در اینجا واکنش نشان ندادن و اعتراض نکردن کمیسیون حقوق بشر نیز سوال‌ برانگیز است.

عکس‌ها و ویدیوها به خوبی گواه آن است که برخی از کماندو‌های افغان در شکنجه و قتل افراد مربوط به قیصاری دست دارند از این کمیسیون توقع می‌ رفت که با صدور بیانیه‌ ای از حکومت بخواهد این موضوع را جدی بگیرد در عوض کمیسیون با رویکرد سیاسی در برابر این قضیه راه خاموشی و سکوت را در پیش گرفته است.

کمیسیون حقوق بشر باید به صورت مستقلانه این موضوع را بررسی کند و متکی به یافته‌ های کمیته‌ی حقیقت‌ یاب دولتی نباشد چنین کمیته‌ هایی همیشه با قضایا برخورد سیاسی کرده‌اند و نتایج تحقیقات آن تحت تاثیر ملاحظات سیاسی و حفظ آبروی نظام قرار دارد این در حالی است که کمیسیون مستقل حقوق بشر وظیفه‌ای جز نظارت و گزارش‌ دهی از وضعیت حقوق بشر و رفتار نهادهای رسمی و غیر‌رسمی در این عرصه ندارد انفعال کمیسیون نشان می‌ دهد که این نهاد خود را از عرصه‌ی عمومی کنار کشیده و به دلیل ملاحظات سیاسی در حاشیه بودن را ترجیح می‌ دهد.

این رفتارهای دولت و کمیسیون حقوق بشر را تحت تاثیر فضای سیاسی حاکم بر کشور می‌توان درک کرد ارگ با جنرال دوستم در افتاد، تبعیدش کرد، با جنجال‌های سیاسی آن در چارچوب ایتلاف نجات ملی و دردسرهایی که عطا‌محمد نور در وقت ولایت بر بلخ در سایه‌ی اتحاد با دوستم و محقق ایجاد کرد درگیر شد بعدا تنش میان ارگ و حزب جنبش باعث نارضایتی و سرکشی فرماندهی چون نظام‌الدین قیصاری شد.

حالا نه ارگ بخاطر قضیه‌ی قیصاری با موضوع شکنجه و قتل افراد او برخورد جدی و انسانی می‌ کند و نه کمیسیون حقوق بشر که از جمله‌ نهادهای مهم برای حفظ ارزش‌ های حقوق بشری به حساب می‌ آید بخاطر ملاحظات سیاسی خود را در این قضیه دخیل می‌ کند البته نباید ارتباطات سیاسی رییس کمیسیون حقوق بشر و اشرف غنی را نادیده گرفت.

خانم سمر جزو متحدان و کمپاین‌ کنندگان غنی در انتخابات پیشین ریاست جمهوری بود و نشان ندادن واکنش جدی از سوی او به این ارتباطات سیاسی با ارگ ربط دارد.

علی مراد بیگ

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است