رسیدن به صلح پایدار منحیث یک پروسۀ ملی فقط از کانال دولت قانونی و مشروع که نمایندگی از حاکمیت ملی کشور نماید، امکان پذیر است.
حکومت موجود در مدت ۵ سال اخیر توفیقی در این راستا نداشته و در مدت ۵ ماه عمر باقیماندهٔ خود نیز از مشروعیت لازمی برخوردار نیست تا بتواند به این امر مهم صلح پایدار توفیق یابد.

ـ موضع ریاست جمهوری آمریکا در دگرگونی وضعیت موجود و تغییر روشن است، اما پیشبرد پروسهٔ صلح با هیأت یا افراد حساسیت برانگیز مشکل ساز است.

ـ استراتیژی پاکستان تغییر نکرده و طی ۱۷ سال گذشته نیز با وجود فشار و تقاضای جهانی از حد شعار و استقبال ریاکارانه از صلح بیرون نشده است.

ـ تاهنوز از جانب حکومات افغانستان یک نقشۀ راه جامع برای صلح پایدار وجود ندارد و هرچه در اطراف خود میبینیم روایت و حکایت جنگ و بقأ قدرت حکومتیان دارد.

ـ نیروهای طالبانی یکدست و رهبری واحد ندارند و تحت الحمایۀ چندین کشور میباشند و این آغاز مذاکرات و دستیابی به صلح را ناممکن میسازد.

ـ اولین قدم جهت دستیابی به صلح، حمایت از تشکیل یک دولت ملی، مشروع با قاعده در افغانستان میباشد که همۀ اقوام خود را در آن ببینند و با تفاهم مردم از موضع قدرت ملی به پروسۀ صلح پایدار بپردازیم.

ـ در مورد انتخابات پارلمانی فعلآ به یک گفتهٔ معروف اکتفأ مینماییم “گاهی تراژدی به حدی عمیق میشود که به کمیدی تبدیل می شود”. اصلاحات بنیادین و تغییرات اساسی در ایجاد کمیسیون انتخابات به پیمانهٔ نفس انتخابات حیاتی میباشد.

احمد ولی مسعود

>>>   صاحب نظران مابار ها در مدت این هفده سال درمورد پاکستان گفته اند:
اینبار خوشبین هستم ک سیاستپاکستان نسبت به افغانستان تغیر کرده ،

دوهفته بعد میگوید : نه هیچ امکلان ندارد که پاکستان سیاستش را درقبال افغانستان تغیر دهد ،
هفته ششم میگوید : من خوشبین هستم !!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است