روز گذشته بخش‌هایی از سخنرانی همایون قیومی سرپرست وزارت مالیه را شنیدم.

جدا از اینکه سخنرانی دارای چه محتوایی بود نابسامانی‌های فراوان ساختاری در ارایه پیام‌ها در آن دیده می‌شد بخش‌هایی از این سخنرانی به دور از فهم شنونده‌های جدی بود وزیر مالیه پست بسیار مهم سیاسی در نظام است این سمت کلیدی‌ترین ماموریت برنامه‌های اقتصاد سیاسی دولت را عهده‌دار است.

شنیدم که رییس جمهور قیومی را با حفظ مقام مشاور ارشد در امور زیربناها به این سمت گماشته و در این اواخر سمت نماینده ویژه رییس جمهور در امور دولت‌های آسیای میانه را نیز به او سپرده است.

این روش ذهن هر تحلیلگر را به پرسش‌هایی مشغول می‌سازد:
1. کسی‌ که در کشوری به سان افغانستان وزیر مالیه است چگونه به دو کار کلیدی موازی بپردازد؟
2. در چهل سال اخیر نزدیک به هفت‌هزار متخصص در سطوح دکترا، ماستری و لیسانس از کشورهای آسیای میانه سند دریافت کرده اند که متخصصین این عرصه به حساب می‌آیند. آیا دراین میان کسی نتوانست «شایسته» نمایندگی جناب رییس جمهور را دارا باشد.
3. رهبری معاصر می‌طلبد تا سمت‌های سیاسی توسط چهره‌های حرفه ای سازگار شود. تمرکز قدرت به دور چهره‌های کلیدی سیاسی سبب مناقشات سیاسی در میان مدیران سیاست می‌شود.

ملک ستیز

>>>   سکه با زر می زنم تا صاحبش پیدا شود
خواننده

>>>   داکتر صاحب از شتر پرسیدن که گردنت چرا کج است به جواب گفت که کجایم راست است که از گردنم می پرسی ؟ بازار بازار معامله است نه بازار مصلحت و شفافیت . گذارش چند روز پیش سیگار را شنیده ایی ؟ اگر مردم بیچاره شکایت کنند خیر می گویند مردم از بی خبری و عقده می گویند اما مفتیشین سیگار در تمام جلسات تدارکات ملی در کنار غنی نشسته و می بینند.

>>>   چرا نه میشود؟ میشود .
اشرف غنی در حالیکه رییس جمهور قانونی هم نیست در قبای دموکراسی به یک دکتاتور تبدیل شده قیومی دستیار نزدیک او چرا همه کاره
شده نمیتواند . این خیانت امریکا است که در افغانستان دکتاتوری را در قبای
دموکراسی آورده است.
جاوید وطنیار

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است