اکثر وکلای (سابق مجلس) از حالا به کمپاین انتخاباتی مجدد مصروف اند. حفظ موقعیت، داشتن پول و ثروت، قدرت و شهرت عوامل بسیار فریب دهنده است که میتواند انسان را بزودی و آسانی فریفته خود سازد.

وقتیکه مردم می بینند وکلا در پارلمان کشور از این همه امتیازات برخوردارند ماهانه چندین هزار دالر بعنوان حقوق ماهوار امتیاز مالی دارند (چون اولین کار پارلمانی های ما در مجلس بلند بردن امتیازات وکلا در مجلسین بود) داشتن چند تن سر باز مسلح بعنوان بادیگارد، حق استفاده از موتر های شیشه سیاه و مدل بالا، معصوم و مصون بودن از هر نوع برخورد قضایی بنام (مصیونیت پارلمانی)، پز دادن های آنچنانی که به تعبیر خود شان ما از رییس جمهور چه کمتر هستیم؟ و برخورد شان با مجریان قانون بخصوص پولیس ترافیک بمراتب و ضرب و شتم ایشان، احساس عدم مسوولیت بخصوص بعد از راه یافتن شان در پارلمان و غیابت اکثر شان در جلسات مجلس و صاحب شدن دنیای دیگر و... همه اینها سبب میگردد که هر انسان آزمندی ولو حرف از ساختن قانون و نظارت از اعمال حکومت نمایندگی از مردم و موکلین که از جمله وظایف اصلی وکلا است هیچ نداند و الفبای قانون را درک نکند چه رسد به ساختن آن!

باداشتن قدری ثروت و پول و حمایت قومی تمایل به وکالت پیدا کند و موکلین هم به شکل گوسفندی در دادن رای به ایشان بدون هیچ نوع تامل و فکری بلا درنگ مثل گذشته ها رای که یک امانت الاهی به صندوق های شان واریز کنند از چنین پارلمان و وکلا چه توقعی میتوان داشت؟ و چنین پارلمانی کدام دردی از درد های این ملت زجر دیده را میتواند التیام بخشد؟
والسلام
سید محمد خیرخواه

>>>   قیمت رای به هردزد وقاچاقب هرچه می خواهد باشد یک شکم پلو است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است