تاریخ انتشار: ۱۰:۰۴ ۱۳۹۶/۱۲/۲۶ | کد خبر: 148625 | منبع: | پرینت |
سرباز معلول به نام ولی از ولایت هلمند را در صفحه تلویزیون دیدم که برای تداوی به کابل آمده و به گفته همراهش حکومت ۵ هزار افغانی برای رفت و برگشت و تداوی او داده و در اینجا برای او گفته اند که باید به خارج برود.
سرباز از ناحیه اشکم، دهان و روی و یک چشم آسیب دیده و به آسانی گپ زده نمی توانست، این یک روی صحنه بود، من و سایر بینندگان دیدیم که خیلی وحشتناک و درد آور بود و قلبا برای او گریستم. البته نه به عنوان مدافع اینجهت و در روی دیگر صحنه یعنی آنجهت، نمونه های روز افزونی از قربانیان اعم از مخالفان مسلح و افراد ملکی بی دفاع و بی پناه هستند که کمره های تلویزیون ها و خبرنگاران رادیو ها و سایر رسانه ها، آنان را نمی بینند که وحشناکتر و درد آور تر از این جهت است و وجدانا برای آنان هم باید بگریم نه به حیث حامیان آنجهت.
پیشتر هم گفته بودم و تکرار می کنم که ما قربانی جهالت خودیم از که یا کی ها بنالیم؟ مگر یکدیکر را با نعره های الله اکبر نمی کشیم و کشتگان خود را شهید نامیده و نماز جنازه شان را نمی خوانیم و بر مرگ یک دیگر شادیانه نمی کنیم؟
امتداد این جهالت تا کجا است و چه وقت پایان می یابد مگر نعوذ بالله برای دریدن و کشتن همدیگر آفریده شده ایم؟
ایکاش فرار راه حل می بود که کشور را ترک می گفتیم و گوش خود را چون دیگران، آرام می کردیم.
از اینجا اگر بگریزیم از وجدان و تعلقات خود چگونه فرار کنیم؟
نه، فرار راه چاره نیست همانگونه که نظاره گری و بی تفاوتی و سکوت هم راه حل نیست.
پس خواهی نخواهی و بالاجبار از چنگال عفریت خون آشام جهالت کهنه و نو باید خود و آحاد ملت را در عمل برهانیم و برای پایان شرعی و عقلانی جنگی که از ما نیست ولی بر ما است و هر لحظه از ما قربانی های دیگر می گیرد، دست بکار شویم، به جنگ و جنگ افروزان خارجی و داخلی نه بگوییم و هرکدام برای نجات مملکت آماده قربانی های دیگر شویم و سپس به بسبج ملتی که هر سه جهت (خارجی ها، حکومت و مخالفان مسلح) فرزندان شان را با هم می جنگانند، بپردازیم و زود خسته و درمانده نشویم و از ملامت هیج ملامتگری نهراسیم و برای صلح و انکشاف اجتماعی و تعویض فرهنگ جنگ و خشونت با فرهنگ آشتی و مدارا، مجدانه و بدون هراس و پاداش مادی، سعی و تلاش نماییم و تنها پاداش خود را از خدایی بخواهیم که ما را فرا می خواند: و الصلح خیر فاصلحوا بین اخویکم و من جاهد فانما یجاهد لنفسه و إن الله لغنی عن العلمین.
محمد موسی فریور
>>> چون خداوند فرموده که: مومنان با هم برادر اند.
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است