چه مردم مهربان و دلنازکی داریم! با دیدن ویدیوهای رفتار وحشیانه با اسرای فاریاب دلشان از غم ترک برداشته و آه و ناله سر می‌ دهند که اردو و نیروهای امنیتی رفتار ملی نکرده‌اند.

واقعیت اما این است که اردو و نیروهای امنیتی از اساس قومی است نه ملی. گزینش‌ ها نه براساس شایستگی و تعهد اخلاقی بلکه با معیارهای قومی صورت می‌گیرند ارتقای درجه و توزیع رتبه‌ها نیز ساخت قومی دارند دلیل اینکه چند صدهزار نفر اردو و امنیت در برابر چند راس طالب یک وجب پیشروی نمی‌توانند قومی‌ بودن اردو است.

پوسته‌ها و امکانات نظامی بسیاری بدون مقاومت و بدلیل تعلقات قومی به طالب واگذار می‌ شوند تعداد نیروهای امنیتی خط اولی که از پشتِ سر تیر می‌ خورند و توسط همسنگرانشان کشته می‌شوند اگر از آن عده افرادی که توسط طالب کشته می‌شوند زیادتر نباشند کمتر نیستند.

در بسا موارد افرادی از درون اردوی ملی در پوست‌ کندن و تکه‌تکه‌کردن همسنگران خود با طالب همدست‌ اند بی‌ خودی دل‌نازک نباشید نو نمایی امر معمول و بدیهی دال بر حماقت و قضیه منتفی به انتفای موضوع است.

ما اردو و امنیت ملی نداشتیم و نداریم در نبود دولت ملی چگونه ممکن است اردو و امنیتِ ملی داشته باشیم؟ اشک تمساح نریزید که اردو نباید قومی شود، اردو و امنیت قومی بودند و این را قبلا می‌دانستیم و قومی‌ عمل‌ کردن آنها چیزی جدید نیست.

اسد بودا

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است