آب که ماده حیاتی است و جزو حتمی پیشرفت و تکامل بشریت است در سیاست بین المللی هم مایه دوستی و همکاری و هم مایه دشمنی و اختلاف است.

مساله آب امنیتی و سیاسی می شود. بقول پروفسور کردوانی: جنگ آینده خاورمیانه جنگ آب است.

افغانستان منحیث کشوری که از نگاه آب کشور غنی است محاط به خشکه، کوهستانی و در پهلوی همسایه های بد نیت قرار دارد با تهدید امنیتی شدن آب قرار می گیرد. مشکل آب در پاکستان چالش عمده است دسترسی آب سرانه اش در 1951 پنج هزار مترمکعب در 2007 یک هزار وی صد متر مکعب کاهش یافته و تا 2025 دسترسی به آب به کمتر از 700 متر مکعب سرانه سقوط خواهد کرد.

به کمبود آب یکی از دلایل خشونت بر ضد هند دیده می شود چنانچه در مارس 2010 حافظ سعید رهبر لشکر طیبه هند را متهم به دزدی آب پاکستان در کشمیر نموده گفت: اگر هند به تروریزم آبی اش ادامه دهد پاکستان باید گزینه استفاده از زور را باز نگه دارد.

در ساختن بندها با واکنش های تخریبی ایران نیز مواجه گردیده ایم. اگر افعانستان که خود به کاهش و کمبود فیزیکی آب آشامیدنی از طریق جلوگیری از آلودگی آب و موثر ساختن
مدیریت آب اقدام نکند موضوع بیشتر امنیتی می گردد از همین حالا در برخی موارد دسترسی به آب سالم باعث تنش در روابط میان خانواده ها گردیده است.

زعامت کشور در وضع موجود که با پنج کشور همسایه مشترکات آبی داریم و در داخل کشور خشکسالی رو به افزایش است مواشی و محصولات آسیب دیده و آب های ما به کشورهای همسایه می رود و قیمتی هم ندارد و همسایه های بدنیت هم به همین چالش رو به افزایش روبرو گردیده اند.

مشکل آب را با همسایه ها با امضای توافقات آب و قراردادها می توان حل کرد و به موضوع همکاری تبدیل کرد در غیر آن به تنش و چالش عمده امنیتی مبدل خواهد شد.

نوروز خالق

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است