بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
جلالتمآب زولتون کالمن رییس هیات اجرایی برنامه‌ی جهانی غذا؛
جلالتمآب دیوید بیسلی رییس اجرایی برنامه‌ی جهانی غذا؛
سفرا؛
هیات‌های محترم؛
خانم‌ها و آقایان!
افتخار دارم که در اجلاس سالانه‌ی هیات اجرایی سازمان جهانی غذا حضور دارم. از طریق این سازمان و در اینجا تصمیم‌های عمده برای حفظ جان و بهبود زندگی مردم در سراسر جهان اتخاذ می‌گردد که از حوادث طبیعی و دشواری‌هایی که توسط انسان‌ها خلق گردیده رنج می‌برند و در معرض آسیب قرار دارند یا نیازمند کمک‌های عاجل و همگانی اند.

آقای رییس!
اجازه بدهید با اغتنام از فرصت مراتب سپاسگزاری و قدردانی مردم و حکومت افغانستان را برای‌تان به خاطر کارهای مهمی که در عرصه‌ی فراهم‌سازی غذا برای نیازمندان، بهبود زندگی و حفظ جان انسان‌ها در سراسر جهان به شمول کشورم انجام می‌دهید، ابراز بدارم.
اینجا آمده‌ام تا واقعیت‌های تلخ در باره وضعیت موجود در افغانستان را با شما در میان‌گذارم. به اساس آمار دفتر همآهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل متحد (اوچا) تنها در سال ۲۰۱۸ حدود ۳،۳ ملیون شهروند افغانستان نیازمند کمک‌های اولیه برای حفظ جان خود اند. این رقم بیشتر از ۱۰ فیصد کل نفوذ کشور را دربرمی‌گیرد.

آقای رییس!
برنامه جهانی غذا در خط اول کمک و مساعدت برای نیازمندان قرار دارد. همکاری با سازمان‌های غیردولتی و همکاری میان بخش دولتی و خصوصی، حکومت و برنامه جهانی غذا را به صورت موثر در رسیدگی به نیازهای مردم و چالش‌هایی که به آن روبرو هستیم کمک کرده است. برای رسیدگی به این چالش‌ها و نیازها به همکاری‌های بیشتر نیاز داریم.
با در نظرداشت همکاری نزدیکی که داریم، می‌خواهم از نمایندگی برنامه جهانی غذا در افغانستان و در منطقه به خاطر تهیه برنامه استراتژیک چهارساله برای افغانستان (جولای ۲۰۱۸ تا جون ۲۰۲۲) که در مشوره نزدیک با حکومت و نهادهای ملی به اساس توصیه‌های بازنگری استراتیژیک سال ۲۰۱۷ افغانستان در مورد محو گرسنگی صورت گرفته، تشکر و قدردانی نمایم.
همچنان می‌خواهم به نمایندگی از حکومت وحدت ملی از تمام اعضای هیات اجرایی برنامه جهانی غذا برای افغانستان به خاطر تصویب طرح استراتژیک برای افغانستان که قدردانی نمایم. این برنامه از کمک‌های غذایی به عنوان ابزاری برای تحلیل و تغییر استفاده می‌کند و گام مهمی در راستای تحقق یک هدف عمده به شمار می‌ٰرود.
با شش نتیجه،‌برنامه استراتژیک خیلی خوب طراحی گردیده و در مطابقت با چهارچوب ملی صلح و توسعه افغانستان و طرح امنیت غذایی کشور که در اکتوبر ۲۰۱۷ رسما آغاز گردید،‌قراردارد.

آقای رییس!
از دو بخش عمده‌ای که در طرح استراتژیک روی آن تأکید گردیده حمایت حکومت را اعلان می‌کنم: یک، پاسخ به بحران.‌دو، اقدامات پیش‌گیرانه. از مجموع ۷۱۷ میلیون دالر منابع و کمک برنامه جهانی غذا برای برنامه استراتژیک کشوری برای افغانستان ۴۱٪ برای بحران‌غذایی ناشی از بحران‌های طبیعی یا انسانی اختصاص داده شده و ۵۹٪ آن به اقدامات پیش‌گیرانه به نفوس آسیب‌پذیر. حدود ۱۱ میلیون از شهروندان کشور قرار است از مزایای این طرح استراتیژیک در سال‌هایی تعیین شده بهره‌مند گردند. خرسندیم که ۵۴٪ یازده میلیونی که از این مزایا استفاد می‌کنند زنان و دختران اند. توازن جنسیتی در اقتصاد کشور یکی از اهداف عمده حکومت ما به شمار می‌رود.

آقای رییس!
با استفاده از فرصت می‌خواهم در باره چند موضوع فراتر از برنامه استراتژیک صحبت نمایم. از آغاز آمادگی‌ها برای تدوین برنامه استراتژیک، افغانستان با سه بحران جدید مواجه گردید: یک، چالش افزایش عودت‌کنندگان از پاکستان و ایران. در سال ۲۰۱۸ توقع می‌رود که بیش از یک ملیون مهاجر به وطن عودت نمایند و دوباره مسکن‌گزین شوند. دو، چالش افزایش بیجاشدگان داخلی در اثر جنگ‌های داخل کشور که به بیش‌تر از نیم میلیون می‌رسد. سه، چالش بسیار عاجل و جدی خشک‌سالی که تولید مواد غذایی و زراعت را در ۲۰ ولایت از مجموع ۳۴ ولایت افغانستان متأثر ساخته است.
میزان بارندگی در ولایت‌هایی که از خشک‌سالی آسیب دیده‌اند یک سوم دهه‌ی گذشته را تشکیل می‌دهد. تولیدات زراعتی که وابسته به آبیاری از طریق آب‌های ناشی از برف‌باری‌های زمستانی و خزانی است به صورت جدی آسیب دیده،‌چون کاهش برف‌باری به معنای قلت آب در این مناطق است. از دست دادن مواشی به دلیل کم‌بود علوفه و غذای حیوانی و افزایش امراض حیوانی یکی دیگر از چالش‌های جدی است.
حدود ۲،۵ میلیون از شهروندان کشور از اثر خشک‌سالی امسال آسیب دیده‌اند. کمبود گندم در اثر خشک‌سالی در کشور تا به دست آمدن حاصلات در سال آینده به ۲،۵ ملیون تن تخمین می‌گردد. در وضعیت عادی در کشور کمبود گندم سالانه یک ملیون تن است که از راه‌های تجارتی وارد می‌گردد.

آقای رییس!
طوری‌که شما شاهد هستید،‌افغانستان تلاش می‌کند به یک صلح پایدار دست یابد. ما در آغاز یک روند پیچیده قرارداریم. اجازه بدهید اضافه نمایم که توسعه و صلح باهم پیوند ناگستنی دارند. دست یافتن به این دو هدف نیازمند همکاری و کمک‌های درازمدت است.
در حالی‌که سازمان‌های بشردوستانه به صورت مستقیم در مذاکرات صلح دخیل نیستند،‌اما می‌توانند فرصت‌های تازه‌ای را برای تقویت روند صلح ایجاد نمایند.
باور داریم که برنامه‌های درازمدت ما و طرح‌های سازمان ملل می‌توانند ما را کمک کنند تا به صورت موثر و جدی باهم همکاری نماییم. از شما تقاضا می‌کنیم تا افغانستان را در تلاش‌هایش برای کاهش گرسنگی،‌که کشور را در روند گذار به سوی توسعه و صلح پایدار یاری می‌رساند،‌کمک نمایید.

آقای رییس!
کمک‌های بشردوستانه در سال ۲۰۱۸ برای افغانستان توسط دفتر همآهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل (اوچا) ۴۳۰ ملیون دالر تخمین گردیده است. خشک‌سالی این تخمین را ۱۱۵ میلیون دالر افزایش داده و مجموع رقم کمک‌های بشری مورد نیاز به افغانستان را به ۵۴۵ میلیون دالر می‌رساند. ما خواهان کمک جامعه جهانی برای دست یافتن به این هدف هستیم. دلیل عمده‌ی حضورم امروز در اینجا اعلان این تقاضا است. امروز با نمایندگان برنامه جهانی غذا و کشورهای کمک کننده ملاقات دارم تا جزییات این تقاضای عاجل کمک را به بحث بگیرم.
با در نظرداشت چالش‌هایی که در اثر خشک‌سالی و افزایش عودت‌کنندگان و بیجاشدگان ایجاد گردیده،‌افغانستان می‌خواهد اطمینان حاصل نماید که مبلغ ۷۱۷ ملیون دالر پیش‌بینی شده در برنامه استراتیژیک با در نظرداشت وضعیت در کشور افزایش یابد تا امنیت و مصونیت غذایی مردم تأمین گردد.
امیدواریم تا سه نهاد سازمان ملل مقیم روم فعالیت‌های خود در افغانستان را به هدف تأثیر بیش‌تر و موثرتر هماهنگ سازند و نهادهای ملی کشور ما را در بخش امنیت و مصونیت غذایی در عرصه ظرفیت سازی و بهترشدن شیوه‌های زراعت کمک نمایند.

آقای رییس!
من اینجا آمده‌ام تا برای برنامه جهانی غذا و همکاران شما اطمینان بدهم که حکومت وحدت ملی در بالاترین سطح رهبری از هیچ‌نوع تلاش برای همکاری در راستای تطبیق برنامه استراتژیک کشوری این سازمان برای افغانستان طی سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ فروگذار نمی‌کند. ما شما را در تطبیق این استراتژیک کمک می‌کنیم و در انتظار همکاری‌های بیش‌تر با نتایج بهتر هستیم.

کد (4)

>>>   سخنان جلالتماب عبدالله عبدالله عبدالله رها درباد است ارزش شنیدن ندارد

>>>   بسیار دور ودرازبود.مه ایقه حوصله کی دارم که کلشه بخوانم.

>>>   ajib Salam
تاجيكان و به ويژه جوانان بايد براى منزه ساختن صف هاى سياسى عمل كنند و به خاندانى شدن سياست در شجره هاى فساد خاتمه دهند ، زيرا اين دوناستى (Dynasty ) در آينده درون جامعه تاجيك را تا آخر ين رده ها فاسد خواهد ساخت . معامله گران و تيكه داران قومى اهميت اين مساله را مى دانند براى همين روى پسران و خانواده هاى خود در اين هفده سال سرمايه گذارى كرده اند و آنها را در بدنه قدرت جا داده اند . پسران ويا اقارب و نزديكان ، عبدالله، مارشال فهيم ، استاد ربانى ، عطا ، ضيا مسعود ، قانونى ، صالح و صد ها تن ديگر از باند اينها همين اكنون ماموران اين حكومت اند و در راستاى اهداف قبيله كار و فعاليت مى كنند و حاكمان قبيله از اينها در آينده هم براى خر سازى تبار تاجيك استفاده خواهند كرد. هر كى سياست مى كند بايد با درايت خودش به ميدان آيدو محك آن دورى از معامله گرى هاى پدران شان بايد باشد .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است