اسدالله خالد، رییس پیشین امنیت ملی حکومت وحدت ملی را به دامن زدن به تفرقه‌های قومی در کشور متهم می‌سازد و می‌گوید که سران حکومت با این کار، در تلاش تمدید بقای شان در حکومت هستند.
به گزارش طلوع، آقای خالد که به تازگی جریان سیاسی «امید صبا» را شکل داده است، این سخنانش را پیش از چاشت روز جمعه، ۲۶ اسد در ولایت خوست بیان کرد.

آقای خالد که در میان شماری از شهروندان خوست سخن می‌زد، از آنچه که بی برنامگی حکومت برای امنیت و اشتغال شهروندان گفت، به شدت انتقاد کرد.
رییس جریان سیاسی امید صبا، می‌گوید که یگانه راه حل بحران کشور، برگزاری انتخابات است، انتخاباتی که به باور او باید شفاف و عادلانه برگزار شود.

آقای خالد، در بارۀ صلح و چگونگی پیشبرد گفتگو با طالبان نیز سخن زد. او گفت که مردم از صلح پشتیبانی می‌کنند اما مشروط به این‌که عزت مردم در آن پایمال نشود: «این کشور صلح می‌خواهد. من، شما و همه صلح با عزت می‌خواهیم. صدها تن روز جمعۀ پیش شهید شدند. نه حکومت از چگونگی برقراری آتش بس آگاه است و نه با مردم در این باره مشوره شده است که آیا مردم موافق استند یا خیر.»

اسدالله خالد، در بخش دیگر سخنانش همچنان گفت که بدلیل رساندن اطلاعات نادرست به نیروهای امنیتی، بخش‌های شهر غزنی بدست طالبان افتاد. به باور او، اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد و حکومت در برنامه ریزی‌هایش تجدید نظر نکند، دامنۀ بحران گسترده‌تر خواهد شد.

کد (10)

>>>   Haroon Amirzada II
فرهنگ عزاداری و جنبش انتقام شهدا

در ۱۸ سال اخیر فرهنگ عزاداری‌ و شهید پروری عجیبی در افغانستان شکل گرفته است. چون سلسله شهدا و عزاداری ها بی انتها است، شهیدای تازه جای شهیدان روز گذشته را به بسیار آسانی می گیرند. در نتیجه همه شهدا فراموش شده منتظر شهدای جدید گلگون کفن میشوند.
بدین ترتیب جنایات قاتلان و سیاست مداران خونخوار زود فراموش میشوند.
جالب اینست که حتا بازماندگان قربانیان روزی دیگر به ملاقات قاتلان عزیزان شان به دیدن جلاد بزرگ به ارگ می روند ، عکس های یادگاری می گیرند و با گفتن دوعا، تسلیت و اشک‌ تمساح و چند پول ناچیز ارواح شهدا شاد میشود. بدین ترتیب فاشیزم شمشیر خونین خود را بیشتر تیز می کنند و برای گرفتن جان های بیشتر آماده میشوند.
کرزی، غنی و گلبدین ازین طریق به بسیار آسانی به بابای ملت شهید پرور تبدیل شدند. آنها با بسیار شجاعت قاتلین عزیزان مانرا فرزندان دلیر و اصیل قبائل پشتون می شمارند.
اگر یک جنبش انتقام شهدا و همبستگی میان بازماندگان قربانیان در کشور بوجود می آمد تا انتقام خون عزیزان خود را از اهریمنان بگیرند، امروز شاید فاشیزم و برادران تروریستی شان و حامیان خارجی شان تا این حد گستاخ و جلاد نمی شدند. ازینرو باید قبل از همه خود را ملامت کرد، که بحیث طعمه آسان شکار چیان میشویم.

>>>   Nasir Khalid
وقتی کسانی جرئت ندارند نامی از طالب و حامیان وحشی شان بگیرند پس چگونه حرف از مظاهره و اعتراض میزنند. چنین مردمان وابسته های خاص اتمر و غنی و گلبیدین اند که تلاش میکنند اذهان عامه را مغشوش سازند تا مردم متوجه جنایات و خیانتهای غنی و اتمر و استانکزی و دارو دسته شان نشوند.
اول جرئت کنید تعریف مشخص از دشمن خونخوار که همانا طالب و حامیانشان است بدهید بعدآ از پشت کمپیوتر و صفحات فیسبوک صدای اعتراض کنید.
مردم دیگر فریب وابسته های پول بگیر دولت دست نشانده را نمیخورند.
جنایات غزنی - بغلان - کمپ چینایی ها و مکتب موعود بالاتر از ان است که مردم خیانتکاران داخل ارگ را فراموش کنند و بر علیه بیگانه ها شعار بدهند.
تیم خیانتکار اتمر در بیرون از کشور و مخصوصا در تورنتو تلاش بیهوده دارند تا اذهان مردم را از خیانتهای غنی و اتمر و سپیدار نشینان دور بسازند و فریاد برکشند پاکستان و ایران و غرب وووووووووووووووووووو.
دشمنان واقعی مردم در داخل ارگ - شورای امنیت که هر دو حامیان تروریستان { طالب و داعش } جا دارند. نخست جرئت کنید بر علیه این خاینین صدای اعتراض بلند کیند بعدآ سوی دیگران بنگرید......

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است