به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، طالبان در کنار گروه داعش در ماه های گذشته حمله های بزرگی را در کابل صورت دادند که تلفات گسترده ای در پی داشت اما هراس جمعی از تروریستان برای وقوع انتحاری حتی در امنیتی ترین مناطق، موجی از ناامیدی در میان مردم از حکومت و قانون و تزریق این تفکر که این گروها قدرتمند تر از هر زمانی شده اند، رواج داده است.

این در حالی می باشد که اگر در گذشته فصل سرما موجب آتش بست و کاهش ناامنی ها بوده با برهم خوردن جغرافیای جنگ در حکومت وحدت ملی با ریاست جمهوری نفاق برانداز، جنگ و کشتار گسترده تر از هر زمانی رخ داد و اکنون، ورود به سال جدید و آمدن بهار را هراس انگیز می کند.

حضور فعال طالبان در ولایت های کاپیسا، وردک و غزنی نوعی محاصره کابل می باشد و اگرچه اکنون نیز پایتخت به زانو در آمده با انتحاری های به تکرار و تلفات گسترده است و وجود بیشمار دیوارهای بتنی و ایست های بازرسی بدون نتیجه ای مثبت، تنها سبب فشار هرچه بیشتر بر زندگی مردم عادی و هرج و مرج شهری در ترافیک های طولانی می شود.

طالبان با حاکمیت بلامانع در این ولایت ها و وضع قوانین سخت سبب شده اند که مردم جرات مراجعه به مراکز دولتی را نداشته و محروم از مکاتب و مراکز بهداشتی شوند در حالی که باید با پرداخت عشر و ذکات منابع مالی آنان را نیز تمویل کنند اما حکومت نه تنها حضور تروریستان در ولایت های نزدیک به کابل را رد می کند بلکه هیچ رویکردی در جهت کاهش ناامنی هایی در پایتخت ندارد.

در همین راستا، با ناامن بودن کاپیسا در شمال و وردک در جنوب، طالبان تا مرکز ولایت غزنی پیش روی کرده اند و با در اختیار داشتن مناطق استراتژیک روز به روز به پایتخت نزدیک می شوند زیرا جز مردم بی دفاع هیچ سدی در برابر آنان وجود ندارد و حکومت در تلاشی خستگی ناپذیر مشغول حذف رهبران قومی درون نظامی است.

کشتار مسافران، نیروهای دولتی و کارمندان غیردولتی در مسیرهای تحت کنترل این گروه همچنان که هراس جمعی در کشور به وجود آورده با از میان بردن فرصت های شغلی در ویرانی زیربناها، هر روز مردم را فقیرتر از گذشته می کند به مانند ولسوالی جلریز ولایت میدان وردک به عنوان مرکز مهم طالبان در فاصله چهل کیلومتری از کابل که شاهراه کابل_بامیان از میان آن عبور می کند.

و همانگونه که شمال همواره امن به دلیل سیاست شوم حکومت و یک ارگ قبیله گرا در جنگ و کشتار طالب و داعش از ناامن ترین مناطق کشور شد باید در انتظار گستردگی جنگ بود زیرا این سرزمین در میانه رقابت قدرت های خارجی و نفرت تبارطلبان در سراشیبی سقوط است.

زمانیکه حکومت به دست اشرف غنی خواهان تامین امنیت نیست و از راه براندازی اختلاف های درونی و ناامن کردن مناطق به دست گروه های تروریستی، بقای نظام خود را حفظ می کند در آینده ای نزدیک کابل نیز به دوران دهه هفتاد بازمی گردد.

در حالیکه طالبان همان گروه درهم شکسته ای است که حاکمیت خود را از دست داده و بدون حمایت عوامل خارجی دوامی ندارد، بدل به سلاحی برای تحقق رویای افغانستانِ پشتونیزم رهبران قبیله گرا شده، نیروی که به هیچ قومیت و دینی پایبند نیست و تنها برای نابودی و خون به وجود آمده است.

در همین راستا، کاپیسا، وردک و غزنی آنهنگام به ناامنی طالب کشیده شد که رهبران بلندپایه امنیتی به جای حفظ جان و مال مردم در راستای کمک به تروریستان عمل کردند و پایتخت را بی دفاع در برابر انتحاری و حمله.

و سرما اگر در گذشته به معنای آتش بس و ایجاد امنیت نسبی در مناطق مختلف کشور بود دیگر جنگ نه در جبهه ها بلکه در انتحاری ها رخ می دهد و هم زمان با نزدیک تر شدن به فصل بهار، هراس و مرگ بر کشوری سایه افکنده که حکومت آن تروریست تر از هر تروریستی مردم را قربانی می کند.

کد (18)

>>>   حلقه محاصره مزدوران اجنبي تنگتر شده ميرود.

>>>   محمدایوب عظیمی
وقتی رئیس جمهور و وزرایی پراشوتی برای ما پرتاب کردند چنین سرشماری هوایی را نیز به نفع مزدوران خویش انجام میدهند.

>>>   همایون نوری
بلی کاملا دقیق جناب هاروزاده صاحب ایننان فرزندان همان عبدالرحمن فاشیست استند خواب دیرنه اجداد خاهین شانرا در صدد تطبیق کردن استند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است