وقتی شما و خانواده شما در کوچه و پس کوچه های شهر خویش دیگر امنیت ندارند ، وقتی شما در محل کارخویش نمیتوانید به آرامی نفس بکشید ، وقتی شما نمیتوانید در مسجد محل عبادتگاه خانه خدا به فکر آرام عبادت انسانی را بجا آورید ، وقتی شما و فرزندان شما در زیر سقف خانه و کاشانه خویش مصونیت ندارید و خواب آرام را برشما حرام ساخته اند ، وقتی شما را در وقت جنازه دلبستگان تان نمی گذارند در امان باشید و نمارگزاران را به خون خاک می کشانند ، وقتی دشمن مرز بی عدالتی و جنایت را علیه شما دیگر نمیشناسد، وقتی این دشمن زبون و مکار بخاطر نابودی هویت و تاریخ شما کمر بسته است و برنامه نهایت خوفناک و وسیع در زمینه در حال عملی شدن است ، وقتی شما در مقابل حاکمان مستبد و حاکمیت پوشالی قرار دارید و قرار است در زیر این حاکمیت خودکامه تا آینده های نامعلومی نفس بکشید ، وقتی یک مهاجر و ناقل شما را که صاحبان اصلی این سرزمین هستید نمیشناسد (میزبان برای شما تعیین و تکلیف میکند).، وقتی شما را از تعیین حق سرنوشت خویش محروم ساخته اند و آزادی بیان شما را در حقیقت سلب نموده اند،....و... و بالاخره وقتی این زورگویان متعصب قبیله پرست زمین و فضای این سرزمین برای شما به جهنم تبدیل ساخته است و عملآ فاشیزم بیداد میکند و این وضعیت ادامه خواهد داشت و پایانی هم نخواهد داشت....
بنآ باچنین حا ل و احوال و وضعیت موجود من و شما جز دو انتخاب و یا دوگزینه بیشی نداشته و نداریم:
- یا زیر این چتر توهین و تحقیر یکجا باجنایتکاران تاپای مرگ به همین منوال زندگی کرد....
- یا اینکه زمان آن فرا رسیده است که این وضعیت را از بیخ و بن برای ابد ریشه کن ساخت و در مقابل این دانه سرطانی کشنده با هروسیله ممکنه ایستادگی و مقاومت نمود و تا باشد برای نسل امروز و فردای این سرزمین راه را کشود و هموار نمود...

عطا صفوی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است