تا می شنويم كه مجسمه های شرارت و جنايت در غرب كابل دست به خودكفانی زده اند بی درنگ می نويسيم كه يک تجمع شيعيان، مسجد شيعيان يا ورزشگاه شيعيان مورد حمله تروريستی قرار گرفت.

شيعه مذهب بودن يكی از هويت های چندگانه يک قربانی رويدادهای تروريستی غرب كابل است. او در كنار اينكه شيعه است، ورزشكار، مرد يا زن، دارای تحصيلات عالي يا نيمه عالی، استاد دانشگاه يا مزدوركار، غنی يا فقير، سيد يا هزاره نيز است اينكه بياييم در مطبوعات ما شيعه بودن را هويت تكواره فرد قربانی معرفي كنيم در حقيقت تلاش كرده ايم دست به همان غيريت سازی مفرطي بزنيم كه تروريستان به دنبال آن هستند.

اين از شگردهای مجريان و استراتژيست های منازعات فرقه ای است كه جوامع و انسان ها را به يكی از هويت هايشان فرو می كاهند و هر گونه وفاداری، وابستگی و تعلق خاطر ديگرش را انكار می كنند تا خط فاصله درشتی ميان قربانی با ديگران ترسيم كنند. يادمان باشد كه نسبت دادن و برچسب زدن همواره همراه با بدنام كردن است.

ژان پل سارتر درست می گويد كه: "يهودی انسانی است كه انسان های ديگر به او بعنوان يهودی می نگرند...اين ديدگاه ضديهود است كه يهودی را می سازد." ما بايد مواظب ادبياتمان باشيم و نبايد برای انسان ها هويت تكواره قايل شويم. هويت تكواره، زمينه ساز خشونت است.

عبدالشهید ثاقب

>>>   آقای عبدالشهید ثاقب خداوند به شما خیر بدهد که این تعبیر تانرا درین صفحه نشر کردید. کاش چند نویسنده و چیز فهم دیگر نیز مانند شما قضایا را از همین زاویه ببیند.
این همه هزاره گفتن ها و شیعه گفتن ها قوم هزاره را به انزوا می کشد و بیشتر آسیب پذیر میسازد. تمام چیز فهم های هزاره نا خود آگاه درین 17 سال گذشته در همین راستا نوشتند و سخن گفتند. هیچ قوم افغانستان به تنهائی از خود دفاع کرده نمیتواند. متحد شدن با دیگر اقوام یگانه راه نجات همه است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است