جابجایی پاسگاه ها در بخش مرزی و نیز حصارکشی ها از سوی نظامیان پاکستانی در این بخش، در حالاتی، تا جایی می رسند که حتی با پاسگاه های نیروهای مرزی افغانستان، در مسیر، برابر می شوند.
یک گزارش طلوع نیوز نشان می دهد که در یک سال اخیر، نظامیان پاکستانی در نزدیکی بندرگاه تورخم، به ایجاد تأسیسات تازه یی دست زده اند.
اما در مقابل، برای مستحکم شدن پاسگاه های نیروهای مرزی افغانستان در این بخش، کار چندانی انجام نشده است.

خبرنگار طلوع نیوز با شماری از مرزبانان کشور در این بخش گفتگو کرده است و نیز به روستای غورَکی رفته است، روستایی که در میان پاسگاه های نظامیان دو کشور قرار دارد.
این روستا، در سه کیلومتری بندر تورخم، قرار دارد؛ جایی که نه مکتبی دارد، نه درمانگاهی و نه منبع آبی!
پنج هزار خانواده باشندۀ این روستا، چند سال است که از ترس داعش، روستای عبدل خیل ولسوالی اچین ننگرهار را ترک کرده اند و به این جا کوچیده اند.
اما به گفتۀ آنان، هیچ یک از نهادهای محلی افغانستان که نزدیک به روستای غورَکی فعال هستند، این بخش را مشمول محدوده کاری شان نمی دانند.

علی جان، یکی از باشندگان روستای غورَکی در این باره می گوید: «آب آشامیدنی را، بشکه ده افغانی از شاروالی می خریم و آب های دیگر را هم مجبوریم از دریا و دیگر جای ها تهیه کنیم.»
افسرخان، باشندۀ دیگر این روستا نیز می افزاید: «اگر وضع همین گونه دوام می کند و هیچ یک از دو کشور (افغانستان و پاکستان) به ما خدمات عرضه نمی کنند، پس بگذارند که ما خودمان همه چیز خود را تهیه کنیم و بگذارند که جنگ افزارهم داشته باشیم و امنیت خود را تأمین کنیم.»
اما، تنها این روستاییان نه، بل نظامیان هم در بخش های مرزی و به ویژه در بلندی ها، با چالش های زیادی روبرو هستند.

داگُل، یکی از سربازان مرزی است. او در لباس روستاییان، می خواهد به بالای کوه آب ببرد: «ما به این خاطر مجبوریم با حیوانات نیازهای مان را تأمین کنیم که موتر در این جاده رفت و آمد کرده نمی تواند. سه ساعت بالا شدن به کوه دربر می گیرد و دوساعت هم پایین شدن.»
خلیل الرحمان شینواری، یک بزرگ قوم نیز می گوید: «کوه شمشاد، یک بخش استراتژیک است و پارسال که نیروهای ما با پاکستانی ها درگیر شدند، متأسفانه این منطقه ما فلج بود. پس از آن بود که هیاتی از وزارت دفاع هم برای بررسی محل آمد و فیصله شد که اینجا، برای نشست چرخبال ها و انتقال جنگ افزارهای سنگین، زمینه مساعد شود که نشد!»
ظابط خان منگل، رییس فواید عامه ننگرهار نیز می افزاید: «دو پاسگاهی که جاده تا آن ها نمی رسد، در لایحه کار ما نبوده اند و خود وزارت دفاع، نیروهای مرزی و یا هم کدام نهاد دیگر، در این راستا کاری کند.»

جابجایی پاسگاه ها در بخش مرزی و نیز حصارکشی ها از سوی نظامیان پاکستانی در این بخش، در حالاتی، تا جایی می رسند که حتا با پاسگاه های نیروهای مرزی افغانستان، در مسیر، برابر می شوند.

کد (4)

>>>   Amirzad
هشت پروژه خانمانسوز پشتونیزم تبهکار
ضعف نخبگان جهادی و غیر جهادی غیر پشتون از یک طرف و استفاده جویی از ماشین جنگی، مالی و سیاسی غرب و هم چنان ماشین نسل کشی تروریزم طالبانی از طرف دیگر یک فرصت مناسب برای پیاده کردن پروژه های فاشیستی بدست پشتونیست های تبهکار حاکم در ارگ داده است.
یکی از پروژه های خانمانسوز نظریه" اکثریت و اقلیت" است که پشتونیست ها از آن بحیث ابزار برتری طلبی و سرکوب استفاده می کنند.
چنانچه اخیراً نفوس شماری فضایی و ارقام خیالی در همین راستا صورت گرفت. اهداف اصلی این پروژه برهم زدن توازن نفوس میان شمال و جنوب در راستای برتری طلبی و سیاست حذف است. در نتیجه
موج جدیدی یورش ناقلین جدید در کابل و اطراف کابل و ولایات شمالی، غربی و مرکزی عمدتا غیر پشتون نشین خواهد بود. افزون بر آن نفوس جعلی مبتنی بر تبعیض تاثیر بزرگ بر سیاست کادری ، سیاست زبانی، تعداد نمایندگان در پارلمان، باز سازی و انکشاف اجتماعی، تقسیم منابع مالی و طبیعی و انتخابات تقلبی را در پی خواهد داشت. هم چنان تصویر غیر واقعی از کمیت نفوس و تناسب قومی در سازمان ملل و نهاد های علمی و سیاسی جامعه جهانی ایجاد خواهد کرد.
با توجه به نفوس شماری فاشیستی اخیر می توان در مورد هفت پروژه خانمانسوز دیگر پیش بین بود:
۱) "افغانیت": پروژه افغانیت را عبدالرحمن خان شروع کرد و محمود طرزی آنرا تئوریزه و قانون مند ساخت و توسط نسل های دیگری پشتونیست در سده بیست ادامه یافت، ولی اکنون به مقاومت مواجه شده است. بسیاری غیر پشتون ها حاضر نیستند افغان را بحیث هویت ملی بپذیرد.
بر اساس منطق پشتونیزم دور از انتظار نیست که اعلام کنند" بشقاب های پرند" اوغان هستند بعد از تحقیقات چندین هزار ساله دریافته اند از دریای آمو تا پل اتک سرزمین اوغان ها است و همه باشندگان آن اوغان بودند، اوغان هستند و تا ابد اوغان باقی خواهند ماند.
این هم دور از تصور نیست که در پیشانی همه تاتوی" افغانیت" حک کنند.
۲) "فارسی ستیزی" این پروژه از زمان امان الله و در تحت معماری محمود طرزی شروع شد تا به امروز ادامه دارد. ولی این سیاست با مقاومت سر سخت پاسداران زبان فارسی مواجه شده است.
شاید روزی فرا برسد که فاشیزم بی منطق از موجودات کهکشان برای تعین فیصدی گویندگان زبانهای کشور استفاده کنند و اعلام کنند ۸۰ فیصد نفوس پشتو حرف می زنند و ۱۵ فیصد فارسی و ۵ فیصد زبانهای دیگر.
۳) "یهودیت" این پروژه در افغانستان با ظهور فاشیسم و نژاد آریایی در سده بیستم ناتمام ماند، اما حالا بحیث پروژه صهیونیزم جهانی به سرعت در افغانستان و منطقه در حال پیشرفت است. روزی فرا خواهد رسید که صهیونیستان تبهکار افغان اعلام کنند که از فضا همه را تست DNA کردند و بخش اعظم مردم ژن یهودی دارند و افغانستان اسرائیل دوم است.
۴)"ناقلین" این پروژه در سه سده اخیر از کوه های سلیمان به منظور تسخیر سر زمین های خراسانیان به اشکال مختلف جریان دارد. در حال حاضر پروژه انتقال کمپ شمشتو در اطراف کابل روی دست است و انتظار می رود بعد از سرشماری خیالی فضائی این پروژه شدت بیشتر گرفته گویا جای خالی ۸۰ فیصد در شمال و ۵۰ فیصد در مناطق مرکزی را ناقلین جدید پر خواهند کرد.
۵) "طالب سالاری" این پروژه مشترک پاکستان و پشتونیزم است که از ۱۹۹۴ از سپین بولدک قندهار آغاز و تا به امروز بگونه خیلی وحشیانه ادامه دارد. دور از انتظار نیست روزی همه صبح از خواب برخیزند خود را در زیر وحشت امارت جدید طالبان ببینند که یک امیر المؤمنین کور دیگر در مسند قدرت نشسته است. این هم دور از تصور نخواهد بود که به دست راست این امیر المومنین حامدکرزی با کلاه قرقلی کابلی وچپن نشسته باشد و در طرف چپ او اشرف غنی با لنگی و تسبیح دراز و در سر زانوی او گلبدین نشسته باشند. این در حالیست که سر شانه همه شان جنرالان آی اس آی حکمفرمایی کنند و در پیش روی شان زن و مرد پشتون اتن شادمانی کنند.
۶) "لوی پاکستان": سیاه ترین آن روزی خواهد بود که از خواب بیدار شویم، که خود را در قلمرو" لوی پاکستان" ببینیم، که آرمان تاریخی گلبدین به حقیقت تبدیل شده است. همه جاه را سرباز و توپ و تانک پاکستان اشغال کرده باشد.
با توجه به مسیر حرکت افغانستان آن روز سیاه دور از انتظار نیست، که طرفداران" لوی پشتونستان" در زیر بیرق " لوی پاکستان" جشن و اتن کنند و آهنگ های حماسی ":لوی پاکستان" را با افتخار زمزمه کنند و این اشعار را سر بدهند: پاکستانی بودیم، پاکستانی هستیم و تا ابد پاکستانی باقی خواهیم ماند.
۷) با توجه به سیاست خانمانسور پشتونیزم تبهکار این هم دور از تصور نیست جهنمی بنام افغانستان به آخر خود برسد جامعه جهانی و همسایگان به این نتیجه برسند که دیگر موجودیت این جهنم به نفع شان نیست و باید از نقشه جهان حذف شود و بخش جنوبی آن به پاکستان ملحق شود که مردم آن بی حد گرایش به هم تباران شان در آن سوی مرز دیورند دارند و بخشهای شمالی کشور به کشور های ایران، تاجیکستان، ازبیکستان و ترکمنستان با همتباران و هم‌کیشان تاریخی شان بپیوندند.
آیا پیامد سیاست خانمانسور پشتونیزم تبهکار بهتر ازین خواهد بود؟

>>>   خواه مخواه شرایط روز بروز برای جدایی آماده شده. فقط تطبیق آن باقی مانده. کشوریکه نه بودجه ثابت ملی داشته باشد نه پولیس واردوی ملی ونه رهبر ملی عاقبت آن چنان خواهد شد. وبايد هم چنین شود.

>>>   مردم کنر از راکت های پاکستانی می گریزند وخانه وزمین خودرا رها میکنند ازان غیرت چی زمانی استفاده میشود ؟؟؟

>>>   تورخم مرز است اگر پاکستان در حصه ای خود بلدینگ ها آباد میکند یا
طویله و پاکینگ اختیار دارد . ما در مرز با ازبکستان هم چنین ایم . انطرف
آباد و سر سبز و اینطرف خاره .
حبیب نشاط از بغلان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است