بنده مانند هریک شما وقتی از زوایای گوناگون به مشکل های متنوع جامعه و کشور خود نگاه می کنم ، می بینم که همه به نحوی و نوعی پیوند و رابطه دارد به نبود یک حکومت خوب و یا وجود یک اداره نا مطلوب حاکم به سرنوشت مردم.

این برداشت ربطی به مخالف بودن من با غنی و عبدالله ندارد و این برداشت برخواسته از هیچ تفکر فرو ملی و عقده مندانه شخصی نیز نیست.
متاسفانه برای ما در قانون اساسی یک حکومت خوب درنظر گرفته نشده است ، یعنی در یک جامعه باز که تجربه تلخی از خودکامگی و اختلاف قومی داشته است ، حاکم کردن یک رژیم برخاسته از نوع نظام ریاستی خود به نوعی گیر دادن به یک شبه دیکتاتوری دیگر است و البته برای تحلیل حکومت حاضر (وحدت ملی) قضیه سنگین تر و فاجعه بار تر ازین می باشد که اگر یک شبه دیکتاتوری برخواسته از نوع نظام ریاستی تعریف مشخص قانونی خود را دارد که از مجرای یک انتخابات می آید، این اما از حیث چیستی اش نیز ذهن و دماغ اتباع کشور را به چالش و بلاتکلیفی روبرو کرده است.

مضاف به همه و باتوجه به اینکه رهبری این حکومت پایگاه مردمی درست ندارد و بیشتر متمایل به حمایت خارجی ست تا محبوبیت مردمی در داخل ، سطح بی مسولیتی حکومت در ایفای نقش خود و بی اعتمادی مردم نسبت به نیت و رفتار آن به شدت بالا رفته است.

کوتاه عرض کنم که اگر امنیت نمی آید، اگر اقتصاد به سامان نمی رسد ، اگر صلح قوام پیدا نمیکند ، اگر مداخله خارجی پایان نمی یابد و در نهایت عدالت ، حق شهروندی و رفع تبعیض نمودار نمی شود ، همه و همه در قدم اول بستگی به همین فاکتور صلبی نبود یک حکومت خوب در کشور است.

راه رسیدن به آن، در پهلوی همه اقدام های دیگر از جانب حامیان افغانستان (بالفرض اگر صادقانه وجود دارد) مبارزه خستگی ناپذیر و دوامدار نسل تحصیل کرده و معتقد به ارزش های دینی و ملی در کشور است که زمینه را در کوتاه مدت برای برگزاری یک انتخابات نسبتاًشفاف پارلمانی و ریاست جمهوری و در فردای آن برای تعدیل و اصلاح قانون اساسی فراهم کنند.

شکی وجود ندارد که در موجودیت یک ساختار پاسخگوی ملی می توان به ایجاد اصلاحات لازم در همه زمینه ها به شکل تدریجی و مستمر دست یافت.

برنا صالحی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است