به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، رهبران سیاسی در افغانستان دوران جدید همواره در دو سوی جبهه با یکدگیر در نبرد سخت به سر می برند، در یک سو، سیاستمداران تحصیلکرده غرب با پشتوانه حمایتی امریکا و عمدتا از قومیت پشتون که کارنامه ای فارغ از جنگ های گذشته و یا مبهم دارند و در جانب دیگر، رهبران جهادی که مشروعیت و قدرت خود را از جنگ با شوروی سابق و طالبان وام می گیرند که به نوعی تداعی کننده جنایت های جنگی دهه هفتاد نیز می باشند.

سقوط طالبان زمینه حکومتی مشروع با اشتراک تمامی اقوام در قدرت را فراهم کرد اما کنفرانس بن با اعمال سیاست خلیلزاد و روی کارآمدن قدرت ریاستی و ریاست جمهوری کرزی تمامی نشانه های مدرنیته و دمکراسی را تنها در ظاهر نمایان کرد و در باطن جنگ برای رسیدن به کشور پشتونیزم در جریان بود.

و آنچه شکل گرفت حکومتی معطوف به ترور، حذف و خانه نشینی رهبران قومی و سیاسی غیرپشتون حتی با ابزار تروریست و در مقابل، شکل گیری اتحادهای کوتاه مدت میان رهبران طرد شده بود.

قدرت و بقای اشرف غنی که مدیون تیم استانکزی و اتمر در ارگ می باشد با استعفای رییس جمهور در سایه با خلا قدرت مواجه شده و از سوی دیگر در آستانه انتخابات پارلمان و ریاست جمهوری در تیرس انتقاد و تهدید جریان و شخصت های سیاسی مخالف که در راس آنان، جنرال دوستم، عطا محمد و محقق قرار دارد.

اتمر که به عنوان مغز متفکر ارگ و رییس جمهور در سایه خوانده می شود بدون جنجال های رسانه ای، سخنرانی های تهدید آمیز و افشاگری تنها با یک استعفانامه و صراحت در اختلاف با رهبری حکومت اقدام به کناره گیری کرد.

در حالی که نزدیک به گذشت دودهه از حکومت پسا طالبان، برکناری و حذف رهبران قومی و سیاسی غیرپشتون با جنجال های بزرگ سیاسی و تهدید حکومت بوده تا جایی که در برخی مواقع، کشور را در آستانه جنگ داخلی قرار دادند و حال سوال این است که چگونه اتمر بدون حاشیه از بالاترین مقام امنیتی استعفا می دهد اما عطا محمد و جنرال دوستم از قومیت گرفته تا زور نظامی برای ماندن آنهم در مقام های محدود به ولایت و تهی از اختیار معاونت ریاست جمهوری چنگ می زنند و عاقبت با رسوایی مجبور به سکوت می شوند؟

شکاف در روش سیاستمداری که نمود بارز تفاوت میان قدرت پشتون و باقی اقوام است، سیاستمداران پشتون به پشتوانه قرن ها حاکمیت اگرچه در درون اختلاف های عمیق دارند اما هیچ گاه راس قدرت خود را قربانی نبردهای داخلی نمی کنند و از جانب دیگر با سیاستمداری همواره برخوردار از حامی قدرتمند خارجی بوده و هستند اما دیگر رهبران حتی قادر به حفظ امنیت قوم خود نمی باشند چه رسد به اتحاد میان اقوام.

جریان و شخصیت های سیاسی از ابتدای ماه سنبله با اعتراض مدنی، حکومت و کمیسیون انتخابات را در عدم توجه به خواسته های آنان، تهدید به تحریم کردند که تاکنون تنها در حد و اندازه رسانه ای و سخنرانی های تهی از اراده بوده است.

عطا محمد که در میان تهدید و تنش های بسیار مجبور به کنار رفتن از امپراطوری بلخ پس از یک و نیم دهه شد در پیام عید قربان هشدار داد که اگر نظام انتخاباتی اصلاح نشود دست به تحریم انتخابات و ایجاد حکومت موقت خواهد زد در حالی که مهلت دو هفته ای ایتلاف بزرگ ملی، شورای حراست و ثبات، جریان و شخصیت های سیاسی در سوم سنبله به پایان رسید و هیچ اتفاقی رخ نداد.

انتخابات همزمان با برقراری حکومت ریاستی بر افغانستان از چالش برانگیزترین های کشور بوده است که فساد و معامله، پای ثابت آن می باشد و اگر رهبران پشتون در تقلب دست دارند به همان نسبت هم، مقام های غیرپشتون نیز به واسطه معامله به قدرت رسیدند اما تهدید های پوچ و عمدتا تبلیغات رسانه ای جریان و شخصت های مخالف حکومت تنها ضعف و بی کفایتی آنان را نمایان می کند نه اراده ای برای اصلاحات در انتخابات و شفافیت در قدرت.

اگر اشرف غنی نماینده امریکا و حنیف اتمر مهره انگلیس در کشور اما از یک قومیت می باشند چنان حساب شده و براساس اهداف حامیان خود در قدرت عمل می کنند که نه با رسیدن به مقام در قدرت ابدی و نه در زمان عزل از صحنه سیاسی حذف می شوند و برهمین اساس، نیازمند حاشیه سازی و استفاده ابزاری از قومیت نبوده و نیستند.

در حالی که رهبران غیرپشتون که همواره بازیچه قدرت های غربی و منطقه ای بوده و تنها هدف آنان رسیدن به مقام و ثروت بیشتر می باشند بدل به سنبل خیانت در اتحادها شدند و هیچ گاه طرف اطمینان کشورهای منطقه ای و همسایه برای حمایت نبودند.

زمانی که دیگر امنیتی برای مناطق شرق و شمال باقی نمانده و هر روز دامنه حاکمیت رهبران غیرپشتون تنگ تر می شود، دوستم، عطا، محقق و باقی مقام های مخالف حکومت همچنان چشم به معامله و بازگشت به مقام های دیگر دوخته اند و برهمین مبنا، در رسانه ها فریاد می زنند و در خفا به قومیت خود پشت کرده و بدل به ابزاری برای حکومت می شوند.

و مقام های چون اتمر بدون وارد شدن به حواشی و جنگ قومی و رسانه ای، حکومت های تک قومی می سازند، منافع حامیان خود را تامین می کنند و همگام با طالب به هدف افغانستان پشتونیزم نزدیک تر می شوند.

کد (18)

>>>   هیچ کس هنوز نمیداند که انتخابات آینده ریاست جمهوری به کدام مسیر روان خواهد شد و کی را امریکا در انتخابات آینده ترجیح خواهد داد؟
آنچه که به انتخاب اشرف غنی ارتباط میگیرد ،در داخل همه گروپ ها،بشمول گروپ عطا محمد نور و دوستم و محقق و یا گروپ گلبدین و با گروپ کرزی(بغیر از کرزی که او خودش در انتخابات شرکت نخواهد کرد)، همه مخالف اشرف غنی و در پی کاندید های خویش در انتخابات آینده هستند.
در خارج کشور خصوصاً نزد امریکایی ها،اشرف غنی منحیث یک شخص ناکاره که نه در مبارزه علیه فساد و نه در تأمین امنیت و نه هم در تأمین وحدت ملی و نه در انکشاف اقتصادی،هیچ دستاوردی ندارد،مورد تأیید قرار نگرفته است و امکانات دوباره کاندیتاتوری خود را از دست داده است.
بنأ کمترین امکاناتی را که اشرف غنی در دست دارد،عبارت از آوردن دوباره محب که در انتخابات قبلی ریاست جمهوری اشرف غنی،در ستاد انتخاباتی وی،برای اشرف غنی کمپاین انتخاباتی میکرد و در تقلب های کمپیوتری نتایج انتخابات نیز مهارت دارد و سبب پیروزی اشرف غنی در انتخابات شد،از سفارت افغانستان در امریکا،منحیث مشاور امتیت ملی است.
اشرف غنی فکر میکند که چون محب در جریان پیروزی انتخابات دونالد ترامپ در امریکا،از دور از لب سرک با دونالد ترامپ عکس سلفی گرفته است.شاید مورد اعتماد دونالد ترامپ باشد.
اما شاید اشرف غنی خبر نداشته باشد که دونالد ترامپ اصلاً خبر ندارد که آیا افغانستان در امریکا سفیر دارد و یا نه؟
چه رسد به آن که سفیر افغانستان و نام او را بداند و شاید هم در مدت دوسال ریاست جمهوری اس،اصلأ سفیر افغانستان را ندیده باشد.
بهر صورت اشرف غنی با فیر چند راکت بطرف ارگ،زمینه لرکناری اتمر و نشاندن محیب را به جای وی مهیا ساخت.
این که محیب زمینه پیروزی اشرف غنی را در انتخابات ریاست جمهوری بعدی مهیا کند،فکر نمیکنم امکان پذیر باشد.
زیرا در انتخابات قبلی تنها یک عبدالله بود که اشرف غنی را مجبور به ساختن دولت اعتلافی کرد،اما درین انتخابات،تعداد کاندید ها و در نتیجه حق خواهان زیاد است.
از طرف دیگر ،دیگر کرزی نیر منحیث رییس جمهور نیست که خودش تحت نام وحدت ملی، رهبران جهادی ث گروپ های قومی را با هم مختلط کرده و دوستم و ضیا مسعود را با اشرف غنی و گل آغا شیرزوی و احمد خان را با داکتر عبدالله،یکجا کرده و خودش برایشان در مرکز و ولایات کمپاین انتخاباتی درست کند.
بنأ درین انتخابات جنگ و زد و خورد و غالمغالک و حتی حملات راکتی و نظامی و تظاهرات مسلحانه و غیر مسلحانه،بمراتب زیاد تر قابل پیش بینی است.
چه حاصل که همسایه های افغانستان نیز منتظر هستند که در افغانستان شوری برخیزد که خبر آنها در آن باشد.
بنأ مردم افغانستان، خصوصاً مردم شهر کابل، یک بار دیگر منتظر حوادثی مانند آمدن مجاهدین در کابل و یا طالبان در کابل در سال نود میلادی قرن گذشته باشند.

>>>   ملّت افغانستان،هوشیار باشد، که حنیف اتمر، کنار نرفته؟ بلکه شمشیر دولبه ترورستان وخاریجاها، بلای جان اقوام غیر پشتون است.

>>>   سلام دوستان گرامی، این نظر نوسینده است بایدباایشان احترام کرد اما توافق صدفیصدنباید کردچون ازنظر بنده در متن جانبداری تحت پوشش کلمات شده ومانند اظهرمن الشمس معلوم است. بهر صورت چرا مامورین عالی رتبه از ملیت پشتون از پوستهای دولتی برکنار میشوندوبخاطر احیای پوست دولتی چپن قوم بازی را نمی پوشد مانند اقوام دیگر که نوسینده محترم از انها بطوری مشخص یادآوری کرده، و قدرت دولتی را تهدید نمکنند، چرا؟ جواب چرا نه تنها در افعانستان بل در تعداد کشور میتوان دریافت کرد. اول ملیت پشتون کشور خودرا آفعانستان میداند وهر کشور دیگررا رقیب افغانستان میداند چون میفهمد که باخت در رقابت با کشورهای دیکر ملامت وسلامت نخواهد داشت. پشتونها ضرورت ندارد که از قوم سو استفاده کند وبه قدرت برسد چون به قدرت رسیدن به پشتون هدف نیست بل هدف از قدرت خدمت است.دوستان گرامی هدف بنده به هیچ صورت ثبوت این نیست که گویا خدا ناخواسته در جم ملیتهای دیگر خدمتگداران حقیقی نیستند ویا کم است بنده میخواهد بگوید که چنین رویش خصوصیت ملیت اکثریت واقلیت است. ملیتهای اکثریت مدام در غم کشورش میباشد واقلیت ها در غم تحفظ خود میباشد و چنین برخورد در تعداد زیار کشورهای کثیرالملیت موجود است، و ملیت اکثریت قریانی متجاوزین میشوند.جبر تاریخ بگویم یا جای افتخار که پشتونها در آن مناطق سرحدات کشور قرار دارد که از آن طرف در سالهای متمادی انگلیس ودیگران تجاوز کرده واولین قربانی و فداکاری پشتونها داده واکنون هم مبدهند. تجاوز که از سرحدات شمال صورت گرفت اولین مقاومت در مناطق پشتون نشین شروع وآغاژ شد وبعدا همه ملیت های شریف افعانستان در دفاع از وطن شرکت کردند. خلاصه سخن چیزی که در افغانستان در جریان است ونوسینده از ان بطوری مشخص یادآوری نموده، ویژه گی وخصوصیت ملیتهای اکثریت واقلیت است وافعانستان مجزا ازاین نیست واین یک مرحله تکاملی تاریخ وگذر به ملت سازی است با این باید کنار آمد ونتجه گرفت به امید کشورکه انسانیت مقام والا در آن داشته باشد.
باحترام
قیوم امید

>>>   حنیف اتمر در چوکات قانون وا حترام وظيفه شناسي بدون تهديد ووعيدباكمال نرمى ان هم ازمقام بسيا ربالا استعفاميدهد. ما مردم جنگ وجنجال زده بسيارخوش ميشويم. من كه مخالف اتمر وازطرف داران استاد عطا باشم اخلاقا وانصافا اين اقدام اتمررابستايم.بايدازجاروجنجال ودندان شكني هاي خيالي بزرگان خودمان كمي بخود امده سربه گريبان برده فكركنيم كه: كى ها كارهاى یخته دارند وكى هاكار ها ى بجه گانه وخام.

>>>   از زیاد جفن گفتن کرده به یک کلمه خلاصه
کنیم که سیاست بسیار بد چیز است
که ملیت را باملیتش در مناقشه میندازد
یعنی پشتون باپشتون هزاره با هزاره
تاجک با تاجک ، گلبدین خودرا نگاه بکو که
غنی پیراهن جان خودرا خوش ندارد.

>>>   بغاوت را به وسیله رسیدن به قدرت شمردند از خصلت لندغری است، اتمر یک شخص مدبر است و هرگز بغاوت و لندغری نکرد همینطور اکلیل حکیمی و سایر اشخاص مدبر، برعکس وزیر اسبق آب و انرژی را مجبور شدن به زور کماندو از دفتر اخراج کنند

>>>   خاموش :
دوستنا عزیز عرض سلام در طی ده دهه همچو افراد واشخاص در اریکه قدت بودن باز سر انجام در طی یک معامله استعفا دادن این چیز نو نیست که به آن زیاد فکر خود را مغشوش سازیم اتمر ، ضیاه ، نور ،صالح ، نبیل وغیره وغیره دراصل یک پروژه است سازمان های جاسوسی بالای این مهره ها تا زمانی کار میکند که کار پروژه تکمیل گردد زمانیکه هدف شان به دست آمد مهر ه ها را در کثافت دانی میاندازند اکنو ملت ما هم بیدار شوند که دیگر فریب رنگ وبوی گنده شان را نخورند

>>>   نویسند گان محترم از اضافه گوی های زیاد دورشویددرجستجوی وحدت اقوام شوید تاچاره ی پیداکنیم گلیم غم از این سرزمین دورشوددرنفاق هچ کس برنده نیست

>>>   احمدی
حنیف اتمر+ غنی = تامنی شمال و قربانی افراد بی گناه.
استعفای اتمر یکی از برنامه های تیم ارگ یا ستون پنجم بود .
اقوام غیر پشتون و تعداد پشتون های که روحیه ملی دارند باهم متحد شوید در مقابل تیم تمامیت خواه استادگی کنید .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است