بیانیه دوستم را پس از بازگشت دقیق گوش دادم باوجود اینکه در آن نکات ضد و نقیص وجود داشت روی هم رفته یک بیانیه ساده و سیاسی بود.

دوستم با اینکه شخصیت سیاسی نیست اما در این بیانیه خود تا جایی سیاسی عمل کرد ایشان از عقده گشایی پرهیز کرد، از عاملین تبعید خود نه تنها یادآوری نکرد بلکه زیرکانه وعده های همکاری با آنها را پیش کش نمود، از ایتلاف نجات که خود عضو آن است به نیکی یاد کرد و از مردم افغانستان هم اظهار سپاس کرد.

مهمترین بخش بیانیه دوستم را قیام مردم سمت شمال تشکیل می داد که به نظر می رسد ایشان اهمیت آن را درک کرده باشد ، گرچه ایشان تأکید کرد که شما انقلاب کردید و دو خواست داشتید که جنرال دوستم برگردد و فرمانده قیصاری رها گردد اکنون من برگشتم و قیصاری هم رها می گردد اگر رها نشد من دوباره برمی گردم.

مشکل دوستم هم همین است که درک کند که قیام و یا انقلاب مردم سمت شمال نه برای شخص دوستم است و نه هم برای رهایی قیصاری بلکه هم دوستم و هم قیصاری وسیله ای بود برای انقلاب و یا قیام مردم سمت شمال برای رفع تبعیض سیستماتیک و نابرابری های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تا اینکه سیستم سیاسی افغانستان مدرنیزه و اصلاح نگردد و تا اینکه نظام سیاسی افغانستان به یک نوع نظام فدرالی تغییر نکند تمام چالش ها و مشکلات افغانستان پابرجا باقی می ماند.

اکنون که دوستم به همت و غیرت مردم سمت شمال تداوی شده است و به وطن برگشته است دیده شود که انقلاب مردم سمت شمال را فدای منافع شخصی خود و خانوادگی خود می کند و یا اینکه با عبرت از گذشته اهداف انقلاب را که عبارت از منافع مردم سمت شمال است تعقیب می نماید.

حسن علی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است