در باره‌ی این آتش‌بس چیزی نمی دانم:
برخی از تحلیل‌گران- به حواله از سفیر امریکا- گفته اند: «آتش‌بس میان امریکا و پاکستان است». تا اینجا نه تنها مشکلی ندارد، بلکه منطقی هم است؛ چون هیچکدام از دو جانبِ- حكومت افغانستان و طالبان- صاحب استقلال رأی نیستند.

به ياد مى آورم كه در كنفرانس ژنو پاكستان از سوى مجاهدين مذاكره مى كرد؛ از همين رو در سراسر موافقتنامه، نامى از مجاهدين برده نشد. موافقتنامه‌ای که هر گز عملی نگردید؛ زیرا شورویِ در حال اضمحلال فقط قصد بيرون رفت از باتلاق افغانستان را داشت، اصراری به اجرايى شدن آن موافقتنامه نداشت. آن زمان پاكستان با لشكر مجاهدين عليه شوروى مى جنگيد؛ اكنون همان پاكستان با لشكر طالبان عليه امريكا مى جنگد. دولت كنونى كابل همان موقف دولت داكتر نجيب را دارد؛ باز هم از قول سفير امريكا:« نقش سخنگوی امریکا»را؛ چنانكه در آن زمان همين نقش را براى شوروى ايفا مى كرد.
اما دولت نجیب- که حمایه‌ی مستقیم نظامی شوروی را از دست داده بود- سرانجام بدست دسته‌ای از مجاهدین که موافق به اهداف پاکستان نبودند سقوط کرد؛ و همان بود که پاکستان بیکار ننشست تا کار به اینجا کشید.

به نظر می رسد که امریکا بیشتر از شوروی خسته شده، و قصد بیرون رفتن از افغانستان را دارد؛ و ظاهراً يكبار ديگر آتیه‌ی این کشور را به پاکستان می سپارد.
چیزی که روشن نیست اینست که آیا به این توافق رسیده اند که جای دولت غنی را طالبان بگیرد یا خیر؛ یعنی آیا همان سناریوی قبلی تکرار خواهد شد؟ نیز این نکته روشن نگردید که وجیزه‌ی رییس ستاد ارتش پاکستان که گفت:«به یک اینچ از خاک همدیگر چشم نداشته باشیم»، چه معنا دارد؛ آیا حکومت افغانستان از ادعای ارضی بر سرزمین هایِ آن سوى خط ديورند دست بر داشته؟ اگر چنين باشد، مى توان به ادامه‌ی این آتش بس امیدوار بود.

محی الدین مهدی:

>>>   این آتش بس هیچ چیز نوینی نیست و ادامه ارتباطات مخفی و علنی کرزی و غنی با پاکستان و طالبان است در این وقت اندکی علنی تر کردند. حالا چیزی مخفی نمانده است. دولت+طالب+گلبدین+داعش+مافیا همه مشغول قتل و کشتار و تاراج مردم و کشور

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است