وقتی سفارتخانه ها، کنسولگری ها و دفاتر امور دیپلماتیک افغانستان (مخصوصا وابسته های فرهنگیمان) در کشورهایی چون آمریکا، چین، جاپان، انگلستان، روسیه، فرانسه و ... در جشن هایی چون (به اصطلاح) جشن استقلال کشور و سایر روزهای ملی و مناسبتی از لباس های عجیب و غریب که دارای خال، مهره، آیینه، چرمه و نگینه هستند (گندافغانی) استفاده می کنند.

دیپلمات های ما با پوشیدن واسکت های آیینه دار، بستن لنگی ها و پاپوش های پیشاوری اتن می کنند و می رقصند (البته که مهمان هایی هم از کشورهای میزبان در آن برنامه ها و جشن ها از سوی سفارتخانه هایمان دعوت می شوند) بدون‌ شک که چنین برنامه‌ هایی بازتاب رسانه‌ای هم دارند/خواهند داشت.

باز آیا مردمان آن کشورها می‌آیند تا بر تنبان‌ های دشت و دریا، پیراهن‌ های چرکین‌ بو (قور زده) یخن‌ های ‌پاره و چاک‌ های دریده‌ی لباس‌‌‌ های شان‌، چپلی ‌های مخصوص پیشاوری و لنگی‌ های چندین متره‌‌ی ما می‌ خندند آنچنانی‌ که ما از بهر پوشیدن لباس‌ های‌ بانوان چینی که در یکی از جشن‌ های ملی/فرهنگیشان برتن کرده‌ اند می‌ خندیم!؟

چرا صادق نیستید؟ مگر از برکت برگزاری چنین جشن‌ ها نیست که چشم‌ های پاره‌ی چند شیخ‌ فانی و ریش سفید وطنی‌: «آب‌ می خورند.!؟» آن‌ هم ریش سفیدانی‌ که روحیه‌ی مضاعف برای مطالعه‌ی کتاب‌ های راهنمای مسایل جنسی دارند!؟ صد البته که بطرف انجینر مامد خان کلوخ‌ دیوار.

مرتضی جلالی

>>>   مرتضی جلالی : فکر میکنم که ازجمله خود فروخته شده گان وجاسوسان غرب ودین فروخته شده باشی که از لباس ملی ما به کلمات توهین آمیزوتمسخر یاد آوری نموده ایدلنگی ، لباس های چرمه دوزی افغانی و،هزاره گی چپلی پیراهن وتنبان واسکت وغیره لباس هاازجمله افتخارات وفرهنگ ملی وباستانی ماست اگر پدرافغانی داشته باشی ازاودرمورد لباس افغانی بپرس بعدآ تبصره کن درصورت نداشتن پدراافغانی مشکل دیگر شمااست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است