نه حکومت موقت راه حل است و نه هم مجلس بزرگان (لوی جرگه). هر دو روش، هر دو ابزار فقط پایه ها و سلطه ی شوونیزم را تحکیم می کند.

ایتلاف ملی و یا هر جریانی که مجلس بزرگان (لوی جرگه) و حکومت موقت می گویند به وسیله ی کرزی مدیریت می شوند. این دستور هم از خارج کشور می آید هدف کوچکترشان همین است که زیر نام حکومت موقت و مجلس بزرگان (لوی جرگه) به نوعی در پست های قدرت باقی بمانند و همچنان از مردم مظلوم کشور ما باج و سوار بگیرند.

استعفای غنی و عبدالله هم راه حل نیست یک دو آدم دیگر با تغییر نام حضورخواهند یافت اگر تکیه داران قومی راست می گویند و با مردمشان صادق اند که نیستند همان جامعه ی جهانی ولی نعمتشان و "سفرای محبوبشان" حضور دارند با آنها بدون نشان دادن چنگ و دندان دروغین بنشینند و طرح «فدرالی» کردن افغانستان (خراسان) و «محلی» کردن امنیت را پیشکش کنند. با پا فشاری بر سر عملی کردن چنین طرحی (فدرالی شدن) می توانیم برنامه ی خلیلزاد را خنثی کنیم و مساله ی صلح و جنگ با طالبان را نیز مدیریت نماییم.

برای بازی کلان انگیزه ی کلان نیاز است. مجاهدین صادق یعنی بخش مهم از مردم، جامعه ی مدنی، روشنفکران، به قول معروف اکثریت خاموش از دروغ ها و لاف زدن های تکیه داران خسته شده اند هیچ آدم عاقل و میهن دوستی دیگر حاضر نیست برای حفظ منافع، تامین منافع تکیه داران و فرزندانشان خود را قربانی کند.

مردم تنها از شوونیست ها بیزار نیستند از این "گروه چرکین تار و چرکین پود" نیز بیزار هستند و می خواهند راه نجات پیدا کنند تا به آرامی نفس بکشند. شوونیست ها اقوام و مردم را شکنجه می کنند و اینها طبقات فقیر و تهی دستان جامعه را.

داکتر عبدالطیف پدرام

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است