سخنرانی آقاى صلاح الدین ربانی وزیر امور خارجه د.ج.ا افغانستان در گفتمانِ مشارکت راهبردی با سازمان ملل به منظور ایجاد و حفظ صلح
٥ ثور ١٣٩٧.خ نیویارک – آمریکا

بسم الله الرحمن الرحیم
از اینکه مرا به این بحث که روی همکاریهای راهبردی با ملل متحد در عرصۀ صلح میچرخد دعوت نمودید، سپاسگزارم و همچنان از اعضای هیأت بخاطر پرزنتیشنهای مفید شان نیز تشکری می کنم.

موضوع این جلسه، با درنظرداشت روند صلح که ما آنرا فعالانه در مشارکت با جامعۀ جهانی بشمول ملل متحد دنبال مینماییم، برای ما از اهمیت زیادی برخوردار است.
همچنانیکه دیروز گفتم، اشتراک دوامدار فعالین بین المللی در حمایت از ایجاد صلح بسیار مهم است. بدون حمایت بین المللی قوی و همآهنگ، دولت های ضعیف به بسیار دشواری خواهند توانست تا به تنهایی به صلح پایدار دست یابند و این امر برای ما روشن تر است چون ما پیوسته با تروریزم در پیکار بوده ایم و در عین زمان در جستجوی صلح نیز هستیم. این روش میتواند مفید و کارگر باشد و تا آنوقت ادامه خواهیم داد تا به هدف خود نایل آییم.

برای چندین سال افغانستان در جستجوی حل مسالمت آمیز با عناصر آشتی پذیر از میان مخالفین مسلح دشمن بوده تا باشد که نقطۀ پایان به این جنگ و خشونت که برکشور ما تحمیل گردیده است گذاشته شود.

در این اواخر، تلاشهای ما تحت روند کابل به ما کمک کرده است تا اجماع منطقوی و بین المللی را روی نیاز برای صلح و ثبات کشور خود و منطقه ایجاد نماییم.
در ماه فبروری در جلسۀ دوم روند کابل ما یک پیشنهاد جامع صلح به طالبان ارایه نمودیم.
این پیشنهاد براساس یک روند گستردۀ مشورتی ملی با جامعۀ مدنی افغانستان، جوانان، فعالین زن، نیروهای سیاسی، و شخصیت های مذهبی ارایه گردید.
هدف ما این است تا یک راه حل سیاسی جامع براساس موافقت قابل اعتماد بمیان آید که این راه حل بتواند نیازها و توقعات حکومت افغانستان، مخالفین مسلح، و تمام افغانها را برآورده سازد.

بعضی از اجزای کلیدی این پیشنهاد قرار ذیل است:
ادغام مخالفین مسلح با جامعه و شامل ساختن آنها در روند سیاسی دولت؛
آوردن اصلاحات ممکنه در قانون اساسی بشرط آنکه دست آوردهای ما را از مان 2001 بدینسو متأثر نسازد؛
حفاظت کامل از حقوق بشر، بشمول حقوق مساوی زنان افغانستان و دست آوردهای دیموکراتیکی که در 17 سال گذشته با بسیار دشواری به آن دست یافته ایم.

ما همواره تأکید نموده ایم که حمایت منطقوی و بین المللی برای صلح در افغانستان یک شرط ضروری برای پیروزی میباشد. ما خرسند هستیم که کشورهای منطقه از هرزمانی بیشتر با هم هم نظر شده اند تا ما را در بدست آوردن صلح کمک کنند.

این همگرایی براساس این اصل است که صلح در افغانستان به معنای صلح و ثبات در منطقه میباشد. ملل متحد با جمعیت کثیری از جوانب ذیدخل بشمول کشورها و سازمانهای منطقه در تلاشهای ما برای صلح و آشتی دخیل بوده. روند استانبول/قلب آسیا زمینۀ خوبی است که میتوان در آن به این امر به شکل پایدار ادامه داد.
ما همچنان از تشریک مساعی ملل متحد با سازمانها و برنامه های منطقوی آن مانند OIC, CICA, OSCE, SAARC, SCO, the C5+1، و مرکز ملل متحد برای دیپلوماسی پیشگیرانه استقبال می کنیم.

ما از ملل متحد میخواهیم تا انسجام بیشتر در تلاشهای این سازمانها و برنامه ها جهت ایجاد اجماع بیشتر منطقوی در حمایت از روند صلح و تلاشها تحت رهبری افغانستان بمیان آورد.
باید تاکید کنم که مأموریت سازمان ملل متحد در افغانستان (UNAMA) حمایت قوی از تلاشهای صلح بوده و همواره بر اهمیت رهبری و مالکیت افغانستان تحت روند کابل تأکید نموده است.

یوناما همچنان از شرکای نزدیک ما در تأمین نقش زنان در تمام سطوح روند صلح براساس پلان عمل ملی برای قطعنامۀ 1325 ملل متحد میباشد.
توسعه یکی از ستونهای اساسی آجندای پایدار صلح را شکل میدهد. زمانیکه ما شغل بیشتر و جوامع مطمئن و مرفه داشته باشیم همانقدر امید برای صلح پایدار در جامعه بیشتر میشود.
چه در افغانستان باشد و چه هم در جای دیگری، نقش ملل متحد باید با واقعیت های جدید اولویت های توسعوی براساس مالکیت و رهبری ملی تکامل نماید و برای بدست آوردن این هدف طرح واحد سازمان ملل متحد بسیار ضروری میباشد.

در پایان، می خواهم اهمیت اشتراک دوامدار بین المللی را با تلاشهای صلح ما در افغانستان برای ثبات منطقوی و صلح جهانی تصریح کنم.
ملل متحد میتواند از تجارب ما در افغانستان چیزهای مفیدی بیاموزد و همکاری و مشارکت اش را با جوانب ذیدخل بخاطر جلوگیری از نزاع و برخورد و برای ایجاد صلح گسترش دهد.
سپاس!

>>>   اين وزير خارجه خام از خود نمى تواند گپ بزند و هميشه از روى كاغذ ميخواند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است