم می کنند. طالبان شکست خوردند، قدرت در دست تاجیک ها بود، از پشتون ها خبری نبود، در شمال و جنوب امنیت بود ولی فهیم خان همه را بخشید و شخص خودش سپری در برابر انتقادات جامعه شد.

کرزی هم هر سفر خارجی که می رفت دستور ترور یکی از بزرگان غیرپشتون صادر می شد مانند جنرال داوود، سید خیلی و ... بعد مردم که می دانستند کار کرزی است بلند می شدند. کرزی به فهیم خان می گفت مارشال صاحب برو مردم را آرام کن!

مانند ترور استاد ربانی که کرزی به استاد ربانی زنگ زد که به دبی برو و با طالبان مذاکره کن. مگر هر آدم ناشناخته ای که از راه برسد استاد باید برود صحبت کند اصلا جایگاه استاد ربانی کجا و یک پا برهنه به نام طالب کجا؟!

از آنجا که انتحاری طبق برنامه تنظیم شده بود کرزی مجبور شد استاد ربانی را بفرستد و بمب توسط استانکزی منفجر شد اما فهیم خان مردم را به آرامش دعوت کرد. او بجای اینکه مدیریت کشور را بدست گیرد و عاملان ترور را محاکمه کند مدیریت ضد پشتون ها را بدست گرفت.

سال ها از آن استفاده کردند همینظور از بسم الله خان، امرالله صالح، یونس قانونی، احمدولی، احمدضیا، خلیلی، دانش و ... از همه اینها در مشکلات و سرکوب اعتراضات استفاده کردند.
حالا همین نقش را عبدالله به عهده گرفته است. عبدالله گذشته از اینکه از چه تباری است نماینده غیرپشتون ها نیز می باشد در هر مشکلی در کنار غنی قرار دارد و بحران ها را مدیریت می کند.

به نور هم نباید اعتماد کرد مذاکرات مخفیانه با استانکزی تردیدهایی را به وجود آورده است که وی بر سر چه معامله خواهد کرد! احتمالا ادامه راه فهیم خان، احمد ضیا، دوستم و عبدالله باشد. برای وزیر شدن، سفیر شدن، منفعت و مصلحت های شخصی موقتی در قبال تحویل بلخ و سپر انسانی پشتون ها در قبال غیرپشتون ها باشد.

به نور هم دیگر نباید اعتماد کرد. دو روز حضور دشمنان خون آشام مردم ما استانکزی و سلام رحیمی در بلخ برای شناخت عطا کافی است! چه کار کردند آنها؟ وجه توافقی صورت گرفت و رضایت عبدالله را در پی داشت؟ هیچ بهانه و دلیل مستحکمی برای چنین کار مخفیانه ای وجود ندارد جز شکست آخرین سنگر غیر پشتون ها و قرار گرفتن نور در برابر مردم خود.

پشتون ها دانسته اند که از عبدالله دیگر نمی شود به عنوان سپر استفاده کرد و باید آهسته آهسته نور را بیاورند و به عنوان سپر استفاده کنند!

گل امیری

>>>   Qadeem
فکر میکنم از تاریخ پند عبرت نگرفتن و همچنان الفبای سیاست ره نخوانند....ده قتل احمد شاه مستقیم کرزی دست داش

>>>   Parsa
رئیس مجلس سنا - مسلمیار: ما صلحی نمی خواهیم که برای طالبان بی عزتی باشد.

برای کرزی - غنی - گلبدین - خپلواک - مسلمیارو سایر پشتونیست ها که در گذشته حامی طاب و شناخت طالب منحیث دولت مشروع افغانستان بودند ؛ اندیشه و اعمال جنایتکارانه ، قتل و سربریدن ، نوکری و خدمت به پاکستان از جانب طالب مهم نیست. چون پشتون هستند برادر اند ، مخالف سیاسی اند و با تعجب " مخالفین مسلح" اند. اما اگر این دسته مسلح جنایتکار اوزبیک ، تاجیک و یا هزاره می بودند خاین ، تروریست ، وطنفروش ، خاک فروش ، نوکر بیگانه واجب القتل تلقی می شدند.

این کافریار نه مسلمیار نیات نیک پشتونیست ها را نسبت به طالب بی عزت ، پست ، ....بیان کرده است. خدایا کاش این تبار را در قاره دیگر خلق میکردید که ما از شر شان در امان میبودیم !!!!!! هیچ تفاوتی بین تحصیلکرده و خارج دیده و ملا و مولوی این طایفه وجود ندارد از گلبدین تا قاضی وقاد و مولوی خالص ....... و حتی پیر های شان که برای شان استخاره می کنند و دعا می نمایند.

این خو وعادت و سرتنبگی ، لجاجت خود بزرگ بینی و شوونیسم در بین پشتون ها از شاه تا گدا در 4 دهه اخیر هویدا شده است البته با استثناات اندک . برای ارضای این بر تری طلبی و حاکم بودن بالای سایر اقوام به هر نوع نوکری ، حتی قتل پدر و برادر، جعل و تزویر هم حاضرند ، چه این بادار مغل باشد چه انگلیس چه روس چه امریکا چه ایران چه پنجابی.

>>>   Mutaref
مارشال فهيم در واپسین سال حيات سياسى و آخرين سخنرانى اش، صحبت هاى محرمانه ى با مردم پنجشير داشته كه آنرا ميتوان به نحوى وصيت نامه سياسى وى به نسلهای بعدش پنداشت. او با زبانى عام فهم از خوشباورى هاى خودش كه آنرا صداقت مى نامد، از توطئه ها و منافقت كرزى و دسايس امريكا و خارجى ها پرده برداشته و افشاءگرى نموده است.

مارشال فهيم گفته است كه بعد از خروج شوروى، پاكستانى ها خيال پر كردن جاى آنها را در افغانستان داشتند و نمى خواستند، تاجيكان بقدرت برسند. بناً حكمتيار را تقويت نموده، عربها را بمحور او گردآوردند، تا مانع ايجاد نظام اسلامى توسط ما شوند. با شكست حكمتيار، طالبان را ايجاد نمودند و فوج خود را علناً در كنار آنها بر عليه ما قرار دادند.

او در جايى از صحبتش با طرح گفتمان سياسى تاجيكان و پشتونها در حال حاضر مى گويد. اساس مشكل افغانستان چيست؟
( این است که پشتونهاى افغانستان که سال ‌های سال در این کشور سردار و بادار بودند، آنها میگويند که سیادت و سرداری ما را بپذیرید. شما مردم غریب بودید. چوب شکن بودید. سقو بودید، کلینر بودید، شما این را مستحق نیستید و به زور گرفتید و غصب کردید. ما برای شان می‌گویم برادرها، ما قبول داریم که شما سردار و سید بودید. اما روز امتحان، این کشور را شما ترک کردید و گریختید. ما از همی غریبی که داشتیم و ما قبول داریم که غریب بودیم و ما کی می‌گویم که مثل شما سردار بودیم؟ ما غریب بودیم و از این وطن دفاع کردیم و حالا ما مستحق هستیم که در این جا سیادت و سرداری کنیم. بناء تمام نزاکت و مشکلات که شما میگوئيد، گاهی در چهره طالب ظهور می کند و گاهی در چهره به اصطلاح اشرف غنی ظهور می کند و گاهی در چهره داکتر نجیب ظهور می کند، و گاهی در چهره حکمتیار ظهور می کند. اصل هدف یک هدف است. و طرف مقابل که ما و شما خصوصاً قوم تاجیک را میگویند، مخصوصن پنجشیری.

ما می گویم که افغانستان وطن ما است. در روز امتحان ما ایستاد شدیم و این وطن را آزاد ساختیم. و شما هم از اين کشور هستید. بیائيد برادرانه و عادلانه این جا زندگی کنیم. ما هم حق داریم این جا زندگی کنیم و شما هم حق دارید زندگی کنید. ما هم حق داریم که در این وطن خدمت کنیم. و در نظام و حکومت اش باشیم. شما هم بیاید باشید. ولی عادلانه باید باشیم. آنها به ما میگويند، عادلانه این است که شما یک ولسوالی بودید، یک ولسوالی حق دارید سهم داشته باشید. )

مارشال به پاسخ انتقاداتى كه مخالفانش از او مى كنند كه همه چيز را به ديگران تسليم كرد، مى گويد كه توافق من و شهيد مسعود اين بود كه امانت و مشروعيت نظام افغانستان را روزى دو باره بمردمش بر مى گردانيم و من اينكار را كردم. اما نمى گويد كه چرا امانت مردم افغانستان را به كرزى جاسوس خارجى تسليم نمود.

مارشال همچنان برخورد استعمارى امريكايى ها را چنين توضيح مى دهد: ( دنیا که آمده بود، شرایط خودرا داشت. شرایط دنیا این بود که جنگ می کنیم با طالب ولی شما دیگر در نظام نيآئيد. به من به صراحت گفتند، وقتی که بگرام ازاد شد، دابنز می گفتند نماینده بوش بود، آمد طرف استاد ربانی نشسته بود. زود طرف من اشاره کرد که اینست دیگر خلاص. ولی شما هم دیگر طرف کابل نيآئيد. چرا ما به پاکستان و مشرف و دنیا اطمنان داده ایم که ما دیگر شورای نظار و پنجشیری و جمعیت را نمی مانیم که بیاید. اما من به این فکر بودم و تصمیم من این بود که همانطور که ما را از کابل کشیده بودند، همان رقم در کابل برویم، که رفتیم. آنها انتقاد خودرا کردند و عقده گرفتند در برابر من که این سرکشی کرد. شما یک کتاب را كه بوش در جنگ نوشته است که ما به هیچ وجه به شورای نظار اجازه نمی دادیم که داخل کابل شود. ولی یک کسی به نام فهیم، با تمرد و سرکشی داخل کابل شد. )

او بصراحت اعتراف مى كند كه: (ملل متحد را گفتیم که بیا مداخله کن ما جور میایم. گفتند با کی ؟ گفتم با پشتونهاى افغانستان. که نماینده سياسى شان ظاهر شاه است. ملل متحد مداخله کرد. مجلس بن دایر شد. همرای نماینده شورای روم جور آمدیم. حکومت موقت جور شد. دولت انتقالی آمد. همه چیز رفت جای به جای شد. ما همه چیزی مردم را تسلیم کردیم. هر چیزی که یادتان باشد ما این جا داشتیم را تسلیم کردیم. بعضى كسان میگویند سلاح ما را دادند. نه. سلاح دست خود را که داشتیم، ندادیم. سلاح ثقيله، توپ و تانگ اسکات که از وزارت دفاع افغانستان بود. همان امانت مردم افغانستان بود. پس به مردم افغانستان تسلیم کردیم.

کرزی که همرای یک پتو آمده بود. نظام را کی باید جور می کرد؟ نظام را باید ما جور می کردیم که همه چیز به دست ما بود. همانطورکه آمرصاحب وصیت داشت و به من گفته بود، که برادر نظام را جور كن و حق مردم افغانستان را بده به مردمش. وزارت دفاع را ما جور می کردیم. وزارات مختلف افغانستان را ما باید جور می کردیم. نظام را باید ما می آوردیم. حتی آقای کرزی را یک و نیم سال من اعاشه و نان می دادم. یک روز در خانه‌اش گفته بود که گوشت نیست. خانمش گفته بود چرا نیست؟ گفته بود به خاطر اينکه حالا دیگر نان مربوط رییس جمهور شده. زنش پرسيده بود، تو رییس جمهور استی. کرزی گفته رئيس جمهور چه؟ زنش گفته بود كه سابق گوشت از كجا مى شد؟ سابق که فهیم میداد آب و نان ما را. حالا گفته رییس جمهور شدی او امر کرده که از ریاست جمهوری داده شود. حالا استحقاق گوشت تمام شده. گفته، نه من اين کار را نمی کنم. بروید از خانه فهیم پیسه بیاورد. )

مارشال اضافه مى كند كه شما یک نکته را متوجه باشید. حکومت فعلی آقای کرزی قوی تر از حکومت استاد ربانی نیست. اما هیج کسی در ارگ او را راکت نمی نزند. بخاطر اينکه یک پشتون در ارگ است. اگر من باشم، ربانی و احمد شاه مسعود مى بود، در همان شب دوم از چهار آسیاب 50 تا توپ می زدند.
زمانيكه حكومت جور شد و اردو را ساختند. مجاهدين را از قدرت زدند. اگر من مارشال شده بودم، این ظرفیت را هم داشتم که در خانه بشینم. در خانه خود سنگین نشستم. آنها در ظرف یک دو سال درک کردند که اشتباه کرده اند. پس مراجعه کردند. عذر کردند که بيآئيد. من گفتم نه برادر. شما وقت خودرا سپرى کنید. دوره خودرا تیر کردند. دسایس مختلف کردند. مردم خود ما و شما را آوردند استعمال کردند. برادر آمر صاحب را اوردند. جوانان خود ما را رشد دادند. جنرال دوستم را تحریک کردند که تو پهلوان هستى. اسماعیل خان را تحریک کردند که تو پهلوان هستى. فقط همین فهيم را که از ارگ بکشید، او جای کل شما را گرفته است. رییس جمهور به اسماعیل خان می گفت که من می شرمم که خودت را می بینیم پایان نشسته هستى. جای تو كه جای من است. چطور کنم که جای تو را فهيم گرفته است. استاد ربانی را هم می گفتند جای ترا فهيم گرفته است. ولی وقتی که همه را زدند. آنها را هم از صحنه کشیدند. )

اين ناشنيده هاى مارشال بصراحت نشان مى دهد كه روابط او و كرزى برخلاف آنچه كرزى مكار نشان مى دهد، خوب نبوده. اما مارشال خوشباور كه جوانمردى و رفاقت را بر درايت و سياست ترجيح مى داد، تا زمانى به آنها وفادار ماند كه با مرگ مرموز و ابهام آميز چشم از جهان پوشيد.

از برگهٔ محمد عارف منصوری

>>>   Zahir
حرف های فهیم را یک طفل هم میداند
50 سال قبل از امروز در ولسوالی ما یک مکتب افتتاح شد اما بنام لیسه زرغنکوت که نام پشتون بود اما باشنده های آنجا 100 فیصد تاجیک ازبک بودند همیشه از آن رنج میبردم چرا با وجودیکه صد ها دانشمند شاعر نویسنده ما داریم اما یک نام بیگانه در پیشانی مکتب ما نوشته شده است البته یک طوطیه استبدادی قبیلوی از همان وقت جریان داشت

>>>   هر تاجیکی که محل گرایی و سمت و ولایت گرایی می‌کند از ما نیست و از او کرده اوغان به مراتب بهتر است ، چون اوغان در مقابل ما قرار دارد و میشناسیم که دشمن است اما مار استین و دسته تبر خطرناک تر از دشمن است ....

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است