این روزها علاوه بر بحران کاهش ارزش پول ملی ایران در برابر ارزهای خارجی به‌خصوص دالر، گرانی و کمبود برخی کالاهای مورد نیاز از جمله پوشک کودکان و سالمندان و همچنین نوار بهداشتی، به یک دردسر تبدیل شده است.

نبود، کمبود و یا احتکار پوشک در ایران، چنان حاد است که هفته گذشته در سخنان رهبر ایران نیز انعکاس داشت. ایران در چهار دهه گذشته به عنوان یک کشورِ در حال توسعه، در کنار عقب‌ماندگی‌های که داشته و دارد، در برخی زمینه‌ها از جمله فناوری موشکی و تولید موشک نیز پیشرفت‌های داشته است.

این پیشرفت‌ها مرهون هشت سال جنگ ایران با عراق است که تهران را به‌سوی ساخت موشک سوق داد. ارتش ایران پس از سقوط نظام شاهی، اگرچه تجهیزات و ادوات زیادی در اختیار داشت اما از نقص‌هایی هم رنج می‌برد که از آن جمله می‌توان به عدم در اختیار داشتن تکنولوژی و زیرساخت لازم برای تولید موشک و یا حتی خرید موشک به عنوان سلاحی که بتوان با آن دشمن را در دوردست‌ها هدف قرار داد، اشاره کرد. بر این اساس بود که شورای عالی امنیت ملی ایران در بحبوحه جنگ این کشور با عراق، تصمیم گرفت ۱۳ نفر از یگان توپخانه سپاه به فرماندهی جوانی به نام «حسن تهرانی مقدم» که هفت سال پیش در یک انفجار در تهران کشته شد، برای گذراندن آموزش نظامی عازم سوریه شوند تا بتوانند پس از گذراندن دوره‌های آموزشی، اولین یگان موشکی ایران را راه‌اندازی کنند.

هشت سال جنگ علیه ایران در سال ۱۳۶۷ پایان یافت اما یگان موشکی سپاه پاسداران که با کمک «حافظ اسد» رییس‌ جمهور وقت سوریه پایه‌گذاری شده بود، پابرجا ماند. پس از جنگ بود که ایران، ساخت و تولید موشک‌های دوربرد و بالستیک را آغاز کرد. اولین موشک بالستیک ایران، «شهاب۱» نام دارد که نسخه‌برداری از موشک روسی «اسکات» است. سپس موشک «شهاب۲» و در سال ۱۳۷۷، موشک «شهاب۳» با بردی ۱۱۵۰ کیلومتر و سپس نوع ارتقا یافته آن با برد ۱۸۰۰ کیلومتر نیز تولید شد. روند تکامل صنعت موشکی ایران ادامه یافت تا اینکه موشک‌های «قدر» در سه مدل تولید شدند که به ترتیب ۱۹۵۰ کیلومتر، ۱۷۵۰ کیلومتر و ۱۳۵۰ کیلومتر برد دارند. بعداً پروژه جدیدی به نام «عاشورا» تعریف شد و موشک بالستیک «سجیل» با برد دو هزار کیلومتر به عنوان محصول این پروژه در نیمه دوم دهه ۸۰ خورشیدی تولید شد. در ادامه پروژه موشک‌سازی ایران، در ۲۹ اسد/ مرداد سال ۱۳۸۹، موشک جدیدی به نام «قیام» رونمایی شد که در امتداد آن، موشک‌های «فاتح»، «هرمز»، «عماد»، «فجر»، «زلزال»، «محراب»، «تندر»، «شاهین»، «میثاق»، «صیاد»، «ثاقب»، «مرصاد»، «ذوالفقار»، «صاعقه»، «رعد»، «طوفان»، «نور»، «کوثر»، «قادر»، «ظفر»، «نصر»، «عصر»، «شفق»، «فاطر»، «فلق»، «عقاب»، «سفیر»، «خلیج‌فارس»، «خرمشهر» و «دهلاویه» نیز در اختیار نیروهای مسلح ایران قرار گرفت. این که واقعاً موشک‌های ساخت ایران با استانداردهای صنعت اسلحه‌سازی جهان برابری می‌کند یا خیر؟ بحث دیگری است اما اسراییل و آمریکا از فناوری موشکی ایران نگران بوده و همواره از موشک‌های ایران به عنوان یک تهدید جدی سخن گفته‌اند. باوجود این پیشرفت‌ها، ایران اکنون به‌شدت از کمبود برخی کالاها رنج می‌برد که پوشک بچه یکی از این اقلام است.

بدون تردید، پیشرفت نظامی و ساخت موشک برای هر کشوری ضروری است اما ضروری‌تر از آن، تهیه کالاهای اولیه برای شهروندان است. در حال حاضر کمبود پوشک، به یک چالش در ایران تبدیل شده است. این کار می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که از آن جمله می‌توان به ضعف مدیریت دولتی، احتکار سازمانمند پوشک و افزایش قیمت دالر، اشاره کرد اما یک گمانه دیگر نیز در «معضل پوشکی» ایران وجود دارد که می‌تواند، انتقام آمریکا از سخنان ماه پیش «قاسم سلیمانی» فرمانده سپاه قدس ایران باشد. سلیمانی چهارم اسد/ مرداد، در سخنانی با طعنه به سران آمریکا یادآور شد: "نظامیان شما، همان‌هایی هستند که با پوشک بزرگ‌سال پا به میدان جنگ می‌گذارند."

همین اظهارات سیلمانی بود که موضوع پوشک نظامیان آمریکایی، به سوژه رسانه‌ها تبدیل شد و از آن فکاهی و جُک درست کردند. پس از فروکش کردن این فکاهی، ایران با مشکل پوشک اعم از پوشک کودکان و بزرگ‌سالان روبرو گردید که تاکنون حل نشده است. اظهارات هفته پیش رهبر ایران نیز در خصوص کمبود پوشک در این کشور، به نحوی بر عمدی بودن چالش پوشک در ایران حکایت دارد که می‌تواند اقدام خرابکارانه در راستای فشارها بر ایران باشد. هر چه باشد، در حال حاضر کشوری که موشک‌هایش باعث نگرانی کشورهای دور و نزدیک شده است، خود با مشکلی در ظاهر پیش پا افتاده یعنی کمبود پوشک، دست‌و پنجه نرم می‌کند.

مرادی

>>>   مهزیار مهرآذین از ایران :
انقلاب اسلامی ملت ایران در پی آن بود که تمدن مدرن اسلام و ایران را بر پا کند . در واقع انقلاب اسلامی ملت ایران را ، انقلابی برای پایان تاریخ باید شمرد چرا که در پی به نکاح در آوردن دستاوردهای غرب مدرن و حقایق ناب اسلامی و فرهنگ ایرانی بوده است .
اما متاسفانه این انقلاب از ضعف تئوریک شدید رنج می برد و نتوانست برای آرمان های بزرگ و آرزوهای بلندش برنامه و روش وصول تنظیم کند . بزرگترین ضعف انقلاب اسلامی ملت ایران در بعد اقتصادی است و اینکه نتوانست نظام اقتصادی مشخصی تاسیس نماید و میان اقتصاد سوسیالیستی و اقتصاد لیبرالیستی سرگردان شد .
به هر روی اگر انقلاب اسلامی ملت ایران بتواند با اتکا به اندیشمندان حوزوی و دانشگاهی از بحران حاد بی نظریه بودن و فاجعه ضعف شدید تئوریک به ویژه در عرصه اقتصادی نجات یابد و نیز از این ورطه ای که رژیم امپریالیست و مستکبر ایالات متحده برایش درست کرده جان سالم به در برد به یک قدرت موثر جهانی تبدیل خواهد شد . ان شاء الله .
البته امیدوارم روزی برسد که هفت کشور ایران و پاکستان و افغانستان و تاجیکستان و جمهوری آذربایجان و عراق و بحرین با یکدیگر متحد شوند و کنفدراسیونی با نام کنفدراسیون ایران بزرگ را تاسیس نمایند که در اینصورت هیچ قدرتی حتی آمریکا نمی تواند آنها را تهدید و تحقیر کند . ان شاء الله .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است