اگر از نماینده های دولت های خارجی از جمله نماینده دولت آمریکا در راس خلیلزاد و نماینده دولت انگلیس آغاز بکنیم و برسیم تا نمانیده ملل متحد اخضر ابراهیمی و نیز اشخاص دبپورت شده چون حامد کرزی، اشرف غنی احمدزی الی خودی ها از شروع جلسه بن تا خیمه مجلس بزرگان (لوی جرگه) حکومت موقت و به اصطلاح تا انتخابات ریاست جمهوری و تاکنون از جمله گویا جنجال های بلخ با ارگ هرکدام شان به نوبه خویش بخصوص در این دو دهه اخیر آمدند، نیش زدند و زهر ریختند.

گرچه مشکل مریضی مزمن خلیلزاد همانا تعلقات قومی و قبیلوی اش قابل درک است و مشکل خودی ها هم که در تاریخ گندی بجا گذاشته اند ممکن است تعفن اش سال های سال منطقه را اذیت کند و فعلا این موضوع بجایش بوده باشد به گفته حافظ بزرگوار: من از بیگانگان دیگر ننالم که بامن هر چه کرد آن آشنا کرد‬‎.

ولی از همه جالب و تاکنون که من شخصا جواب مناسبی برایش پیدا کرده نتوانسته ام این است: معلوم نیست که به این گرگ پیر پدر سوخته (اخضر ابراهیمی) که نه جوی شریک - پلوان شریک و نه دعوایی زمینی داشتیم و نه هم به اصطلاح دعوایی اموک بچگی داشتیم چه دردی و عقده ناعلاجی به این بیمار رسیده بود که علیه دیگر اقوام و ملیت های ساکن این سرزمین بجز از تیم فرمایشی حامد کرزی تا لحظه های آخرین ماموریت اش از دشمنی مقابل دیگران دست برنداشت و تا توانست نیش زد!

قابل یادآوری می دانم حتی برایش افتخار شهروندی این کشور را بامدال اعطا نمودند درحالیکه وطن آبایی اش (الجزایر) در همان سال ها با هزاران مشکلات سیاسی و نظامی پنچه نرم می کرد ولی این بدبخت به کشور خود کاری کرده نمی توانست و بنابر دلایل نامعلومی "قاضی" کشور ما شد.

به قول معروف "به خود پیاز پوست کرده نمی تواند ولی به دیگران سیمیان می برد" و بعدا معلوم گردید که برای چنین افراد مریض و بیکاره کشوری به نام افغانستان برایشان به مرکز لابراتوار و یا صحنه تجربه کاری تبدیل شده بود.

بطور مثال یکی از شهروندان انگلیس که چندین سال در پست های بزرگ در کابل مصروف وظیفه بود ولی بعد از انجام ماموریت اش و برگشت بوطن اش معلوم شد که وی کارمند باغ وحش در انگلستان بوده است بنابراین هر جایی که قدم نحس این گرگ پیر و دیگر متجاوزین داخل شده است بدبختی آغازگردیده است و به حدی نیش زهر آلود زده اند که هیچ نقطه وجود ما را سلامت نگذاشته اند.

عطا صفوی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است