حکومتی که در مدت چهارسال امنيت شهرها، ولسوالی ها، قرا، قصبات يعنی دهات و روستاها، شاهراه ها، راه ها، مراكز مهم دولتی، نهادهاى آموزشى، شفاخانه ها، مراكز صحى، مراكز فرهنگى و امنیت مساجد و تكايای كلان شهرها بويژه شهر کابل را تامین نتوانست و در سرکوب داعش و دیگر گروهای تروریستی ناکام ماند و گروه های ضد دینی هر روز بیشتر از روز دیگر قویتر و نیرومندتر شدند و فرمانده کل با تيم امنيتی، دفاعی و استخباراتی اش هیچگونه تدابیری بر مهارکردن حملات این گروه های افراطی و تکفیری نداشتند چگونه از حکومت و حکومتداری سخن می گوید؟

به باور من اشرف غنی حق ندارد که بیش از این ضیاع وقت کند و بر ماندن در قدرت اصرار ورزد چون در همه ابعاد ناکام مانده است و همه مردم از حکومتداری بد و فاسد و بى قاعده وى و بی امنیتى روز افزون به ستوه آمده اند و همگان متفق القول صدا سر می دهند که تا زمانی اشرف غنی در اریکه قدرت باشد مردم هرگز روی آسایش و امنیت را نخواهند دید.

اشرف غنى به راستى اگر وجدان داشته باشد و به درستى پيروی امان الله خان و احمد شاه ابدالی باشد بهترين گزينه استعفا است و بايد راه پیشوا و رهبر استعفا دهد در غير آن از شرم و خجالت بايستى بميرد و شک نداشته باشد كه در تاريخ به بدنامى از او ياد می شود و ننگ تاريخی را كمايی كرده و پرونده اش سيه ى سياه است.

بياد داشته باشيد سرانجام اشرف غنى ناگزير خواهد شد تا به ناتوانی حکومتش اعتراف نماید و بر رویكرد گذشته اش خط بطلان كشيده و از ملت غيور و باعزت افغانستان معذرت خواهى كند و راهى را برگزيند که خیر مردم در آن نهفته باشد وگرنه مردم شريف افغانستان تصمیم خواهند گرفت تا از بى امنیتى رهايی يابند و امنيت را دوباره تامین خواهند کرد زیرا کاسه صبر ملت لبریز شده است.

مردم بیش از این به گروه های تروریستی و حامیان داخلی و خارجی شان اجازه نمی دهند که هر روز از مردم قربانی بگیرند و گلیم غم در خانه خانه و گوشه گوشه ی كلان شهرها پهن و هموار سازند.

سکندر قیام

>>>   همین حرف که مشکل و تفاوت فکری بین رییس حکومت وحدت ملی اشرف غنی احمدزی و مشاور شورای امنیت ملی حنیف اتمر وجود داشت و دلیلی به استعفای اتمر صاحب شد فقط به یک تعداد خوش باور و ساده لوح قابل قبول است.

این دو شخصیت بین خود هیچ مشکلی ندارند چهار سال با قدرت تمام و یکجانبه حکومتداری نمودند به مردمشان و به تیمشان جدی و حسابی کار کردند حالا که نزدیک انتخابات است با همین روش با درک از ساده لوح حریف ها با تفاهم بین خود به دو تیم یا تکت انتخاباتی تقسیم می شوند تا عده ای از سیاست زده و سیاست بازهای تاجیک، هزاره و ازبک با حنیف اتمر به نام کاندید به خیال معاونیت بروند و با این روش رای شان را حسابی و کتابی تقسیم کنند و بعد از پیروزی اشرف غنی احمدزی جناب حنیف اتمر سر وظیفه قبلی خود قوی تر و مطمین تر برای یک دوره ای دیگر بعنوان نفر خاص برای پنج سال می گردد.

سالم وحدت

>>>   Saboor Raheel
تبصره یی و فکاهی‌یی:
غنی و اتمر هیچ تفاوتی با هم ندارند. کنار رفتن اتمر برای این است که شماری را خر بسازد و به شماری طماع و خودفروش نیز بهانه یی ایجاد کند که گویا اتمر با غنی مخالف است و ازینرو باید پشتیبانی شود. آنچه اتمر در استعفانامه اش به نام «اجماع ملی» یاد کرده درست و راست زمینه سازی ییست برای کمپاینهای بعدی اش که گویا با سیاستهای فاشیستی رژیم غنی موافق نبوده است. چنین ابراز انزجاری از نبود اجماع ملی در حکومت غنی توسط اتمر و آنهم در سال پنجم حاکمیت فاشیستی شان، مرا به یاد فکاهی یی می اندازد که هرچند گفتنش چندان متعارف نیست اما باید بگویم:‌

می گویند مردارخوری شرط بسته بود که سه غوری چتلی را بخورد. غوری اول را خورد. غوری دوم را هم خورد. غوری سوم را شروع کرد اما در آخر غوری سوم دل بد شد و ضعف کرد و از خوردن ماند. وقتی به حال شد و پرسیدندش که چرا در غوری آخر چنین شدی و نتوانستی بخوری و قهرمان مردارخوری شوی و شرط را ببری؛ پاسخ داد:‌

در غوری آخر در لقمه ام موی برآمد... از اینرو سرم بدخورد....

شکایت اتمر از نبود اجماع ملی در اخر حکومت غنی درست به همین فکاهی می ماند. در چهارونیم سال حکومت تکروانه قومی هرگز شکایتی نداشتی و مخالفتی با نظام نکردی اما حالا دل بد شدی؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است