رقابت دوستانۀ فوتبال میان تیم های ملی افغانستان و فلسطین مساوی شد.
این نخستین میزبانی تیم فوتبال افغانستان از تیم فوتبال فلسطین در شهر کابل بود.

در نیمۀ نخست، مهاجمین فلسطینی در حالیکه سه دقیقه از رقابت سپری شده بود، دو بار با ضربات سهمگین تلاش کردند تا دروازۀ افغانستان را باز کنند، اما اویس عزیزی، دروازه بان افغانستان، این تلاش فلسطینی ها با "عکس العمل به موقع" ناکام ساخت.

فلسطینی ها در ۱۰ دقیقه نیمۀ نخست و پنج دقیقۀ اخیر نیمۀ اول بازی استراتیژی تهاجمی به کار بردند تا بتوانند از خط دفاعی افغانستان عبور کنند. اما مدافعین تیم افغانستان—مصطفی حدید، شریف محمد، اسلام امیری و طاهر با نمایش دفاع همآهنگ، نتیجۀ رقابت را ۰-۰ نگهداشتند.

نیمۀ دوم بازی که شاهد تعویض های چندگانۀ هر دو تیم بود، "پر هیجان تر" از نیمۀ نخست دنبال شد.
در دقیقۀ ۷۰ بازی مهاجم تیم فلسطین پس از یک بازی همآهنگ با اویس عزیزی، دروازه بان افغانستان "تک به تک شد" اما توپ به تیر افقی گول ضربه زد.

کد (10)

>>>   خیر باشد.
اگر فلسطین در فوتبال با افغانستان مساوی کرد،اما در جنگ افغانستان را برده است.
در افغانستان چهل سال میشود که جنگ است،اما در فلسطین شصت سال.

>>>   Mazdak Farid
دوچالش که اگر حل نگردند ؛ نگهداری جغرافیای افغانستان خیال و محال خواهد بود .
چالش نخست :
تقابل برنامه ی دولت ـ ملت افغانی و کشور افغانی با واقعیت زندگی ، جامعه و وطن . در کشور چند قومی نمی توان بر بنیاد هویت و منافع یک قوم راه ملت شدن را در پیش گرفت . امروز ملت با زور و تحمیل ساخته نمی شود . نخست به رشد اقتصادی و فرهنگی ـ سیاسی باید پرداخت نه به ملت سازی . ملت تمدن و فرهنگ است نه گله های از آدم ها که با فرمان گردهم بیایند . ملت گام به گام با اقتصاد و فرهنگ می اید و ساخته می شود نه با سرکوب و حذف .
چالش دوم :
نگاه افزاری جهان ، منطقه و ایلیت سایسی خودی به ژیوپولیتیک کشور نمی تواند حضور وبقای کشور مستقل وآزاد به نام افغانستان یا هر نامی دیگر را برتاباند و تضمین کند . دیگران و همچنان خودِ ما به جغرافیای خویش چون محل ، میدان و راه برای اجاره گرفتن و اجاره دادن می بینیم . از کشور و جغرافیای خویش تعریف درست و روشن نداریم و نگاه و سیاست های ما نسبت به پیرامون ؛ همسایه ها ، منطقه و کشور های جهان مبهم ودنباله روانه است .
برای رفع چالش نخست به اجماع داخلی نیاز داریم . همه یکسان و یک برابر مالک وطن خویش استیم . ما اکثریت و اقلیت قومی نداریم بل اکثریت و اقلیت آرای شهروندان در برنامه سازی ها وسیاست گذاری ها داریم .
برای رفع چالش دوم به اجماع منطقه یی پیرامون کشور خویش و منافع عام منطقه و جلب حمایت جهان از این اجماع نیاز داریم . نخست خودِ ما باید جغرافیای سیاسی موجود خویش را به رسمیت بشناسیم . منافع همگانی و منافع کشور خویش را تعریف روشن کنیم و برای همزیستی با همسایه ها با رعایت منافع خویش و منافع همسایه ها سیاست درست و فعال اتخاذ کنیم .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است