چهار دهه است كشور از يک فاجعه به فاجعه ديگر و از يک بحران به بحران ديگر و از يک اشغال به اشغال ديگر جست زده است و افقى هم از اين تونل تاريک بنظر نمى رسد.

پرسش اساسى اين است كه چرا چنين است و چرا اين فاجعه ى طولانى را پايانى نيست و مردم چرا قادر نيستند از اين گرداب خود را نجات دهند. باور من اين است كه پايان اين فاجعه ى بى پايان متصور نخواهد بود تا مردم تصميم نگيرند و نسل بحران را مغلوب نكنند.

نسلى كه بويژه در اين چهار دهه حاكم شده است و شريان هاى مردم را نشتر مى زنند و از خون مردم تغذيه مى كنند و به هيچ اخلاق و معيار انسانى و متمدن هم باور ندارند، نسلى كه بر مردم افيون دين، تعصب، تبعيض، برترى طلبى و فساد زرق كرده اند و كل جامعه را به مردگان متحرک تبديل نموده اند هدف هم بازدارى يک پايان بى پايان است.

نجیب سلام

>>>   Najib Salam
قبيله گرايان همه را خر ساخته اند ، يكعده شان در شهر غزنه آدم مى كشند و شهر مى سوزند و عده يى شان به شمال مى روند تا تحت نام پيام دروغين صلح انتهارى حمل كنند ، از اين پاى لچ ها بپرسيد مردم شمال چه وقت عليه صلح سلاح كشيده اند ، اگر مردمانى هم آنجا صلح را كشته اند ، همتباران شما اند ، برويد به كندز و بغلان و دهنه غورى كه آنجا ها كيها مى جنگند !

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است