روش تهدید و تطمیع برای رسیدن به جواب دلخواه یکی از بهترین روش ها برای تطبیق سیاست های برتری طلبانه حکومت های به ظاهر دموکرات و در باطن دیکتاتوری است.

در این روش از یک طرف فرد (یا مجموعه ی از افراد) تهدید می شود که اگر سرپیچی کند مجازاتی در انتظارش است از طرف دیگر نیز اگر اطاعت کند و آنچه دیکته می شود را انتخاب کند مکافاتی و پاداشی نصیب خواهد شد این روش برای راضی کردن افراد تحت ستم و "مظلومان تاریخ" برای دیکتاتوری ها جایگاه خاصی داشته است.

برای روشن مطلب کافی است به همین وضعیت فعلی خود توجه کنیم از تریبون های زیادی صدا بلند می شود که اگر شما ساکت باشید بهتر است و دولت برای شما رفاه می آورد سر و صدای شما سبب خشم حکومت شده و این خشم سبب محرومیت بیشتر شما را فراهم می کند در این مثال محرومیت بیشتر که ناشی از خشم حکومت (نه منطق حکومت) است تهدید و جواب دلخواه حکومت یعنی ساکت ماندن و مطیع بودن، تطمیع است.

طرح بدیل لین برق 220 کیلوولت برای روشنایی چند هزار خانه در بامیان و افتتاح چندین باره آن تطمیع است و محرومیت کامل بامیان از برق و انکشاف و محرومیت سیاسی جریان های سیاسی از امتیازات شان تهدید است.

آیا وقت آن نرسیده است که حداقل یکبار به سیاست تهدید-تطمیع ستم پیشگان یک "نه" جانانه و قاطعانه گفته شود؟ آیا وقت آن نرسیده است که یکبار از دام این سیاست برتری طلبانه ی حلقات فاشیستی خود را نجات بدهیم؟

دکتر تقی امینی، عضو ارشد شورای مردمی - جنبش جهانی روشنایی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است