برادران هزاره!
اگر برای طالبان تروریست قتل عام، غارت اموال، سوختاندن خانه و کاشانه شما، از بین بردن زمین و زراعت شما فرض است، آیا برای شما دفاع از سر زمین و منطقه شما، خانه و اموال شما و بالاخره جان و مال تان فرض نیست؟

اگر بخاطر دفاع از عزت و آبروی تان، جان و مال تان جنگسالار می شوید بشوید و اگر در دفاع از خانه و ناموس تان مسلح غیر مسوول می شوید بشوید، چون هزار مرتبه بهتر از مدنی بودن، مسلح غیر مسوول بودن و جنگسالار بودنی است که از جان و مال خویش دفاع کنید.

در دنیا هیچ دین و آیینی وجود ندارد که اجازه دفاع مشروع را ندهد در حالیکه شما همواره جنگ مشروع کرده اید.
باید بیاد داشته باشیم که بیغیرت در هیچ جای دنیا خانه ندارد.

شیر محمد

>>>   پروبلم در کجاست؟
با آمدن طالبان در افغانستان یک سلسله زمین ها و مناطق مردم توسط آنها غصب شد.
بعد از آن که طالبان از افغانستان رانده شدند،این مناطق با توسط صاحبان اصلی شان دوباره گرفته شد و یا توسط افراد دیگر غصب شدند.
در پهلوی آن چزاگاه های کوچی ها نیز غصب و به زمین زراعتی تبدیل شدند و یا بالای آنها خانه ساخته شده است.
حالا که طالبان دوباره قدرت گرفته اند،بخاطر اخذ دوباره مناطق و زمین های از دست رفته شان جنگ میکنند.
مسایل عصب رمین ها تنها در منطقه هزاره جات نی،بلکه در سایر نقاط افغانستان نیز وجود دارد.
خصوصاً ناقل هایی که در سمت شمال رندگی میکردند و باطالبان همکاری داشتند،با بیرون شدن طالبان آنها نیز از ترس از مناطق شان فرار کردند و زمین هایشان از طرف دیگران غصب شد.
مسایل غصب زمین از زمان عبدالرحمن خان تا امروز در افغانستان ادامه دارد.
یا زمین های افراد توسط افراد دیگر غصب شده است و یا توسط دولت غصب شده است و به افراد دیگر توزیع شده است و یا زمین های دولتی توسط مردم غصب شده اند و یا هم زمین های یک ارگان دولتی توسط ارگان دولتی دیگر غصب شده است.
بنأ این سلسله غصب زمین ها از صد سال بدینسو ادامه دارد و حل آن تقریبأ امکان پذیر نیست.
زیرا هر دولت جدیدی که آمده است،زمین های مردم غصب شده است و تحت تأمین دولت قرار گرفته است و برای اشخاص دیگر توزیع شده است و قباله داده شده است.
این که قباله کدام دولت باید مدار اعتبار باشد،نیز یک پروبلم و چالش دیگر است.

>>>   متاسفانه که متجاوزین وماجراجویان، مردم مومن،صادق وزحمت کش وصلح دوست هزاره را هدف قرار داده اند.مردم هزاره جات درطول 150 سال گذشته وخصوصا سال های جهاد مقدس با تمامی اقوام افغانستان رابطه خیلی حسنه و صمیمی داشتند.اما چرا وضعیت بدینحالت رسید؟سوء تفاهم، مداخله بیشرمانه ماجراجویان خائن، این جنگ قومی را در داخل افغانستان دامن میزنند تا پروسه صلح واشتی ملی را درافغانستان زیر سوال قرار داده و ناکام سازند.این ماجراجویان وخاینین بدانند که این خیانت و تفرقه افکنی قومی و مذهبی شان انشالله محکوم به شکست است.افعانستان به طرف رشد،ترقی،انکشاف متوازن وصلح وارامش به پیش میرودودرین جای شک نیست که روزی صلح و امنیت سرتاسری در افغانستان تحقق میابدونقشه شوم منافقین وماجراجویان خائن مطلقا نقش برآب میشود.اقوام مومن و متحد افغانستان باید برای وحدت بیشتر خودها اجازه ندهند که نفاق افکنان و دشمنان رنگارنگ تان دست به توطئه و دسیسه های شیطان صفت و غرض آلود بزند و جنگ قومی و مذهبی را که همانا آخرین پلان شوم خائن به وحدت ملی افغانستان است در مناطق مرکزی افغانستان پیاده کنند.گرچه همچنین پلان های خطرناک در حکومات گذشته گاهی بروز میکرد اما با زیرکی و هوشیاری سیاست مداران و اشخاص باصلاحیت اقوام حل و فصل میگردیدند.حالا هم وظیفه وطنی،ملی و اسلامی رهبران سیاسی و اقوام وطوایف افغانستان هستند که دیر نشده برای رفع تشنجات منطقوی وقومی بدون تاخیر بشتابند ونگذارند که خدای نخواسته درگیری به سطح وسیع گسترش یابد وصلح و برادری در افغانستان جنگزده حکمفرما گردد.
ومن الله التوفیق.الحاج انجنیر عبدالرشید ناصری از آسترالیا

>>>   اين نبشته نياز با روش روشنگرى هِرمِنوتیک دارد!

"مطالعه قواعد صحیح تفسیر متن را هِرمِنوتیک (به انگلیسی: Hermeneutics) یا علم تأویل، تأویل‌شناسی یا زَندشناسی می‌گویند. هدف از هرمنوتیک، کشف پیام‌ها، نشانه‌ها و معانی یک متن یا پدیده است. هرمنوتیک به مطالعه اصول تعبیر و تفسیر متون، به‌ویژه متون ادبی و دینی و حقوقی می‌پردازد.

در کنار یا به جای واژهٔ هرمنوتیک، گاه از کلمهٔ «تفسیر» یا «تأویل» استفاده می‌شود، هرچند که این دو لفظ، ترجمه‌های مناسبی برای واژهٔ هرمنوتیک نیستند. تفاوت تفسیر با هرمنوتیک قابل قیاس با تفاوت زبان با دستور زبان است.

هرمنوتیک دانشی است که به «فرایند فهم یک اثر» می‌پردازد و چگونگی دریافت معنا از پدیده‌های گوناگون هستی اعم از گفتار، رفتار، متون نوشتاری و آثار هنری را بررسی می‌کند. دانش هرمنوتیک با نقد روش‌شناسی، می‌کوشد تا راهی برای «فهم بهتر» پدیده‌ها ارائه کند؛ اگرچه گروهی از نظریه‌پردازان هرمنوتیک، با ایجاد و تبیین «روش» در مسیر فهم مخالفند و «فهمیدن» را یک واقعه می‌دانند که قابل اندازه‌گیری و روش‌مندسازی نیست. به زبان ساده‌تر، تأویل‌شناسی به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش است که آیا روش و راهکاری وجود دارد تا خوانندگان یک متن یا بینندگان یک اثر هنری، با به‌کارگیری آن روش، به دریافت معنای ثابت و مشخصی از آن اثر یا متن دست یابند؛ یا این که درک و فهم هر مخاطبی مختص اوست و با دیگری تفاوت دارد.

هرمنوتیک، از فعل یونانی Hermeneuein به‌معنای «تفسیر کردن» اشتقاق یافته[۶] و با واژهٔ هرمس (ایزد پیام‌رسان یونانیان) دارای ریشهٔ مشترک است.[نیازمند منبع] هرمس واسطه‌ای بود که به عنوان تفسیرگر و شرح‌دهنده، درون‌مایه پیام خدایان را که سرشت آن فراتر از فهم آدمیان بود، برای آن‌ها به گونه‌ای قابل درک درمی‌آورد. «هرمس» و مکتبی که به نام خود او به «مکتب هرمسی» موسوم شده، پدیده‌ای جهانی است و در تاریخ تمدنهای بزرگی مثل ایران، یونان و حتی مصر و بعدها در تمدن اسلامی هم می‌توان رد پای او و مکتبش را دید."
نقل قول از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

>>>   مردم کابل غیر مدنی بودن هزاره ها را در جنگ های کابل دیده اند . رقص بسمل ولادت اجباری بالای زنان باردار سینه بریدن ها و صد ها جنایت دگر که ذکر ان تهوع اور است . این گونه رفتار شبیه همان برخورد چنگیز خان و سپا هیانش در افغانستان میباشد مثلا بعد از فتح یک شهر زنان را به یک دشت برده و به انها امر میکردند که بین هم مشت زنی کنند و بعدا برای هر عسکر تعدادی میرسید . معمولا زنان مسن کشته میشدند و زنان جوان به مقاصد مختلف نگاهداشته میشدند. در قرن بیست سینه بریدن ها و ولادت های اجباری و تماشای ان توسط هزاره های تفنگدار تکرار همان اعمال غیر انسانی است . طالبان وحشی و سنی های متعصب و عقبگرا اند اما مانند عده ای شما از خود مثالهای بد بیادگار نگذاشته اند و بهتر است هزاره مدنی باشند تا وحشیگرا.
بامیانی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است