کمیسیون انتخابات عملا محلات ثبت نام رای دهندگان را در مرکز و ولایات افتتاح کرده است اما اطلاعات از سراسر کشور حاکی از آن است که میزان علاقه در همه جا یکسان است یعنی هیچکس تمایل ندارد وقت بگذارد و به محلات ثبت نام رای دهندگان برود.

در این خصوص به نظر من دستکم سه دلیل می تواند نشانه از بی علاقگی مردم نسبت به این پروسه باشد:
1- بی اعتمادی؛ در رفتارهای اجتماعی یکی از مهم ترین اصل ها حفظ اعتماد مردم است وقتی اعتماد شکسته می شود و باورها تضعیف می گردد این کار برای جامعه خطرساز و هزینه بر است. شوربختانه این بی اعتمادی اکنون در جامعه ما بنابه گذشته ی تلخی که از انتخابات داریم پا برجا است.

انتخابات خود یکی از مولفه های دموکراسی است که امروز برای تعیین رهبری سالم در کشورها بعنوان بهترین گزینه قلمداد می شود اما متاسفانه از آنجایی که کشور ما درطول تاریخ بجای اینکه ارزش پذیر باشد و برای ساختن یک جامعه دموکراتیک از سوی نخبگان عقل کل تلاش شده باشد همیشه ارزش ها توسط دایناسورهای زمان بلعیده شده است یکی هم از این دایناسورها اشرف غنی است که هم دموکراسی را به گند کشید و هم انتخابات را از ارزش جهانی به ارزش گوسفندی تنزیل داد.

امروز هم اگر مردم علاقه ای به ثبت نام رای دهندگان ندارند دلیلش این است که مردم دیگر باور ندارند که رای آنها تعیین کننده ی سرنوشت آنها است زیرا در انتخابات گذشته همه چیز ثابت شد که ارزش میلیون ها رای این شهروندان که حیثیت آبروی آنها را داشت در نزد تصمیم آمریکا و جانکری به خاک یکسان شد. امروز کاش آنهایی که سخن از اهمیت رای شهروندان می زنند مقدم بر آن برای اعتمادسازی سخن از دادگاهی شدن کسانی می زدند که برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری باورهای جمعی مردم را شکستند و بر اراده ی جمعی مردم پا نهادند.

جالب است امروز کسی از اهمیت رای و رای دهی سخن می زند که خودش هیچ باوری نسبت به آن ندارد مگر استغفرالله مردم ما آنقدر شعور سیاسی شان پایین است که مبنای تشکیل حکومت وحدت ملی را از یاد برده باشند.

2- ضعف کمیسیون انتخابات؛ در مرحله دوم موردی که نتوانست و نمی تواند اعتمادسازی بکند بخش آگاهی عامه کمیسیون انتخابات است. جای شکی نیست که امروز 85 درصد مردم در کابل و ولایات از چگونگی کار و اهمیت ثبت نام رای دهندگان آگاهی ندارند. کمیسیون انتخابات در این عرصه چنان با شتابزدگی عمل کرد که گویا جامعه افغانستان مثل میزانی مسلمانی شان 99 درصد مردم این کشور باسوادند و از همه چیز آگاهی دارند.

نخیر؛ برای فهماندن مردم ماه ها ضرورت بود تا تیم آگاهی دهی در مرکز و ولایات فعالیت می کردند و مردم را آگاه می ساختند و اندکی هم روی اعتمادسازی نسبت به این پروسه ملی کار می کردند که نکردند و حالا هم تنها از طریق شبکه های اجتماعی با شعارهای دموکراتیک خواندن انتخابات و "رای شما آینده ی شما" نمی توانید جلب توجه کنید به یقین اگر وضعیت به همین منوال پیش برود نیازی نیست انتخابات برگزار شود و اگر انتخابات هم برگزار شود شاهد یک بحران بدتر از دور پیش خواهیم بود.

3- مشکلات امنیتی؛ نبود امنیت یکی از جدی ترین معضل جامعه ما است امروز درصدی بالای خاک این کشور به دست نیروهای دشمن است آنهایی که پایه برق را بخشی از دموکراسی دانسته تخریب می کنند پس با آنهایی که در تذکره هایشان استیکر زده شده و مثل گوسفند رنگ شده در میان گرگان درنده رها شده اند آینده ی آنها را چگونه تضمین می کنید. کدام عاقل حاضر است دیگر به قیمت جانش برای انتخابات مبارزه کند؟ هیچ کس.

پس لازم بود تا هم حکومت و هم کمیسیون انتخابات تا حد ممکن گام های عملی در راستای فراهم سازی زمینه های برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه رسالت اولیه خویش را انجام می دادند و بعدا سخن از "رای شما آینده شما" می زدند در صورتیکه امنیت وجود نداشته باشد و جان مردم از بابت رفتن پای صندوق های انتخابات با خطر جدی مواجه باشد و هیچ تضمین هم نسبت به ارزش رای افراد برای تعیین سرنوشت سیاسی شان وجود نداشته باشد چگونه مردم به این پروسه اشتراک می کنند.

پس پیشنهاد می کنم خوب است یکبار دیگر تجدید نظر شود اول تامین امنیت صورت بگیرد، دوم آگاهی دهی و اعتمادسازی و بعد ثبت نام رای دهندگان.

عصمت الله راغب

>>>   وقتی که ری دادی مجبوری که ۵سال خودت رالعنت کنی که چرا ری دادی خود وهمه مردم رابدبخت ساختی

>>>   چند راه وجود دارد تا صاحب نظام شویم .
۱: سستم سلطنتی monarchy اعلان شود .
۲: قرعه انداخته شود تا ریاست جمهوری به هرکسی اصابت کرد مبارکش باشد.

۳: یک باز بلند پرواز از بلندای کوه آسمایی به پرواز آورده شود بالای هرکه
نشست همان به اریکه قدرت جلوس کند .
میرزا محمد آگاه سیاسی

>>>   به خدا قسم اگر کاندید با کمیسیون پشت خانه بیایند رای نه میدهم
اگر احمق بودم بس است .
ماستر حمیدی

>>>   مارا اشرف غنی احمد زی و عبد الله بدالله در راس آقای متخصص دموکراسی
جان کری صاحب چنان درسی داده اند که اگر تا ده سال دیگر نظام مشروع
سیاسی نه داشته باشیم غمش نیست .
عبد الهادی رازق پور

>>>   درود جناب راغب، واقعا جالب بود، اما این گوسفندان میدونه که مانند گذشته از همان علف و گیاهان سابق استفاده می کنند و یا مواد غذایی آنها تغییر کرده، اگر از مواد سابق استفاده می کنن، فاتحه اش رو خوند، آگه مواد غذایی جدید و با مینیرال جدید باشد، مثل که جدید است، این گوسفندان به چراگاه های میروند که خود نمی دانند کجا میرن و در دام چی گرگی می افتن و آنون گرگ هم که سابق گوسفند بوده و الان گرگ شده که دارد همه گوسفندان رو می بلعد خدا به داد دیگه گوسفندان گرسنه بدون علف برسه.

>>>   بلاخره کارت میگیرند یا بخاطر حزب و قوم شان و یا با شروع حرکت بز های مشخص گوسفند وار کارت میگیرند! و اگر هم نگیرند با تعداد کمتر کنترل شافیت بهتر میشود با بعضی توجیهات اضافی مشروعیت نسبی داده خواهد شد
فعلاً هوا سرد است ، مردم دل دل میکنند ، و بزودی در یک فرصت بیکاری شان کارت میگیرند

>>>   من طرح آقای میزامحمد آگاه امور سیاسی را اینطور انلارج میکنکم:
از هر ولایت به تناسب نفوس تا ده ده نفر حد اکثر نماینده در کابل جمع شود
البته از پایتحت پانزده نفر باشد. بعدآ در دشت چمتله یا جای مناسب دیگر
باز دولت به پرواز در آورده شود. بالای شانه هرکه نشست آن بزرگوار رییس
جمهور است . مگر نمایندگان هیج کدام گوشت که برای باز دلچسپ است با خود نه داشته باشند تا ترفند و تقلبی نه باشد.
ماستر محمد شریف متخصص امور انتخاباتی و سیاسی.

>>>   به کدام دزد رای بدیم انسان خوب پیدا نمی شود اگر پیدا هم شود خودرا کاندید نمی کند

>>>   چه ضمانت وجود دارد که این نوع انتحابات آدرس دادن به طالبان نباشد طالبان انگشت ها را برید حالا که تذکره هویت یک انسان است آنرا برای طالبان مشخص میسازد با یک پروسه صد در صد تقلب به تذکره های مردم دست نزنید بحاطر رسیدن به کرسی های مافیایی به انواع و اقسام فساد ها دست میزنید در صورت که دولت خودش میداند که به طالبان شان دستور داده در صورت که انگشت کسی رنگ داشته باشد باید سر زده شود پس این بار چطور تذکره های مردم را به خطر مواجه میسازد شاید از کدام فرمول جدید نسل کشی استفاده کنند تا دگران جرات نکنند که پی صندوق های رای بروند .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است