به مناسبت دومین سالیاد شهادت شهدای گلگون کفن میدان روشنایی

دوم اسد روزمیثاق باعدالت است که قربانیان جنبش روشنایی با خون خود در پای آن امضا کردند. دوم اسد رهپویی دادخواهانه ای نسل هایی است که پدرانشان نه تنها تبعیدیان داخلی این سرزمین بودند بلکه در مذبح استبداد، گروه گروه قتل عام شدند، به بازار بردگی و کنیزی فروخته شدند و تاجران خون و خیانت از فروش آنها به دولت خودکامه ی وقت مالیه پرداختند.

دوم اسد تداوم همان نسل کشی بود که از دوران عبدالرحمن تاکنون این "جینو ساید" بر تبار هزاره استمرار تاریخی یافته است. دوم اسد پیوند دهنده ی نسل های سربداران تاریخ است که در دوران های مختلف برای رسیدن به عدالت و آزادی با آگاهی از جان مایه گذاشتند و مرگ را شاهد شدند. دوم اسد فریاد و غریو ملتی است که در میدان روشنایی از حنجره نسل های دربند کشیده هزاره فریاد شد و فصل جدیدی از تاریخ یک ملت رقم خورد.

دوم اسد ثابت کرد که راه عدالتخواهی حرکت روی جاده هموار نیست و هر کاخ نشین معامله گر و هر ثروت اندوز غارتگر نمی تواند در این راه پر از سنگلاخ و خارهای مغیلان گام بردارد. تنها سرداران تاریخ و نسل دردمند، آگاه و متعهد به آرمان های جامعه خود می تواند رهنورد این راه دشوار باشد. دوم اسد ثابت کرد که بین مدعیان رهبری و نسل آگاه کنونی فاصله ی عمیقی وجود دارد. دوم اسد درواقع نوستالژی رهبران سنتی را درهم شکست و از همه مهمتر که تابوی هرگونه "رهبر بازی" و "رهبر تراشی" را بهم زد.

بنابراین دوم اسد را تنها یک روز کشتار نسل جوان دانشگاهی فهم نکنیم بلکه این روز عصاره ی تجربه نسل هایی از دادخواهان تاریخ این کشور بود که میان گفتار و کردار مبارزه دادخواهانه خط فاصل کشید. پس از دوم اسد بود که مردم در سطح ملی و بین المللی بسیج گردیدند و صدای قربانیان جنبش روشنایی را تا اقصای عالم بلند کردند هزاران نفر در خارج ازکشور با برپایی تظاهرات شکوهمند ماهیت استبداد را در وجود دولت به اصطلاح وحدت ملی به آفتاب افکندند.

پس از دوم اسد بود که جهانیان پی بردند که استبداد تاریخی بر تبار هزاره از 120 سال بدینسو بطور گسست ناپذیر تداوم یافته و این تبعیض تاریخی بر این هویت تباری از سوی ستمگران بدون هرگونه تفکیک سیاسی، مذهبی، فکری و عقیدتی شان اعمال گردیده و می گردد. پس از دوم اسد بود که جنبش روشنایی در مقیاس جهانی نامبردار تاریخی شد. پس از دوم اسد بود که مردم به صحنه آمدند و از خون قربانیان خود حراست و پاسداری کردند نه تنها گلزار شهدا را آراستند بلکه دادخواهی و مبارزه مدنی را به فرهنگ جوامع معروض به استبداد افغانستان تبدیل کردند.

دوم اسد راه را برای مبارزات مدنی همه تبارهای محروم افغانستان باز کرد و پس از آن بود که جنبش رستاخیز تغییر به میدان آمد و به شدت از سوی فاشیزم سرکوب گردید و حتی با تانک خیمه های تحصن کنندگان را له کردند. اینک در همین راستا برای دفاع از عدالت و مبارزه علیه تبعیض و بیداد هزاران در هزار انسان مبارز در ولایات شمال، شمال شرق، مرکز و غرب افغانستان به پا برخاسته اند و بزرگترین رستاخیز مبارزه دادخواهی را رقم زده اند.

راه این مبارزات مدنی توده های عمدتا ترک تبار افغانستان از مسیر پرفراز و فرود تظاهرات بزرگ جنبش تبسم، جنبش روشنایی، جنبش رستاخیز تغییر منشا گرفته و خواب فاشیسم و شوونیزم را به شدت پریشان نموده است اینک ما به فرازهای اتحاد جوامع تحت ستم نزدیک می شویم و باید از ظهور عملی این آرمان تاریخی بعنوان یک دستاورد عظیم ملی حراست و پاسداری نماییم چون به تنهایی هیچ تباری نمی تواند که در برابر انحصار و شوونیزم ایستادگی نماید.

آرزومندیم که ترکتباران افغانستان با خردورزی تمام خواست بنیادی تغییر نظام متمرکز را در دستور کار مبارزاتی خود قرارداده تا به بیعدالتی ملی در کشور پایان داده شود. دوم اسد را گرامی می داریم و به روح قربانیان مبارز و دادخواه این روز تاریخی درود فراوان فرستاده و به بازماندگانشان همیشه جاودان تسلیت عرض می نماییم.

علی تقوایی

>>>   جنبش کدام روشنائی ؟ شما مورچه واری بال کشیدین ناحق اولاد مردمه ده کشتن میتین

>>>   از برگه کریمی:
«ناقلین قندهاری الاصل فاریاب، عاملین جنگ و وحشت درشمال، امروز در کابل به تحریک ارگ خواهان محاکمه صاحب خانه، قوماندان قیصاری، شدند.
از آن نهال نامیمونی که امان الله فاشیست غرس کرده بود کرزی- احمدزی- طالب دارند بهره می‌برند.
پس بی دلیل نیست که اینها امان الله لاتی را "یگانه" قهرمان ملی خود می‌دانند.»
آری؛ این راست روزگار ماست!

>>>   علی تقوایی!
پشت این کپها نگرد قاق روده میشی!

>>>   بلی دوستان حقیقت تلخ است
راست شور است
دورغ امروزی شرین است
شاخ ظالیم را عبدالخالق شهید شگست
و دم ظالیم را جنرال عبدال قادیر کوتا کرد
هزار لعنت بر ظالیم

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است