نخستین نشست سه جانبه در سطح معینان وزارت‌های خارجۀ سه کشور افغانستان، هندوستان و ایران در کابل برگزار گردید.

حکمت خلیل کرزی، معین سیاسی وزارت امور خارجۀ که به نمایندگی از دولت افغانستان در این نشست حضور داشته می‌گوید که به نمایندگی از هند ویجی گوخال و به نمایندگی از ایران، عباس عراقچی در نشست سه‌جانبه اشتراک داشتند.

نمایندگان سه کشور در این نشست روی تقویت همکاری‌های اقتصادی و مخصوصا در بندر چابهار، بلند بردن سطح همکاری در بخش مبارزه با ترویزم و مواد مخدر و همچنان حمایت ایران و هند از پروسۀ صلح به رهبری افغانستان بحث نموده‌اند.

کد (10)

>>>   جان کری وزیر امور خارجه سابق امریکا در کتابش که به تازگی منتشر شده، در مورد تشکیل حکومت وحدت ملی نوشته است که اگر در انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 افغانستان، غنی برنده انتخابات اعلام می شد، این کشور با خطر فروپاشی و کودتا روبرو بود.
جان کری وزیر امور خاجه سابق امریکا که در افغانستان او را به معمار حکومت وحدت ملی می شناسند، در کتابش با نامEvery Day is Extra در مورد ایجاد این حکومت در افغانستان پرداخته است.
در بخشی از کتاب آمده است: "غنی یک پشتون ناسیونالیست طرفدار غرب بود که از زبانش اصطلاحات تکنوکراتیک می بارید. در حالی که بیشتر کارش را در بانک جهانی در امریکا کرده بود، غنی در پیوستن با سیاسیون محلی مشکل داشت. او مغز عالی داشت اما سیاستمدار کم تجربه ی بود. بعضی اوقات او در واکنش مایل به افراط می شد. او همچنان یک مرد شدیداً منحصر به خودش بود و به مایکرومنجمنت تمایل داشت که همیشه به نفعش تمام نمی شد."
در مقابل غنی، داکتر عبدالله شخص آرام، مؤقر و نرم زبان بود. او دیدگاه تکنوکراتیک غنی را نداشت، اما همیشه از اوضاع درک خوبی داشت. او در ساخت ائتلاف مهارت داشت و می دانست که چگونه در عقب صحنه کار کند. او یک سیاستمدار خوبی بود.
هر یکی از این دو نامزد، به نوشته کری، به مراتب بهتر از حامد کرزی بودند. روابط کرزی با امریکا، به ویژه در سال های 2013-2014، به شدت به تیره گی گرائیده بود و کرزی از امضای توافقنامه امنیتی و دفاعی با امریکا، ابا ورزید.
مشکل اساسی اما این بود که دور دوم انتخابات به یک افتضاح تمام عیار مبدل شده بود.
جان کری نوشته است که "به فکر ما، هر طوری که نتایج را آزمایش کرد، نتیجه بُرد غنی بود. اما اتهامات تقلب و بی نظمی ها بر چیزی که می شد آنرا یک لحظه کامیابی برای مردم افغان نامید، سایه افگنده بود."
با آن که اشرف غنی، دست کم از دید مقام های امریکایی و بر اساس شمارش آرا، برنده انتخابات بود، اما حامیان قدرتمند داکتر عبدالله با تهدیدهای جدی در مقابل آن ایستاده شدند.
کری نوشته است "در جولای، یکی از حامیان کلیدی عبدالله تهدید به ایجاد حکومت موازی در دوازده تا چهارده ولایت نمود." این حامی کلیدی آقای عبدالله، والی پیشین بلخ عطا محمد نور بود که حالا منتقد و مخالف داکتر عبدالله است.
دیپلمات های امریکایی در آن زمان به جان کری گفتند که در صورت اعلان اشرف غنی به حیث برنده انتخابات، جنگ های داخلی در افغانستان شعله ور شده و نظام نوپای این کشور از درون متلاشی خواهد شد.
کری نوشته است "سفیر ما در کابل استدلال می ورزید که خطر کودتا واقعی است."
او نوشته است "ما به یک مرحله حساس مذاکرات نزدیک می شدیم که در یک حرکت حیرت انگیز، غنی به ایده ی تشکیل یک حکومت وحدت پرداخت. من همیشه حدس می زدم که وی از محبوبیت این ایده آگاهی داشت. بعدش، من به طرف غنی دورم خوردم،‌ دستم را بر شانه اش گذاشتم و گفتم «اشرف، تو رئیس جمهور خواهی بود. عبدالله با تو در تطبیق یک اجندای مشترک کمک خواهد کرد. اما تو باید در انتقال واقعی قدرت به او راضی باشی و به او فرصت حکومتداری مشترک را بدهی، به خاطری که این کار به نفع کشور است."
چهار سال از تشکیل حکومت وحدت ملی به رهبری غنی و عبدالله در افغانستان می گذرد، این حکومت که با پادرمیانی آقای کری شکل گرفت، با اختلاف های زیادی در طی این 4 سال روبرو بوده است. همچنین این حکومت یکی از بدترین سال ها را برای مردم افغانستان شکل داد. سقوط ولسوالی ها، انفجارهای مهیب، افزایش تبعیض ها و تعصبات قومی، کشته شدن هزاران نظامی افغانستان، وخیم شدن وضعیت اقتصادی و ده ها مورد دیگر از ضعف های این حکومت به شمار می رود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است