مُسلم است که آمریکا در سال ۲۰۰۱ میلادی با چند هدف مشخص با ساز و برگ قابل توجه نظامی همراه با قوتهای نظامی پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو ) وارد افغانستان گردید؛ هدف عمده و اساسی مبارزه قاطع با تروریزم ( القاعده + طالبان ) تا سرحد نابودی و محوه کامل لانه های شان تا آخرین خط امکان؛ مبارزه قاطع با کشت و قاچاق مواد مخدر؛ حکومت سازی خوب و مبارزه با انواع فساد؛ تجهیز، تمویل و باز سازی قوای مسلح افغانستان با سیستم تکنالوژی نوین شامل قوتهای زرهی و هوایی، مگر متأسفانه باگذشت ( ۱۷) سال یکی از این تعهُدات نه تنها اینکه عملی نشد بلکه تروریستان بهتر از پیش تجهیز و تمویل و بهتر از گذشته فعال و در تبانی با استخبارات منطقه موفقیت های نیز داشته و مزید بر تنظیم جنایتکار طالبان شبکه داعش مخوف تر و بی رحم تر از آن در مساعی مشترک (۲۱) باند گروپهای تروریستی دیگر در میدان‌های جنگ بر ضد دولت و کُشتار بیرحمانه مردم ما عرض اندام کرده و هم اکنون با دهشت افگنی روزانه رویهمرفته بیشتر از دوصد تن از منسوبین قوای مسلح و یا افراد بیگناه ملکی را قربانی میگیرند.

افغانستان از سال ( ۲۰۰۹ ) تا همین حالا در صدر کشور های تولید کننده ی مواد مخدر قرار گرفته که هویت سیاسی افغانستان را در سطح بین‌المللی آسیب پذیر ساخته است.

فساد که از محوه کامل آن امیدی نیست که نیست حتیٰ میزان انواع فساد درسطح بزرگ به حد شرم آور آن گراف صعودی خود را پیموده تا حدی که از سال ( ۲۰۱۱) م تا اکنون با تأسف کشور ما عنوان سیاه مُفسد ترین کشور جهان را بخود کسب کرده است.

در قسمت حکومت سازی خوب مردم شریف ما ناظر هستند که حکومت وحدت ملی خلاف قانون اساسی نافذ افغانستان روی مصلحت های غیر ملی و کم ارزش گرفتن رأی ملت که بقمیت قربانی و قطع سرانگشتان مردم صورت گرفت تشکیل و تا اکنون که بیشتر از چهارسال از عمر فرا قانونی آن سپری شده هیچگاهی خالی از مناقشات ذات البینی و مخاصمت های تُند و تیز طرفین خواهان قدرت نبوده که طی این مدت کابینه و حتیٰ تا سطح ماموریت های پایین رتبه ی دولتی توسط سرپرستان غیر مسوؤل اداره شده که نتایج آن خلاف توقع ملت بوده و اسباب سرگردانی و بروکراسی را بیشتر از پیش فراهم ساخته است.

هیچ توصیفی در مورد اجراأت و اقدامات پارلمان افغانستان وجود ندارد چون بیشترین کار و خدمات وکلای عزیز ما فراموشی مشکلات مؤکلین و تبدیلی و مقرری اعضای خانواده های شان در پُست های پُر درآمد و قابل توجه و یا برخورد های فزیکی بین یکدیگر شان ، فراکسیون بازی های غیر موجیه سیاسی و قومی در داخل تالار خانه ملت و یا هم غیابت های (۲۹) روزه در طی هرماه و حضور شان بتاریخ ختم هر ماه جهت دریافت معاش و سایر امتیازات آنچنانی شان تا سرحد زیر سوال رفتن حیثیت و پرستیژ خانه ملت را میتوان برجسته ساخت و بس.

اردوی ملی و پولیس ملی بر طبق تعهُدات جامعه ی بین‌المللی بطور که در شرایط حاد جنگی مُستلزم بازسازی و باز نگری است تمویل و تجهیز نشده کمبودی ها و کم کاری های فراوانی در خصوص قوت های زرهی و هوایی شدیداً محسوس و ملموس است، در صفوف شبکه‌های استخباراتی تربیه کادر های ورزیده و اجنتوری داخلی و فرامرزی سطحی نگری صورت گرفته که نتایج آن حملات بیشماری انتحاری و انفجاری در مرکز و سایر ولایات یکی پی دیگری، سقوط مؤقت مراکز چند ولایت بدست دشمن حکایه از بی خبری شبکه های استخباراتی و کشفی مینماید.
همچنان کسی حاضر نیست که در احتساب بیشتر از چهل ملیارد دالر کمک های جامعه ی جهانی از زمان حکومت آقای کرزی تا اکنون خود را مسوؤل بشمارد.

بهر حال خوب است تا از اصل مطلب فاصله نگیریم ، همه ی ما بیاد داریم که در اواخر حکومت آقای کرزی پیمان امنیتی افغانستان با آمریکا که به تائید لویه جرگه عنعنوی ملت بزرگ افغانستان نیز رسید ه بود اما از جانب رییس جمهور پیشین آقای کرزی بنابر دلایل نامعلوم نزد خود شان توشیح نشد، جناب حضرت مجددی اولین مُمثل دولت اسلامی افغانستان که ریاست لوی جرگه را بر عهده داشتند در ستیژ لوی جرگه از عقب تریبون آن از جناب کرزی عذرانه و مُصرانه تقاضا می‌کرد که اگر پیمان را امضأ نکنید ما (مجددی) از شما خفه می‌شویم حتیٰ از این کشور هجرت میکنیم، مگر مُرغ جناب کرزی یک لنگ داشت و جناب حضرت مجددی برای مُدتی هم به یکی از کشور های سکاندانوی رحل اقامت برگزیدند و دوباره حین امضای همین پیمان در اولین روز های اقتدار حکومت وحدت ملی در جمع هیأت رئیسه و در کنار جناب داکتر غنی و جناب داکتر عبدالله مسوؤلین حکومت توافقی ناظر و حاضر بودند و در ختم امضأ در جمع سایرین با کف زدن از توافق پیمان امنیتی ابراز خوشی و احساسات نشان دادند.

مگر چه اتفاقی افتاد که جناب مجددی صاحب به یک باره از بستر شفاخانه برخاسته و همه به اصطلاح سیاسیون و همه کاره های مطرح کنونی را به منزل مُتبرکه ی شان دعوت فرموده و باز هم مُصرانه از حاضرین مجلس تقاضا نمودند که این پیمان امنیتی بدرد مردم نمی‌خورد باید باز نگری و یا فسخ گردد، در حالیکه واقعیت امر چنین است که بدون شک آمریکا و متحدین غربی آن بیکی از تعهُدات شان عمل نکرده و کار شان قابل تحمُل نیست، ولی چرخش یکصد و هشتاد درجه جناب حضرت صاحب از موضع اولی شان پُرسش بر انگیز و تعجب آور است.

در حالیکه ملت صبور افغانستان از گذشته های همه کسانیکه بحق وطن و خود شان جفا کرده مُلک شان را ویران و جان شان را به قربانی گرفته اند سخاوتمندانه چشم پوشی می‌کنند، اما ذهنیت های خلق می‌شود که اگر عده ی به اصطلاح از سیاسیون و یا سران از تنظیم ها که سالهای مُتمادی خرچ دسترخوان شان از جانب شبکه های استخباراتی(ISI)و یا سپاه پاسداران پرداخت میشد بپاس نمک شناسی و وفا داری با هر پدیده ی که منافع مُربیان شانرا به مُشکل مواجه نماید بر منافع ملی پا گذاشته در برابر آن ایستادگی کرده به زور وخشونت و مقاومت دست می‌زنند گلایه ی وجود ندارد ، ولی جناب حضرت صاحب را چه پیش آمده که بمثابه شیخ فانی در اواخر حیات شریف خود بخاطر جاه و مقام و بستر راحت گاهی به این پهلو و زمانی به آن پهلو میخوابند، بهتر است در بستر راحت بخاطر رفع خستگی های دوران جهاد دوران کهولت زندگی را بدون دغدغه های سیاسی به‌فکر و اندیشه ی دیدار آخرت خوب و شفاف سپری نمایند تا مردم حق شناس افغانستان هم بحق شان دعای خیر بفرستند.

اسدالله

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است