به کسی رأی بدهید که از میان شما باشد، درد مشترک با شما داشته باشد و در پارلمان بیانگر درد شما و صدا و سنگر شما باشد!

در مدت زمان که کاندیدا های پارلمانی برای رسیدن به کرسی پارلمان تبلیغات می کردند اکثریت مطلق آن ها به نماد دروغ گویی تبدیل شده بودند قریب به ۹۹ فیصد ادعای اکثر آنها دروغ بودند و اگر یک فیصد راست گفته باشند آن را نادانسته گفته اند تمام این دروغ ها به خاطر رأی مردم و معاش ماهانه سه صد هزار افغانی گفته شده است خود مردم و منافع مردم برای آن ها ارزش ندارد.

بنابراین اکنون که مراسم دروغ گویی به آخر رسیده است و روز سرنوشت ساز و رأی دهی نزدیک شده است به سخنان و شعار آن ها توجه نکنید، فقط عملکرد و طرز زندگی هرکدام آن ها را در عمل در نظر بگیرید.

به آن های رأی ندهید که از درون موتر ها و قصر ها با شما سخن می گویند و توانایی قدم زدن در میان شما را ندارند و شما هم به زندگی خود نتوانید به آن ها دست رسی داشته باشید.

به کسانی رأی بدهید که رأی شمارا برای رسیدن به ثروت مورد معامله قرار ندهد، پارلمان جای تفکر و خرد است به کسانی رأی بدهید که توانایی درک قوانین را داشته باشند و سواد کافی برای کنترل از عملکرد دولت و حکومت داشته باشند.

خلاصه اینکه رأی خود را با شعور انسانی به شخص مورد نظر خود بدهید تا در آینده وجدان آرام داشته باشید و از احساس گوسفندی در قبال سرنوشت خود، خود داری نمایید.

حسن علی عدالت

>>>   Saboor Raheel
فریاد بادغیس!‌
عبدالله یک بار دیگر با قربانی کردن تاجیکان در بادغیس «صبر استراتیزیک» خود را به نمایش گذاشت.
جوند یک بر سه حصه بادغیس است و باشندگان آن تاجیک اند. رقبای محلی تاجیکان در همدستی با حکومتی که هیچ تاجیکی در اداره امور آن سهم ندارد- دو صد هزار جوندی را از رای دهی محروم کردند تا تاجیکان بادغیس در پارلمان نماینده نداشته باشند.‌
این خیانت نباید فراموش یا بخشیده شود!‌

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است