در دوسه سال اخیر موج افتخارات علمی مهاجرین افغانستانی در ایران باعث شده تا جامعه میزبان با دید بهتری قضایای مربوط به مهاجرین را دنبال کند.
سال گذشته بیش از پنج رتبه تک رقمی در کنکور کارشناسی ارشد را مهاجرین کسب کردند و امسال نیز سه رتبه یک و ده رتبه یک رقمی و نزدیک به صد رتبه دو رقمی در کنکور کارشناسی ارشد به مهاجرین افغانستانی مقیم ایران اختصاص داشت.
در ادامه این افتخار آفرینی ها مهدی احمدی، توانست رتبه یک کنکور کارشناسی ارشد ۹۷ وزارت بهداشت و درمان را بدست بیاورد.

در ادامه گفتگوی اختصاصی ما با این نخبه مهاجر را بخوانید.
شفقنا: به نظر شما علت موفقیت نخبگان مهاجر در حوزه های علمی به ویژه در سالهای اخیر چه بوده؟
احمدی: مهمترین علت این موفقیت دانشجویان مهاجر این است که تا حدودی محدودیت های آموزشی برداشته شده (توسط مسوولین هر دو کشور) و خوشبختانه راه برای ادامه تحصیل باز است، بسیاری از دانشجویان مهاجر بودند که تحت شرایط خاص در سالهای گذشته نتوانستند ادامه تحصیل بدهند.
نکته دیگر این است که نسل دوم مهاجرت که پدران و مادران دانش آموزان امروز هستند بچه های شان را به تحصیل ترغیب می کنند، در واقع نسل امروز مهاجرت با نسلهای قبل تفاوت عمده در نگرش هایشان دارند، دیگر یک مهاجر افغانستانی فقط کارگر بنایی نیست، اکثر بچهای مهاجر در زمینه های مختلف دارای تخصص هستند.

به عنوان یک نخبه مهاجر به نظر شما مهاجرت محدودیت بوده یا عامل موفقیت؟
*ببینید مهاجرت والدین ما یک امر اجباری بود ، والدین ما به ایران آمدند، زمانی که ایران درگیر وقایع انقلاب و بعد از آن درگیر جنگ با عراق بود پس شرایط موفقیت سخت بود، اما مطمئنم که شرایط ایران حداقل باعث شد که نسل اول مهاجرت با یک سری شرایط جدید آشنا شوند و راههای زیادی را بروند تا به موفقیت برسند.

محدودیت های زیادی روبروی مهاجرین وجود داشته و دارد، اما این محدودیتها به نظر بنده می تواند به یک اهرم فشار برای موفقیت تبدیل شود، در واقع فشار و محدودیت ها مثل یک هنرمند که سنگ رو تراش میده از ما یک دانشجو خوب ساخت.

برنامه شما برای آینده چیست!؟ بعد از اتمام تحصیلات به افغانستان بر می گردید؟!
*اگر دست من و شما امکانات باشه و دولت افغانستان حامی ما باشه چرا باید برای تحصیل به آمریکا یا غرب مهاجرت کنیم؟ در حقیقت در کشورهای خاورمیانه دانشجو هدفش تحصیل در غرب است، چرا؟ چون راحتتر میتوانند به هدف هایشان برسند، متاسفانه بعد از این هجرت دوم هر چه منفعت و تولید علم میکنیم هم به نفع آنها تمام میشود، اینجا نهال کاشته می شود و وقت میوه دادن که شد غرب بهره برداری می کند.
البته قبول دارم برای پیشرفت ملتت باید تلاش و ایثار کنی، اما فعلا به صلاح من نیست که در کشورم باشم، از طرفی من دوست ندارم وقتی در خیابان راه میروم هر ده قدم یک نیروی امنیتی ببینم، دوست ندارم جایی باشم که عده ایی برای نزدیکی به خدا هم وطن خودش رو بکشه و جنایت کنه نمیخوام جایی باشم که بهم اهمیت ندهند و احترام نگذارند، انسانها شایسته احترام هستند نه شایسته مرگ، توهین و خفقان!

موانع بازگشت عزتمندانه فارغ‌التحصیلان مهاجر به کشورشان چیست؟
*من فکر میکنم که افغانستان به انقلاب فرهنگی نیاز دارد، همان اتفاقی که برای کشورهای جنوب شرق آسیا مثل جاپان افتاد ما باید کار و تلاش بیشتری کنیم.

چه پیشنهادی دارید تا دانشجویان بتوانند در کشور میزبان جذب بازارهای کار شوند؟
*قطعا شرایط کار برای دانشجوی افغانستانی سخت تر است تا دانشجوی ایرانی، فکر میکنم خودمان باید با تلاش به مسوولین نشان بدهیم که میتوانند روی ما حساب باز کنند، من در سال آخر دانشگاه چند پیشنهاد کار خیلی خوب داشتم.

چه اقدامات موثری در سالهای اخیر در حوزه مهاجرین انجام گرفته؟
*یکسری محدودیت های بنیادی مثل حق تحصیل و … برداشته شده، هرچند هنوز مشکلات بسیاری هست اما من فکر میکنم این موفقیت ها حاصل استعداد و نبوغ خود دانشجویان افغانستانی است من تا الان دانشجوی افغانستانی بد ندیدم، پس ما واقعا منضبط، پرتلاش و با تعهدیم، هرچند قدردان تلاش های مسوولین محترم افغانستانی و ایرانی هستیم که برخی مشکلات تحصیلی ما را رفع کردند، این سال ها یعنی دهه ۹۰ واقعا نسل طلایی ما است.

نظرتان درباره وعده وزارت علوم ایران مبنی بر بورسیه شدن دانشجویان تا رتبه ۱۰۰ چیست؟!
*من فکر میکنم که شرط برای تحصیل دانشگاهی خیلی خوب است، مثلا همین وعده وزارت علوم به رتبه های زیر ۱۰۰ که باعث شکوفایی استعداد و تلاش بیشتر دانشجویان شده، اما با وجود وعده باز هم دانشجوی افغانستانی استرس از شرایط تحصیلش دارد و از همینجا از مسوولین عزیز خواهش میکنم که به این وعده رسیدگی شود، من دیدم که دانشجوها چطور تلاش میکنند که این وعده عملی شود، من فکر میکنم دانشجوی نخبه نباید نگران شرایط تحصیل خودش باشد.

وضعیت تعامل علمی بین ایران و افغانستان چگونه است؟
*صادقانه بگویم مستقیما هیچ تعامل علمی ندیدم. تا دلتان بخواهد تعامل سیاسی و فرهنگی داریم اما تعامل علمی هیچ! و این بیشتر مربوط به نحوه سیاست گذاری دو کشور همسایه هست به موضوعی که اختیارش دست من و شما نیست.

به عنوان دانشجوی نخبه افغانستانی چه درخواستی از مقامات ایرانی و افغانستانی دارید؟!
*اجازه دهید همه دانشجوها در شرایط یکسان و برابر تحصیل کنند، من اگر پول شهریه دانشگاه نمیدادم مطمئن باشید که با مهدی احمدی بهتری مصاحبه می کردید.

کد (10)

>>>   ایران این همه هزینه میکنه و به قول خود ایشون موقع میوه دادن کشورهای دیگه باید بهره اش رو ببرند!
انصافتو شکر...

>>>   مایه تاسفه و اندوهه
کشور من این همه هزینه میکنه و بعدش مدام داخل شبکه های اجتماعی ازش بد میگین
اینجا هم میگین که قراره بعدا که تحصیلات ایشان تمام شد به یک کشور دیگه بروند

من مانده ام این همه هزینه که انجام میشود تا کنون چه سودی برای کشور ایران داشته است ؟؟؟
آیا غیر از این است که تمام این نوابغ بعد از تحصیل جذب اروپا و آمریکا میشوند ؟؟؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است