واقعیت این است که جنایتی که در دهمزنگ به وقوع پیوست در تاریخ بسیاری کشورها از جمله در افغانستان یا بی نظیر است و یا کم نظیر.

در این روز انسان های آگاه به کوچه ها برآمده بودند که دموکراسی و مدنیت را در عمل مشق و تمرین نمایند و صدای خود را علیه تبعیض دوامدار و سیستماتیک بلند نمایند واضح است که چنین حرکت ها به مزاق تبعیض پیشگان و تروریستان برابر نمی آید که در نتیجه اتحاد تبعیض پیشگان با تروریستان حمله بالای اعضای جنبش روشنایی صورت گرفت که فاجعه دردآور، هولناک و جنایت علیه بشریت را در قبال داشت.

از همان روز اول حادثه اکثر مطلق رسانه ها و مطبوعات در ابتدا سکوت کردند، اینترنت قطع گردید و بالاخره شروع کردند به توجیه کردن این رویداد غم انگیز بجای اینکه بار ملامتی را بر گردن عاملین اصلی این قضیه بگذارند تا توانستند انگشت انتقاد را بسوی تظاهرکنندگان دراز کردند و بعد هم در طی مدت دوسال چنان سکوت اختیار نمودند که گویا اصلا جنایتی به این بزرگی رخ نداده باشد.

این امر خود نمایانگر آن است که در افغانستان اصلا چیزی به نام رسانه و مطبوعات آزاد وجود ندارد و هرکدام آنها از یک منبع فکری، قومی و استخباراتی تغذیه و سمت دهی می شوند حتی سازمان های مدنی و حقوق بشری یک یاد ساده از این جنایت ضد بشری نمی کنند متاسفانه ساختار و بافت جامعه افغانستان به گونه ای است که تمام ارگان های اجتماعی بشمول رسانه ها و مطبوعات با پول هایی ایجاد می گردد که باید در راستای طرز تفکر و نقشه ی تمویل کنندگان آنها قدم و قلم بزنند در چنین وضعیتی نمی توان از رسانه ها و مطبوعات کشور امیدی دیگر داشت.

حسن علی

>>>   حسن علی! مرده زنده نمیشه! جنبش منبش مرده! ارام بشین

>>>   فاجعه بارتر ازان حادثه این بود که دولت نابکار رهبران جنبش روشنای را جهت مذاکره به ارگ دعوت نموده انهارا معامله گر ومطلب اشنا معرفی نمود اگر این رهبر ها واقعا بخاطر تامین عدالت اجتماعی مبارزه مینمودند چه شد با یک نشست در قصور ننگ وعبرت ارگ خاموش گردیدند و قربانیان چنان پنداشتند که گویا معامله ای درکار بوده ومدعیان رهبری جنبش با خون عزیزان شان تجارت کرده اند
باین اساس اگر مدیا متزلزل گردیدویا حواس ملت پرت شد ودیگر روشنای جنبش به تاریکی مبدل گشت همه ضربه ای بود که ارگ با تطمیع ووعده ووعیدی که بابزرگان جنبش داد صدای عموم را خاموش ساخت واعتبار ان ها را زیر سوال برد واین امر مصیبت الم زده ها وماتم دیده هارا دوچندان کرد
شیخ علی بلخابی سرپلی

>>>   جنبش حرکت خوبی بود ولی توقع شان از حد افغانستان خیلی بلندتر بود که مردم تعیین کننده معادلات بزرگ ملی و اجتماعی شوند!
رسانه ها و آزادی بیان هم اگر شرایط کلان اقتصادی و سیاسی کشور مستعمره را به بازیچه بگیرند ، بی عقلی است آقای حسن علی!
اس پ هزاره

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است