اشرف غنی احمدزی: «خداوند به من دو صفت خوب داده است».
1- وقتی وضعیت کشور خیلی خراب می شود اعصاب من خیلی آرام می شود.
2- هیچگاه چهره ها و وعده های والی ها و وزیر صاحب ها را فراموش نمی کنم. بعد بلند بلند می خندد و هی می خندد.

درد آور است که مردمان از دنیا بی خبر اما همیشه حاضر در صحنه پس از گفته های مضحک غنی چنان جوگیر می شوند و بلند می خندند که نگو و نپرس حتی بعضی هایشان به رسم چاپلوسی به پا هم می خیزند و هی بزن کف و بزن کف و بزن کف.

به هرحال یک مساله واضح است اینکه نه خون شهروندان کشور برای او اهمیت دارد و نه اندوه خانواده های داغدار و مصیبت رسیده برایش ارزش. به قول یکی از دوستانمان "بانو غزنوی عزیز" درد را کسی حس می کند/می داند که خود درد ببیند.

بیش از 200 کشته در غزنه، بیش از 50 کشته در شهر گردیز و حال بیش از 80 کشته در حمله ی اخیر به آموزشگاه "موعود" دشت برچی. حال شما بفرمایید اگر اعصاب اشرف غنی خان احمدزی آرام نشود پس اعصاب چه کسی آرام شود!؟

مرتضی جلالی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است