چند پرسش که ذهن پریشانم را بخود معطوف کرده:
چرا کشت و کشتار و انتحار و انفجار و خون و وحشت سر خط خبرهای رسانه ها باشد؟
چرا از خبرهای دلخوش کننده ای (که نیست) سر خط خبرهای رسانه انتخاب نمی شود؟ اخبار علمی، فرهنگی و...
چرا باید حضور در صحنه های انتحار و انفجار و جبهه های جنگ برای خبرنگار و تصویر بردار و اصحاب رسانه اهمیت داشته باشد؟
آیا مردم از شنیدن اینگونه خبرها خسته نشده اند؟
آیا نشان دادن تصویرهایی از تکه پاره ها و جسدهای انسانها برای بیننده ی یک رسانه جذابیت دارد؟
چرا باید بخاطر اینگونه اطلاع رسانی های بدون هدف و ساختگی این همه جوان متخصص و کدر ورزیده به خاک و خون یکی شوند؟
اصلا چرا اینگونه اخبار و گزارش ها به تکرار و بدون داشتن یک سوژه ی جدید از بار اول که پخش شده، از بعضی رسانه ها هی پخش می شود؟
و ده ها پرسش ازین دست!

تذکر: می شود حادثه های اسفباری چون انتحار و انفجار و جنگ را در یک پاراگراف خبری بدون تصویر و تشریح بدور از ترفندها و مهارتهای خبرنگاری برای مردم اطلاع رسانی کرد.
نظر خودم هست، به هرنوع دیدگاهی که دوستان طرح نمایند احترام خواهم گذاشت.
روح شهدای عزیز خبرنگار شاد و شفای عاجل برای مجروحان آرزو می نمایم.

سید یحی هروی

>>>   در روم باستان یعنی امپراطوری رومی ها دوهزار سال قبل،یک استادیوم بزرگ ساختند که هنوز هم بقایای تخریب شده این ستدیوم در روم وجود دارد.
درین ستادیوم جنگ گلادباتور ها براه انداخته میشد که ده ها هزار نفر تماشاچی داشتند.
در شمال امپراطوری روم،مردمانی زندگی میکردند که دور از تمدن بودند و رومی ها اًنها را بنام بر بر ها یاد میکردند،مثل مردم افغانستان کنونی.
رومی ها همیش در مقابل آنها می جنگیدند و بعضی از آنها را اسیر میگرفتند.
بعداً آنها را درین ستدیوم می آوردند و دو دو نفر در مقابل هم با شمشیر و گرز و خنجر و غیره سلاح ها در مقابل هم جنگاندند و یک نفر شان کشته میشد و یک نفرسان پیروز. کسی که که پیروز میشد،مورد تشویق قرار میگرفتند و بخشیده میشدند و شامل قوای مسلح روم،برای خدمت میشدند.
آنهایی که شامل قوای مسلح میشدند،نیز بعداً در جنگ ها در مقابل بر بر ها کشته میشدند.
بدینترتیب هم بر بر ها یعنی دشمنان شان کشته میشدند و هم زمینه تفریح و ساعت تیری برای باشندگان روم مهیا میگردید.
حالا افغانستان نه دربخش های علمی دست آوردی دارد که توجه جهانیان را به خود جلب کند و نه در بخش های اقتصادی.
بخش های دینی آنها که شامل فرایض و سنت ها و مستحبات ،غسل و وضو و تیمم و استنجا میشود،برای آنها دلچسپی ندارد.
بنأ یگانه چیزی که باقی میماند عبارت از قتل و کشتار و حملات انتحاری است که تا یک اندازه یی ساعت جهانیان را تیر کند.
حتی صدای جر و چیغ زدن رییس جمهور تان در هنگام بیانیه نیز هیچ شنونده یی در جهان ندارد،بغیر از خود شما که گوش های خود را پت گرفته گوش میکنید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است