در 17 سال گذشته قاتلان عزیزانمان بازی های جالبی با یک تعداد رهبران منسوب به تاجیک کردند.

از یک طرف شخصیت های مطرح آنان را یکی بعد از دیگری بگونه هدفمند ترور کردند و زنده های آنان را به حاشیه قدرت راندند ولی از طرف دیگر با اشک تمساح و تحسین از احمدشاه مسعود بحیث قهرمان ملی، استاد ربانی بعنوان "شهید صلح" و قسیم فهیم مارشال افغانستان دل نخبگان کوتاه فکر تاجیک را بدست آوردند این درحالی است که قاتلان و یا لابی وکیل مدافع و یا شریک جرم قاتلان را خوب می شناسیم ولی خوشباورانه اندوه و غم خویش را به آنها بازگو می کنیم.

حالا پدران معنوی قاتلان عزیزانمان عین تاکتیک را با برادران هزاره در پیش گرفته اند از یک طرف آنان را ترور می کنند و از طرف دیگر عبدالعلی مزاری را "شهید وحدت ملی" نامیده برای وی مجلس رسمی در ارگ برگزار می کنند این درحالی است که فاشیزم حاکم در ارگ نه به مزاری باور دارد و نه به وحدت ملی. "وحدت ملی" را در سیاست حذف و نسل کشی جستجو می کنند همچنان هر نوع مخالفت و محکوم نمودن جنایات طالبان را بحیث فرزندان خونخوار خود به معنای اعلام جنگ علیه قوم پشتون تعبیر می کنند.

به باور من بجای این شارلاتان بازی ها به سیاست حذف و نسل کشی پایان بدهید. با تاسف نخبگان منسوب به شمال آنقدر بیچاره شده اند که حتی احتیاج به دلجویی توسط قاتلان فرزندان، پدران، مادران و رهبران شان شده اند. این حقیقت تلخ را باید خوب بیاد داشته باشید: وقتی قاتل عزیزت با پررویی بر سر گلیم غم با تو می نشیند به معنای غم شریکی و یا پشیمانی از جنایتش نیست بلکه دوباره کشتن عزیزت است.

تو نمی دانی که روح عزیزت چقدر ناراحت می شود وقتی احساس می کند که قاتلش با پررویی بر سر گلیم غم عزیزت نشسته‌ است و در دلش از خوشی و غرور به خود می بالد. 18 سال است که ما شاهد همچو بازی هستیم و ترس از اینکه قاتلان عزیزان مان خفه نشوند غم خود را از درون می خوریم و حتی جرات گرفتن نام قاتلان عزیزان مان را نداریم.

تجلیل های شکوهمند از عزیزانمان چه دردی را در 18 سال اخیر درمان کرد؟ برعکس بیشتر کشته شدیم و خاموش باقی ماندیم. به این بازی ها دیگر پایان بدهید!

هارون امیرزاده

>>>   جناب امیر زاده شما از ترس ناراحت شدن قاتل عزیزان ما حرف زدید وهمینطور هم است که فرمودید اما از بین بردن این ترس در ذهن مردم بسیار مشکل است .به نظر من باید روانشناسان به صحنه بیایند و مردم را درمان کنند چون اوغانها در نزدیک به سه صد سال آنقدر ستم در حق اقوام مظلوم این دیار انجام داده اند که تقریبا اکثریت مردم را چوچه گریز کرده اند و همیشه نوشته های اوغانها و غیر اوغانها را در فضای مجازی میببنیم . اوغانها انواع توهین و تهدید را در حق اقوام دیگر روا میدارند اما اقوام دیگر این جرات را ندارند مثلا اگر اوغان را بکوبند چنان در لفافه میکوبند که هیچ کس متوجه نمیشود و یا بعضی ها مینویسند که قوم شریف پشتون . در حالیکه اینها مانند اره ای اره کش های چهار تراش عمل میکنند یک برادر در دولت و برادر دیگر در ولایات دو سر اره را گرفته اند و ملت را مانند چوب چهار تراش می برند و عین خیال شان هم نیست .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است