ﺷﻬﺮ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺣﻮﺕ ﺳﺎﻝ 1357 ﻫ ﺶ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ، ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﻏﯿﺮﺕ ﻭ ﺑﺎﺷﻬﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﮐﻨﺎﻑ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﮔﺮﺩ ﻫﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﺗﻮﺩه ﻋﻈﯿﻢ ﺟﻤﻌﯿﺖِ ﺧﺮﻭﺷﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭ ﺳﺘﯿﺰ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ؛ ﻫﻤﻪ ﻗِﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺷﺘﺮﺍﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﮔﻮﯾﺎ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ ﺯﺩ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺮﺍﺕ ﺭﻧﮓ ﺑﺪﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡِ ﺑﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﺑﻪ ﺟﻮﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ.

ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻋﺸﺎﻕ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺣﺘﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ، ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﻫﺎﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺮﻫﺎﯼ ﺧﻤﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺲ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﺑﮑﺸﻨﺪ، ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺟﺬّﺍﺏ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﻟﺬﺕ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺷﺎﻥ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﺑﺎ
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ؛ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻗﯿﺎﻡ ﻣﻠﯽ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎﯼ ﮐﻔﺮ ﺷﮑﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﻝ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺕ ﺗﺎ ﮐﺎﺑﻞ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺑﻞ ﺗﺎ ﮐﺮﻣﻠﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﮐﻢ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﺎنک
ﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﻫﺎ ﺳﭙﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﯾﮑﺼﺪﺍ ﯾﮏ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﺎ ﻣﺮﮒ ﯾﺎ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ، ﯾﺎ ﺧﻮﻥ ﯾﺎ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﯾﺎ ﻋﺰﺕ ﻭ ﯾﺎ ﻣﺮﺩﻥ... ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﻣﺪﺭﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﺷﻐﺎﻟﮕﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﻠﻪ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ.

ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺍﻟﻠﻪ! ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﺧﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺰﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭﻃﻦ ﺭﯾﺨﺘﻩ ﺷﺪﻧﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻟﺒﯿﮏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻏﯿﺮﺕ ﺍﻓﻐﺎنستانی ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﯿﺎﻥ ﻣﺮﺻﻮﺹ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﻋﺒﻮﺭ ﺗﺎﻧک ﻫﺎﯼ ﺯﺭﻫﯽ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻥ ﺁﺷﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺷﻬﺮ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﻫﺮﺍﺕ ﺩﺭ 24 ﺣﻮﺕ 1357 ﻫ ﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻣﺨﺮﻭﺑﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﺷﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍفتادﻩ ﺑﻮﺩ.

ﺷﻬﺮ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﻫﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﯾﺴﺖ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻏﯿﺮﺕ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﯼ ﻭ ﺍﯾﺜﺎﺭ، ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻮﻡ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﮐﻔﻦ 24 ﺣﻮﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺷﻐﺎﻟﮕﺮ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺩﻓﺎﻉ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﺸﺖ ﺍﻣﺎ ﻣﻠﺖ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻫﺮﺍﺕ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻋﺎﺟﺰ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺍﺷﺘﯿﺎﻕ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﺪ.

24 ﺣﻮﺕ 1357 ﻫﺶ ﻧﻤﺎﺩ ﺑﺎﺭﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺧﻮﻥ ﺑﺮ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﻮﺩ، ﻣﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻓﺪﺍﯼ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﻣﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﻠﺼﺎﻧﻪ ﻗﯿﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺟﺎﻡ ﺯﺭﯾﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪ، ﻣﻠﺖ ﺑﺎ ﺍﯾﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺸﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﺷﻮﺭﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺳﺮﺧﺶ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻪ ﺫﻟﺖ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﭼﻨﺪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺷﺪﻥ ﮐﺮﺩ، ﻣﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ 24 ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻬﯿﺪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭼﺸﻢ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩ ﺭﺍ ﮐﻮﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻗﻢ ﺯﺩ.

ﺧﯿﺰﺵ ﺍﯾﻤﺎﻧﯽ ﻣﻠﺖ ﻣﻮﻣﻦ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﭘﻼﻥ ﻭ ﺑﺮﻧﺎمه ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺷﺪﻩ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻗﯿﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﺰﻡ ﺭﺍﺳﺦ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻓﻮﻻﺩﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﻮﺵ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺴﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﺣﻤﺎسه ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺧﻠﻖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﻣﻦ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﯽ ﺑﺎﮎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﮎ ﻫﺎ ﻭ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺮﺍﺕ ﻗﺘﻞ ﻋﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﯾﻒ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺎﻧک ﻫﺎﯼ ﺯﺭﻫﯽ ﺍﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻼﺧﯽ ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺩﺭ 24 ﺣﻮﺕ 1357 ﻫ ﺶ ﺩﻭ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﻪ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ.

ﯾﮑﯽ ﺍﯾﺜﺎﺭ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ، ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﻠﺒﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﻤﺎﺳﻪ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻗﺴﺎﻭﺕ ﺩﻟﯽ ﻭ ﻭﺣﺸﯽ ﮔﺮﯼ، ﺧﻮﻥ ﺁﺷﺎﻣﯽ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺑﻠﻮﮎ ﺷﺮﻕ ‏( ﺍﺭﺗﺶ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺷﻮﺭﻭﯼ ‏).

ﻗﯿﺎﻡ 24 ﺣﻮﺕ ﯾﮏ ﭘﯿﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻠﺖ ﺑﺎ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺁﺯﺍﺩه ﺍﻓﻐﺎنستان ﻫﺮﮔﺰ ﻭ ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺫﻟﺖ ﻏﻼﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻻﺯﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﻦ ﻭ ﻭﻃﻦ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎیه ﺣﯿﺎﺕ ﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ لحظه ﺗﺤﻤﻞ ﺩﯾﺪﻥ ﺯﻭﺭ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ، ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻭﻃﻦ، ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻭ ﺷﻮﻡ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﮔﻠﮕﻮﻥ ﮐﻔﻦ 24 ﺣﻮﺕ ﮐﻪ ﻭﻃﻦ ﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻧﯿﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺟﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﺷﺎﻥ ﺭﯾﺨﺘﻩ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﺁﻧﺎﻥ، ﻧﺴﻞ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺩﺭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ، ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.

ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻭﻃﻦ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺎ ﺗﺤﺖ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩه ﺻﻠﯿﺒﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ‏ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﯿﺎﻡ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ 24 ﺣﻮﺕ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻡ ﺁﻥ، ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮐﺴﺎنیکه ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﮕﺎﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﯾﺎ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺷﻬﺪﺍﯼ 24 ﺣﻮﺕ ﮔﺎﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﻋﺰﯾﺰﺷﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻭﺣﺸﯿﺎﻧه ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺟﻨﺒﯽ ﺻﯿﺎﻧﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ!؟

حبیب الله یوسفزی

>>>   Fayez
هراتیان عزیز در هر تحولات پیش قدم باشید. پیام امیر صاحب پیام میلیون ها هراتی است این را باید ارگ بداند.

>>>   Lalzad
کاش این بزرگان ما خود را کمی بیشتر تکان بدهند و در راستای دفاع از هویت و اقتدار خویش ایستاده شوند!

>>>   رجاد هروی
امیدوارم که آقای اسماعیل اشتباهات گذشته را جبران کند و بداند که دشمن اصلی تمامت خواهانی که ۲۷۰سال است یک چیزی را دنبال می کنند منتها گاهی طریق چهره می دهند هدف شأن یکی است شناسنامه وبحث هویت وزبان فارسی باید در اولویت باشد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است