بعد از 11 سپتامبر 2001 و جلب توجه جامعه جهانی به افغانستان انتظار می رفت که از این فرصت بدست آمده حد اعظم استفاده صورت گیرد و زمینه توسعه و بازسازی کشور که از جانب جامعه جهانی مساعد گردیده از آن به وجه احسن بهره برداری شود اما متاسفانه با گذشت 16 سال هنوز ما از کشمکش های داخلی گذشته خود خلاص نگردیده ایم بلکه سر هر چیزی اختلاف داریم و بر هیچ چیزی با هم توافق نداریم حتی اسم کشور، قانون اساسی، سرود ملی، هویت ملی، مذهب، دین، حدود اربعه کشور و... .

هر تشکل سیاسی جدیدی که می سازیم هم از همین محدوده منافع شخصی، گروهی، قومی و سمتی قدم را فراتر نمی گذارد و متاسفانه خود را از این کشمکش های آزار دهنده رهانیده نتوانسته و هیچ امیدواری هم به ملت خود داده نمی توانیم می بینید از یکطرف جنگ با مخالفین مسلح کشور جریان دارد و روزانه ده ها و صدها تن از جوانان مدافعین کشور و مردم عام ما کشته و زخمی می شوند و عملیات های انتحاری و انفجاری از جانب دشمنان وطن همچنان ادامه دارد و از مردم قربانی می گیرد و از جانب دیگر اختلافات داخلی میان گروه ها و جریانات سیاسی مختلف هم به شدت خود ادامه می یابد.

سیاسیون که سازهای جدیدی را می نوازند در این مدت پانزده شانزده سال همه در رده های اول مسوولیت های دولتی قرار داشتند و هنوز هم در دولت در مقامات ارشد قرار دارند ولی وضعیتشان حالا روشن نیست و نمی خواهند به مردم افغانستان جوابگو باشند و می خواهند نقش شتر مرغ را بازی کنند.

معلوم نیست که اینها اپوزیسیون هستند و یا پوزیسیون (مخالف دولت و یا موافق) بنابراین چنین وضعیتی هم ملت افغانستان و هم جامعه جهانی را متعجب ساخته است که اینها به کدام راه روان اند و چه می خواهند؟ یکروز انتخابات به راه می اندازند و می گویند در آن تقلب صورت گرفته و هیچکدامشان باز حاضر نیستند که آن را باطل اعلان کنند و روز دیگر حکومت وحدت ملی می سازند ولی آن را بحال کجدار و مریز نگه می دارند نه از آن دل می کنند و نه هم مسوولیت می پذیرند فقط امتیازات آن را می گیرند و وابستگان خود را به مقاماتی می رسانند ولی به نزد ملت افغانستان خود را معصوم و بی طرف جلوه می دهند و باز از نو کشمکش های خود را از سر می گیرند و به همین شکل ادامه می دهند.

آنها به بیچارگی ملت خود هیچ اعتنای ندارند زیرا آنها اسب مقصود خود را سوارند و از این درک امتیازات فوق العاده را حاصل می کند به بیچارگی مردم پروایی ندارند که در این وضعیت خداوند به داد این ملت مظلوم برسد و کشور ما را از این همه بدبختی و بیچارگی نجات دهد آمین یارب العالمین.

سید محمد خیرخواه

>>>   كليم الله همسخن
اگر واقعن اهل سواد و گفتگو هستید و می‌خواهید پدرام را با دیگر سیاسیونی که در جای خودشان محترم اند مقایسه کنید، دور نروید، دنبال نقل قول هم نگردید صرفن با یک کلیک روی یوتیوب همین سخنرانی‌های شان را بشنوید و چپ و راست زدن شان را به یاد بیاورید پاسخ معلوم است- به قول سعدی: 《تا مرد سخن نگفته باشد/ عیب و هنرش نهفته باشد》با شنیدن دو بیانه از پدرام و دیگر سیاسیون قابل احترام، عیب و هنرشان آشکار می‌شود.

>>>   Mahdi
به شوراىِ احزاب سياسى پيشنهاد كردم:
١.احزاب سياسى افغانستان از سر منشى سازمان ملل متحد بخواهند تا نماينده‌ی آن سازمان در افغانستان را تعویض کند؛ زیرا این شخص با لحن تهدید آمیزی خطاب به احزاب گفت که «انتخابات را جدی بگیرید!». معنی این سخن اینست که سازمان ملل متحد، در کار برگزاری یک انتخابات پر از تقلب، با حکومت افغانستان همدست است!
٢.به حكومت بگويند: تا وقتى حكومت تأسيس كميسيون سه جانبه -متشكل از نمايندگان احزاب سياسى، حكومت و كميسيون مستقل انتخابات- براى رسيدگي به پيشنهادات احزاب در خصوص انتخابات را، رسماً اعلان نكند، احزاب حاضر نيستند در ملاقات هاىِ نمايشى در ارگ شركت نمايند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است