ما چرا یک دیگر را می دریم و می کشیم؟
 
تاریخ انتشار:   ۱۰:۰۴    ۱۳۹۶/۱۲/۲۶ کد خبر: 148625 منبع: پرینت

سرباز معلول به نام ولی از ولایت هلمند را در صفحه تلویزیون دیدم که برای تداوی به کابل آمده و به گفته همراهش حکومت ۵ هزار افغانی برای رفت و برگشت و تداوی او داده و در اینجا برای او گفته اند که باید به خارج برود.

سرباز از ناحیه اشکم، دهان و روی و یک چشم آسیب دیده و به آسانی گپ زده نمی توانست، این یک روی صحنه بود، من و سایر بینندگان دیدیم که خیلی وحشتناک و درد آور بود و قلبا برای او گریستم. البته نه به عنوان مدافع اینجهت و در روی دیگر صحنه یعنی آنجهت، نمونه های روز افزونی از قربانیان اعم از مخالفان مسلح و افراد ملکی بی دفاع و بی پناه هستند که کمره های تلویزیون ها و خبرنگاران رادیو ها و سایر رسانه ها، آنان را نمی بینند که وحشناکتر و درد آور تر از این جهت است و وجدانا برای آنان هم باید بگریم نه به حیث حامیان آنجهت.

پیشتر هم گفته بودم و تکرار می کنم که ما قربانی جهالت خودیم از که یا کی ها بنالیم؟ مگر یکدیکر را با نعره های الله اکبر نمی کشیم و کشتگان خود را شهید نامیده و نماز جنازه شان را نمی خوانیم و بر مرگ یک دیگر شادیانه نمی کنیم؟
امتداد این جهالت تا کجا است و چه وقت پایان می یابد مگر نعوذ بالله برای دریدن و کشتن همدیگر آفریده شده ایم؟

ایکاش فرار راه حل می بود که کشور را ترک می گفتیم و گوش خود را چون دیگران، آرام می کردیم.
از اینجا اگر بگریزیم از وجدان و تعلقات خود چگونه فرار کنیم؟
نه، فرار راه چاره نیست همانگونه که نظاره گری و بی تفاوتی و سکوت هم راه حل نیست.

پس خواهی نخواهی و بالاجبار از چنگال عفریت خون آشام جهالت کهنه و نو باید خود و آحاد ملت را در عمل برهانیم و برای پایان شرعی و عقلانی جنگی که از ما نیست ولی بر ما است و هر لحظه از ما قربانی های دیگر می گیرد، دست بکار شویم، به جنگ و جنگ افروزان خارجی و داخلی نه بگوییم و هرکدام برای نجات مملکت آماده قربانی های دیگر شویم و سپس به بسبج ملتی که هر سه جهت (خارجی ها، حکومت و مخالفان مسلح) فرزندان شان را با هم می جنگانند، بپردازیم و زود خسته و درمانده نشویم و از ملامت هیج ملامتگری نهراسیم و برای صلح و انکشاف اجتماعی و تعویض فرهنگ جنگ و خشونت با فرهنگ آشتی و مدارا، مجدانه و بدون هراس و پاداش مادی، سعی و تلاش نماییم و تنها پاداش خود را از خدایی بخواهیم که ما را فرا می خواند: و الصلح خیر فاصلحوا بین اخویکم و من جاهد فانما یجاهد لنفسه و إن الله لغنی عن العلمین.

محمد موسی فریور


این خبر را به اشتراک بگذارید
تگ ها:
فریور
جهالت
نظرات بینندگان:

>>>   چون خداوند فرموده که: مومنان با هم برادر اند.


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است