جنگ کنونی یعنی بعد از مداخله نامی آمریکا بر ضد امارت اسلامی طالبان وارد هفدهمین سال خود می شود.

طولانی ترین و گزاف ترین جنگ تاریخ آمریکا حتی بیشتر از هر دو جنگ جهانی ادامه رنج و بدبختی و فقر و کشته دادن برای مردم افغانستان و گذر از افراطیگری دینی به یک مرحله بالاتر و بالاخره تداوم بی ثباتی در منطقه چهار ویژگی این جنگ است.

بارها حتی قبل از سقوط امارت طالبان بخصوص چند ماه قبل از آنکه دونالد ترامپ، بی ثبات ترین و نامطین ترین رییس جمهور آمریکا "استراتژی" خود را بگفته خودش مخالف میل و عقیده اش اعلام کند بارها نظرم را گفته ام.

اگر بطور خلاصه آن را یادآوری کنم صلح در افعانستان ممکن نیست مگر تحت دو شرط:

اول اینکه پاکستان باید در این پروسه سهم داشته باشد برخی از دولتمداران کابل به این حقیقت آگاهی دارند ولی زیر فضای احساسات ضد پاکستانی (محصول حمایت پاکستان از طالبان) گام های عملی قاطع و ثمر بخشی را در این راستا برنمی دارند. اشرف غنی بار دیگر بعد از امید به بمباران مواضع طالبان در خاک پاکستان توسط نیروهای آمریکایی و یا به عبارت دیگر جنگ را در خاک پاکستان کشاندن در این روزها بار دیگر سیاست دیالوگ با پاکستان را در پیش گرفته است.

دوم اینکه چنین صلحی اگر بخواهیم که دوامدار باشد باید کشورهای همسایه در آن سهم بگیرند در این مورد هم اشرف غنی و حکومت وی با تعقیب کورکورانه از سیاست تنش افکنی آمریکا گاهی روسیه را متهم به دخالت در امور افغانستان و حمایت نظامی از طالبان می کند و گاهی هم ایران را ولی یک کلمه در مورد روابط سنتی و حمایت عربستان سعودی و امارات از طالبان نمی گوید و حتی از جنگ تجاوزی ریاض علیه یمن جنوبی حمایت می کند.

روز پنجشنبه 12 آوریل جنرال مارک میلی رییس ستاد ارتش آمریکا در پاسخ به پرسشی درباره وضعیت امنیتی افغانستان در جلسه کمیته نیروهای مسلح کنگره آمریکا با اشاره به راه حل سیاسی به مساله افغانستان گفت: "در نهایت این مساله باید با یک رویکرد منطقه‌ای و از طریق روند آشتی حل شود و پاکستان باید بخشی از راه حل باشد".

جنرال میلی شاید ناخواسته استراتژی دراز مدت آمریکا را در افغانستان بیان نمود. همان موضوعی که ترامپ را که شدیدا خواهان ترک افغانستان بودن مجبور به تغییر عقیده نمود وی گفت: "منافع ملی آمریکا در این است که نظامیان این کشور در افغانستان حضور داشته باشند" زیرا جنرال میلی با بیان اینکه "گروه‌های طالبان و داعش دیگر تهدید وجودی برای دولت افغانستان نیستند و نیروهای افغانستان توان دفاع از کشورشان را دارند و آمریکا باید تقویت این نیروها را ادامه بدهد".

به این ترتیب رییس ستاد ارتش آمریکا برخلاف دونالد ترامپ که گذشته سیاسی ندارد از منافع استراتژیک امریکا آگاه است در دو کلمه ما را در جریان می گذارد:
آمریکا به این زودی افغانستان را ترک نمی گوید، میهن ما ممکن است باز هم قربانی موقعیت بی نظیر ژیوپولیتیک خود شود مانند قرن 19 که میدان رقابت امپراطوری انگلیس و روسیه تزاری بود امروز و فردا میدان رقابت آمریکا با قدرت های همجوار، پاکستان، ایران، روسیه و چین شود.

ممکن است یک عده ی کوچک از افرادی که جاه و مقام و امتیازاتی را که به برکت حضور آمریکا در این کشور حاصل کرده اند از گفته های جنرال میلی خوشحال شوند ولی اکثریت مردم هیچ نفعی از این رقابت نخواهند برد در حالیکه یک دولت ملی و مشروع می توانست با پیشگیری یک سیاست عدم وابستگی فعال از این رقابت ها به نفع صلح و آبادی کشور سود ببرد وابستگی یکجانبه و کامل و فراموشی احساسات وطن پرستانه افغانستان را برای سال های درازی دیگر به کانون جنگ و تنش داخلی و منطقوی مبدل خواهد ساخت.

کریم پاکزاد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است