مرور وضعیت بارندگی شش ماه گذشته و تاثیرات آن بالای زراعت و مالداری کشور

بارندگی های فصل زمستان و بهار بالای زراعت و تولید موادغذایی نقش اساسی را دارد. گندم منحیث غذا اولیه مان با شروع بارندگی های فصل زمستان کشت می گردد ولی در زمستان سپری شده بارندگی کافی نبوده و اکثر زمین های للمی بدون کشت مانده است.

عدم بارندگی کافی نه تنها به کشت و کار صدمه وارد کرده بلکه ذخایر آب آبیاری، آب های زیرزمینی که منبع آب آشامیدنی و کاریزها و چشمه ها اند نیز در معرض قلت و یا خشکی قرار داده است به علاوه آن علفچرها و مراتع هم در اکثر مناطق کشور بدون پوشش نباتی شده است.

نظر به ارقام جمع آوری شده از استیشن های اگرومت وزارت زراعت، آبیاری و مالداری و ستلایت های اداره فیوزنت بارندگی مجموعی طی شش ماه گذشته با مقایسه سال گذشته و حد وسط سال های نرمال کاهش چشمگیری داشته است که این حالت نظر به چند سال اخیر بی سابقه بوده است.

جهت معلوم نمودن تاثیرات قلت بارندگی ارقام یا عکس های ستلایتی MODIS/USGS را استفاده شده تا ساحه پوشش گیاهی (کشت آبی، للمی، علفچرها و جنگلات) سال روان را با سال گذشته مقایسه نماییم. نتیجه چنین استنباط می گردد که بارندگی های فصل گذشته سبب شده تا پوشش نباتی در اکثر مناطق کشور خصوصا در ولایات تخار، قندوز، بغلان، سمنگان، بلخ، جوزجان، فاریاب، سرپل، بادغیس و هرات کاهش قابل ملاحظه نماید مقایسه آمار متذکره را در شکل های ذیل واضح شده است.

سال 2017 از نگاه تولیدات موادغذایی سال خوب نبوده و تاثیرات کمبود موادغذایی سال پار جمع وضعیت ناگوار سال روان شرایط معیشت و امرار حیات را بالای خیلی از افراد این سر زمین دشوارتر خواهد ساخت بطور مثال نظر به معلومات دست داشته چون ساحات علفچر خشکیده اند مالداران ولایات سمنگان، بلخ و جوزجان حاضرند که مواشی شان را به علت نبود مواد خوار که نصف بیع به فروش برسانند که این خود بیانگر وخیم بودن وضع زراعت و مالداری است.

بنابراین نظر به شرایط جاری در کشور علاوه بر مشکلات موجود در کشور مشکل گرسنگی و ناداری در سال جاری قطعا محسوس است. آسیب پذیری مان از این نگاه هویدا است پس امید دولت افغانستان، جوامع بین المللی، کمک کنندگان، ادارات خیریه و ادارت ملل متحد به شکل مجموعی تدابیر پیش گیرانه را اتخاذ نمایند تا مردم این کشور حداقل قربانی گرسنگی و قحطی نگردند.

به امید افغانستان بدون فقر!

شعیب صبوری

>>>   مقدار برفی که کوه های افغانستان دارد و مقدار آبی که دریاهای افغانستان دارد، اگر بصورت درست مدیریت شود، حتی در صورتی که هیچ باران هم نبارد، کافی است تا تمام زمین های للمی و آبی آن را چندین مرتبه آبیاری کند.
آیا خبر دارید که دانشمندان در قطب جنوب در گرین هاوس ها که هیچ خاک ندارد و ریشه گیاهان بشمول بادنجان رومی و پیاز و گشنیز و دیگر ترکاری باب در فضا آویزان است، ترکاری کشت میکنند و میخورند؟
همین حالا در صحرا های خشک افریقا گیاهانی کشت میکنند که مثل گیاهان خاردار کمترین آب را مصرف میکنند.
نود فیصد آبی را که شما در زمین های خود استفاده میکنید، اصلآ به کشت نمیرسد و بی هدر در زیر زمین میرود. فقط ده فیصد آن را برای کشت استفاده میکنید.
شما نل آب را جاری بگذارید و دست و روی و پای خود را با آن بشویید و بعدآ در یک دوله آب بگیرید و دست و روی و پای خود را بشویید، بعدآ مقایسه کنید که در هرکدام ازین متود ها چقدر آب استفاده کرده اید.
اگر افغانستان سیستم درست آبیاری و سیستم درست کشاورزی داشته باشد، افغانستان به بزرگترین کشور صادر کننده مواد غذایی تبدیل میشود، و لو که چندین سال پیهم باران و برف نبارد. یک هکتار زمین هم در افغانستان به شکل للمی باقی نخواهد ماند و همه زمین ها با سیستم درست آبیاری و کندن کانال ها و ایجاد بند ها، به زمین های آبی تبدیل خواهند شد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است