پناهجویان افغانستانی، در بسیاری از کشورها در وضعیت بسیار بدی به سر می برند و مسوولیت حکومت است تا برای حل چالش های آنان دست به کار شود، شماری از اعضای مجلس نمایندگان با بیان این مطلب می گویند حکومت از حقوق شهروندانش هیچ حمایت نکرده است. در همین حال وزیر امور مهاجرین و عودت کنندگان می گوید با امکاناتی که در اختیار حکومت قرار دارد، بخشی از چالش های پناهجویان حل شده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، شاه حسین بحر، عضو مجلس نمایندگان در برنامه «آریانیوز» گفت: افغانستان یک کشور مهاجر فرست است و در طول سالیان دراز در خیلی از کشورها مهاجران زیادی داشته است و در خیلی از کشورها از مهاجرین افغانستان، به عنوان یک اهرم فشار علیه کشور ما استفاده می کنند، چرا که زمینه عودت به صورت درست در کشور مساعد نیست. خیلی از کشورها بر اساس یک سری ملاحظات یا مناسبات بدی که با افغانستان دارند. از این مهاجرین استفاده می کنند تا فشار فعلی در افغانستان بیشتر شود.

بحر، در خصوص دلیل استجواب وزیر مهاجرین و وزارت خارجه بیان داشت: به یاد داریم طی دو سال گذشته بسیاری از مهاجرین ما به صورت اجبار مجبور شده اند که به کشور برگردند آن هم در حالتی که شرایط درستی در اینجا ندارند چرا که اگر می داشتند از ابتدا مهاجرت نمی کردند. بر همین اساس نه تنها این بار بلکه بسیاری از وقت ها مجلس نمایندگان کوشش کرده اند که وزارتخانه های مربوطه را در ارتباط با مهاجرین افغانستان بخواهند و صحبت هایی را داشته باشند. از جمله وزارت مهاجرین و عودت کننده ها که به گفته خودشان می گویند که ما یک وزارت پالسی ساز هستیم و بیشتر اجرایات به دست ما نیست. اجرایات بیشتر به وزارت خارجه و برخی وزارتخانه های مرتبط دیگر تعلق می گیرد. بر همان اساس دیروز افرادی را از سه وزارت خواسته بودیم، وزیر مهاجرین، معین مالی و اداری، وزارت خارجه و با آنها درموردمشکلات مهاجرین در کشورهای مختلف صحبت صورت گرفت.

وی، در خصوص علت مهاجرت های افغان ها به دیگر کشورها و بازگشت دادن اجباری آنها از کشورهای میزبان بیان داشت: یکی از مشکلاتی که بیشتر باعث مهاجرت افغان ها به دیگر کشورها می شود نبود کار و بیکاری در افغانستان است. متاسفانه کشورهای میزبان، بدون کمترین توجهی به قوانین بین المللی و تعهداتی که به افغانستان و مردم افغانستان داده اند این مهاجران را رد می کنند و به صورت اجباری باز می گردانند. افغانستان هم هیچ عکس العملی در برابر این اوضاع نشان نداده است که مذاکره کنند و این اوضاع را بهبود بخشند. در حالیکه وزارت خارجه و وزارت مهاجرین این مذاکرات را باید داشته باشد، چرا که این مهاجرین از مرگ و بیکاری و اقتصاد بد و جنگ فرار کرده اند. از یک طرف هم کشورهای اروپایی این شرط را برای افغانستان گذاشته اند که اگر مهاجرین افغانستان به کشورخود برنگردند کمک ها به افغانستان قطع می شود و از جانبی هم می گویند که ما نمی توانیم این را تشخیص دهیم که کسانیکه از افغانستان به اروپا می آیند، هراس افکن هستند و یا مردم عادی و این موضوع برای ما خطرناک است. در اینجا باید گفت که حتی جنگی که در افغانستان است، ریشه داخلی ندارد و مردم افغانستان هیچ وقت نمی توانند هراس افکن شوند. این هراس افکن ها، صادراتی کشورهای همسایه های دور و نزدیک ما ست که به افغانستان، وارد می شوند در حالیکه مهاجرین افغانستان که از اینجا به اروپا می روند اگر هراس افکن باشند جرات رفتن به آنجا را نخواهند داشت. پس به دلایل نامعلومی مهاجرین ما بازگشت داده می شوند و این بی عدالتی است. بی عدالتی آشکار است، چرا که مهاجران عراقی و سوری به راحتی و بدون هیچ مشکلی پذیرفته می شوند اما مهاجران ما که مشکلات شان کم از آنها نیست، اینگونه باز گردانده می شوند. همه این مسایل به این برمی گردد که حکومت افغانستان پشتیبان مهاجران خود نیست و برایش فرقی نمی کند که مردمش در آن کشورها با چه وضعی باشند و یا اگر برمی گردند با چه اوضاعی برمی گردند.

بحر، با انتقاد از حکومت برای کوتاهی در حق مهاجرین بیان داشت: حکومت افغانستانی که طرف قضیه هست و باید با آنهادر خصوص مهاجرینی که به اروپا رفته اند صحبت کند بنابر بسیاری از فشارهایی که از ناحیه آنها می آید، تن می دهد و می گوید که برگشت مهاجرین را می پذیریم. بدون اینکه کمترین استدلالی کنند، بدون اینکه درباره حقوق بین الملل و روابط بین الملل با آنها صحبت شود، در ارتباط با امضای کنوانسیون های بین المللی که اینها عضو آنها هستند چشم بسته همه آنهارا می پذیرند که بله ما شرایط را قبول می کنیم.

این نماینده مجلس ادامه داد: در این میان در جلسه استجواب وزیر مهاجرین و خارجه، آنها به صراحت گفته اند که ما به هیچ وجه قبول نکرده ایم که مهاجرین ما تحت هیچ شرایطی به کشور بازگشت کنند این رییس جمهور است که به این مسایل تن می دهد و به آسانی قبول می کند که مهاجرین خود را می پذیریم. متاسفانه حکومت وحدت ملی هرچه که می گذرد به طرف تمرکز گرایی، تک محوری و استبداد رای به پیش می رود.

وی، در ارتباط با دلیل مهاجرت ها و عدم بهبود این اوضاع گفت: در این موضوع وزارت کار امور اجتماعی واقعا مهم است. همانطور که وزات داخله و وزارت دفاع و امنیت ملی نقش تاثیرگذاری در موضوع مهاجرت دارند. متاسفانه نه تنها آنها نتوانسته اند بازار بیکارها را کمرنگ کنند و این انبوه بیکاران یا بحران بیکاری را که در افغانستان است، حل کنند، بلکه به صورت روزافزون ما شاهد بیکار شدن بسیاری دیگر که در گذشته کار داشتند هستیم. نه تنها اینها برای بیکاران جدید کار پیدا نکرده اند بلکه کسانی که در گذشته هم کار می کرده اند هم بیکار شده اند. این اوضاع باعث مهاجر شدن هرچه بیشتر مردم به کشورهایی می شوند که فکر می کنند شرایط بهتری دارند و فشارها نه تنها این روند راکم نمی کند بلکه جنگ وناامنی و بیکاری آن را در هر شرایطی حتی به قیمت از دست دادن جان مردم، بیشتر هم می کند. مردم جان خود را در کف دست می گیرند و مهاجرت می کنند چرا که بیش از این نمی توانند دست روی دست بگذارند و بیکار بنشینند و زیر آوار ناامنی دوام بیاورند.

کد (30)

>>>   Abdul Samad Mrowat
در مورد کوچی ها که بیچاره ها مسکن دایمی هم ندارند، بسیار بی انصافی شده است، بیچاره های اواره و سرگردان ،در دشت بیابان، میان کوهساران، نه نام دارند نه نشان، گا در افغانستان گاه در پاکستان ،هستند سرگردان، پیشه شان گشته قاچان انسان، غصب میکنند زمین ها را در کابل یا در پروان و بامیان، گاه در غزنی گاه در پنجشیر ،با مردم هستند دست و گریبان، چرا که هستند بسیار مردم نادان، مردم افغانستان و پاکستان امده از دست شان به فغان، همه دنیا شده به این کوچی ها حیران، گاه میخورند از دستر خوان پاکستان گاه از افغانستان . همه راز شان است پنعان. که برای کی کار میکنند از دل و جان. مردم افغانستان امده از دست ظلم شان به جان. نماینده شان است پریده، در پارلمان. امر میکنه پریده به افرادش، بگیر و نمان. جمع کن و بفروش به قیمت کبال در پاکستان. پا پولهای دزدی و غارت بخر پارتمان، یا در قندهار، یا مزار یا در بامیان. کسی نیست که مانع دزدی و غارت و چپاول شان گردد در کابل و قندهار و یا هم در شهر های لوگرو نیمروز باغیس و پروان و سمنگان. چرا که حامی شان است، ریس جمهور، جمهوری اسلامی اوغانستان. اگر کسی چیزی گوید، غنی میگوید ، بگیر و بزن و بدوان، تا سرحدات کشور ایران. همه این بد بختی ها انده از دست بی اتفاقی تاجکان. که بین هم افتاده اند در کابل و نیمروزو شغنان و بدخشان و پروان. خدا هدایت کند این همه تاجکان. که بیدا. شوند از این خواب زمستان. ورنه از دست شان میرود خانه و زمین و تاکستان. روزی میرسد که میشوند از کرده پشیمان. انگاه از دست خالی هیچ دردی ،نمیشود ،در مان. برخیزید ای ملت قهرمان افغان، نگزارید این دزدان دره های کوه سلیمان. که سرمایه علی ملی تانرا دزدیده انتقال دهند به پاکستان. باز کجا کجا میروید دنبال شان دوان دوان. ندارند انها معین مکان، گاه در افغانستان هستند گاه در پاکستان. گاه در تابستان گاه در زمستان. برخیزید ای ملت افغان. که باز میشی پشیمان. از خواب که کردی مثل درختان در زمستان، وقتی که بر خیزی همه چیز است تمام. نه جای لست و نه ملک و نه تاکستان. مکن غفلت از این بیشتر ای انسان. تا از کاری که کرده و میکنی، نشوی پشیمان. باز بردل نکنی ارمان. بده دست دوستی با دیگر ملیت های ساکن افغانستان. رهایی ده خود را از شر دزدان کوهای سلیمان. بیار کلمه توحید بر زبان. که هیچ وقت با قیامت علیه خاینین نمی کنی، تو زیان. ای برادر هموطن و مسلمان. .
ص. م. ب

>>>   بايد تمام مهاجرين و پناينده هاي افغان از هر جاي دوباره آورده شوند، تا با متحد شدن شان با سائر ملت حالت فعلي را تغير دهند.

>>>   هم وکیل هم وزیر آله دست غنی هستنند فقط معاش بگیر این ها جرات استادن در صف مردم را ندارند.

>>>   راجع به کوچی ها اگر تمام امکا نات برایش اماده باشد دست از کوچی گری بر نمیداردخودی شان اینتخاب کرده این طور زندگی را در طول تاریخ چنین بود ه ولی دیگری مهجرین که از کشور آواره بلا تکلیف با مشکلات زیاد دست پنجه نرم کرده شب و روز آرزوی بهبودی وامنیت وطن دارد باید دولت مردان بحالشان فکری کرد
وطن دوست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است