تاریخ انتشار: ۱۲:۳۵ ۱۳۹۷/۴/۲۱ | کد خبر: 152615 | منبع: | پرینت |
>>> ع وغ دوستا ن کفری خود را که می بیند مسلکه عروسی هر دوی شان باشد همرای کفار نشست شا ن این قدر خوش ایند است فقط که بگوی عروسی هر دو باشد
نعلت به هر دوی شما که اسلا م و مردم را بازی می دهید
>>> عطا صفوی
ازواژهای اصیل وبنیادین نباید سوء استفاده نمود...!
-----------------------------------------------
آنچه در کشوری بنام افغانستان ازهمه زیاد تر اهمیت وارزش واقعی وبنیادین خودرا ازدست داده است ، همانا استفاده ویا بکار برد بیمورد وغیر واقعبینانه درپسوند هر جمله واژه "ملی" زیرنام وحدت ملی، نجات ملی، ایتلاف ملی، پول ملی، سرود ملی، آجندای ملی، امنیت ملی ،، اردوی ملی، پولیس ملی، اقتصاد ملی... است ، که درواقعیت امرهیچ ارتباط منطقی نه ازنظر معنی ونه هم از نظرمفهوم استفاده واژه " ملی " همخوانی با اینها نداشته وندارد ، زیراعملکرد اینها درمجموع بامعنی ومفهوم این کلمه درتضاد کلی قرارداشته وحتی کاملا بیگانه میباشد ، درحقیقت این یک نوع تجارت سیاه است با واژه ها. درحالیکه برای بکار بردن واقعی این کلمه ( ملی) هنوز فرسنگ ها ی زیادی را باید پیمود.
بلاخره حتی واژه ها درامان نیستند...
>>> خانم ها!
شوهران تان در بیرون بطرف آسمان پرواز هواپیماهای رزمی و تمرینات نظامی را تماشا میکنند و دنیا را با جنگ و تروریزم زیر و رو کردند، اما من!
اما من به شما یک پارچه موسیقی ویلون مینوازم تا لحظه یی از خاطرات جنگ طلبی شوهران تان بدور باشید و با خاطر آرام این پارچه موسیقی را گوش بدهید.
شاید در میان شما یک تعداد مردانی نیز باشند که خانم هایشان رهبری کشور هایشان را به عهده داشته باشند.
خیر است ما به آنها نیز خوش آمدید میگوییم و آنها را نیز در جمله خویش یعنی خانم ها میپذیریم.
>>> جنگ افغانستان ، دوکان پر منفعت برای همه -
جنگ افغانستان نه تنها برای سیاست بازان ، قوماندانان و رهبران افغانستان دوکان پرمنفعتی است ، بلکه برای همسایه گانِ حریص و کشورهای ناتو نیز سودآور و پر منفعت است .
تراست ها و کارتل هایی که در پشت این جنگ قرار دارند ، ( از کمپنی های بزرگ تولید اسلحه و مهمات تا تامین کننده گان معیشت و لباس سربازان خارجی و داخلی و قاچاقبران مواد مخدر ) به همکاری دولت ناکاره و مزدور کابل با ترفند ها و بهانه های مختلف ، این دوکان و بازار سودآور را گرم نگهمیدارند .
با نگاهی موشگافانه به حوادث هفته های اخیر در می یابیم که حکومت کابل و حامیان امریکایی اش ، پیش از تدویراجلاس سالانه ی ناتو و تضمین کمک چند میلیارد دالری برای افغانستان تا سال 2024 ، مشترکاً تلاش نموده اند تا دلایل و بهانه هایی برای داغ نگهداشتن تنور جنگ و جذب این میلیارد ها دالر آماده نمایند .
امریکا با اعلام بمباردمان گویا مرکز خلافت داعش در ننگرهار، حضور داعش را در افغانستان ، بزرگتر و هیبتناک تر از پیش به نمایش گذاشت . و حکومت افغانستان با محاکمه کردن نمایشی یک وزیر سابق ، گرفتاری دوسه قوماندان و یک مافیای مواد مخدر و ایجاد مراکز تازه ی مبارزه با فساد ؛ ماهرانه سعی نموده اند تا توجه سایر کشورها را برای جذب میلیارد ها دالر تا سال 2024 جلب نمایند .
هرگاه رهبران ناتو خود ریگ در کفش نداشته باشند باید از اشرف غنی و عبدالله عبدالله که آنجا حضور دارند بپرسند که : با وجود سرازیر شدن صدها میلیارد دالر به منطور تامین ثبات در افغانستان ، چرا تاهنوز در قریه قریه ی افغانستان نا امنی و جنگ جریان دارد ؟ چرا افغانستان هنوز در گندآب فساد و مواد مخدر غرق و بالاترین مقام را در میان کشور های جهان دارد ؟
از هردو باید بپرسند که چرا مردم در دوران کار شما بی اتفاق تر و پارچه پارچه تر از پیش شده اند ؟
به باور ناظران اوضاع افغانستان ، گرداننده گان ناتو هرگز از رهبران حکومت وحدت ملی بازخواست نخواهند نمود ؛ زیرا همه ریگ در کفش های شان دارند . و درست به همین دلیل است که تنور جنگ همچنان گرم نگهداشته شده ، بازهم کمک ها سرازیر و کیسه های دزدان داخلی و خارجی و مافیای مواد مخدر پر از زر خواهد شد .
و مردم...
ومردم همچنان نقش تماشاچی خوب را بازی خواهند نمود .
فروغی
>>> عبدالله در عکس اول با دربان (دروازه وان) دست داده از همو خاطر دربان حیران مانده!!!!!!
>>> Abdul Rahim Ahmad Parwani
دکتر عبدالله و دکتر غنی که با دو هواپیمای جداگانه و در حالی که شاید در چند ماه اخیر با یک دیگر ملاقات نکرده بودند، برای حضور در نشست سران نانو سفر کردند و بالاخره در جلسه سران ناتو فرصتی یافتند که نه تنها با یکدیگر ببینند، بلکه دست در دست هم دیگر راه بروند. اما باید به یاد داشت که این صحنهیی را که مردم افغانستان از چهار سال به این سو در حسرت دیدن آن و عملی شدن واقعی آن در تنور جنگهای خودخواهانه میسوزند، عدم توجه سران ناتو در این نشست به آنان فراهم کرده است، نه همکاری و همیاری بین این دو (بررسی دلایل آن هدف این یادداشت کوتاه نیست). عدم استقبال بایسته از سران حکومت وحدت ملی در نشست جولای 2018 ناتو و حضور کمرنگ خود آنان در این نشست، در حالی که از ماموریت ناتو به عنوان مهمترین ماموریت آن سازمان دست کم در دو دهه اخیر یاد میشود، از یک سو اُفت شدید جذابیت و کارآیی رهبری دولت بر سرِکار افغانستان را به تمویل کنندهگان آن نشان میدهد، از سوی دیگر اشاره دارد به ناتوانی این دولت به ایستادن سر پای خود و تمثیل خواست و اراده مردم افغانستان به مثابه نماینده آنان. حتی، اقدامات نمایشی غنی مثل دستگیری قیصاری و چند فرمانده دیگر اربکیهای دیگر که خود ایجاد کرده بود، نتوانست بر روی نانوانی "حکومت وحدت ملی" بر انجام تعهداتش در قبال جلسه قبلی بروکسل پرده بیفگند.
به نظر من، نشست جولای 2018 سران ناتو، در حقیقت شکست بزرگ حکومت وحدت ملی که فرمان آن به دست غنی است، محسوب میشود. پیام ناتو، چه در سفر وزیر خارجه امریکا به افغانستان در هفته قبل و چه در نشست یاد شده، نشان از این دارد که امریکا، این دولت را برای ظاهر قضیه حفظ کرده است. یکهتازی غنی در داخل و خفت سیاسی اش در جلسه ناتو، حکایت از افغانستانی بدون حاکمیت مردمی دارد و مردم ما را به حلقهیی میبرد که چهل سال گذشته به دور آن چرخیده ایم.
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است