اشرف غني و عبدالله شش سال ديگر هستند!
روزنامه «وال استریت ژورنال» گزارش داده است که تعویق انتخابات ریاست جمهوری یکی از گزینه‌هایی است که حکومت امریکا همزمان با افزایش تلاش‌ها برای پایان بخشیدن به جنگ ۱۷ ساله از طریق توافق سیاسی با طالبان، آن را مورد بحث قرار داده است!

روزنامه به نقل از منابع خود بدون ذکر نام شان نوشته که این ایده توسط زلمی خلیل‌زاد در دیدار با افراد مختلف در آمريكا و كابل مطرح شده است.

در اين اواخر خليل زاد ديدار و رايزني هاي با جنرال دوستم،كرزي،حكمتيار،اشرف غني،عطا،عبدالله،محقق وغيره داشته است...
وقتي اين گٌرگ ها تصميم بگيرند
ما گوسفندان چكاره هستيم جز گردن ماندن زير چاقو براي قرباني شدن!

گل امیری

>>>   امریکا هم دو غلامک را پیداکرده ونمی خو اهد این دو ازپست های شا ن تا 6 سال دیگر دور شوند این هم یکی از تکتیک های امریکا است

>>>   Haroon Mutaref
در ديدار با جناب احمد‌ولی مسعود.
آقای احمد‌ولی مسعود می‌گوید با شمار زیادی از نخبه‌گان سیاسی و متنفذین مشورت کرده‌ تا خودرا به انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۸ نامزد کند. آقای مسعود می‌گوید با «برنامه» وارد رقابت می‌شویم و حکومتی با پایه‌های وسیع را خواهیم ساخت.

>>>   Saboor Raheel
می‌دانید بارزترین خاصیتی که به شخصیت اسطوره یی معاصر- جناب پهلوان فضلو داده شده است، چیست؟
این صفت چنان بود که صدبار اگر می خوابید، دوباره از جا بر می‌خاست و می‌گفت: باز می‌گیریم!‌ اما چون همیشه می‌باخت او را پوده می‌خواندند.

البته روح فضل محمد خان پهلوان شاد. او آدم شریف و نیکوخصالی بود. منظور ما اینجا از فضلوهای سیاسی است. اینها که توان بردن هیچ میدانی را ندارند و بردگی را می‌بازند و پول می‌گیرند تا حقوق و سهم و اقتدار یک ملت را ببازند- خطرناکترین خاینین بیحیا اند. پوده صفت بسیار نرم و کم ظرفیتی‌ست برای معرفی عمق و گستره قباحت اینها.

با اینهمه، در مورد کسانی که طلسم فضلوهای سیاسی شده بار بار خود را مردم را در دام همین فضلو می اندازند و همین مرغی که بار بار بگیل شده است شرط می بندند چه باید گفت؟ بی‌عقلی، تبانی با خاینین،‌ مجبوریت و یا چه؟

به حال چنین ملتی و مردمی زار باید گریست!‌

>>>   عطايى
قومای عزیز!
تا ارگ رفتید و با وعده اشرف غنی برگشتید. اشرف غنی به وعده‌های‌ش عمل نکرد و عملا در جاغوری، مالستان و ارزگان عزم سرکوب طالبان را ندارند و فقط وقت‌کشی می‌کنند. در کابل هم بمب‌گذاری مشخصا به هدف سرکوب، ارعاب و جلوگیری از شکل‌گیری اعتراض گسترده مردمی بود. حالا هم تهدید مرگ در جاغوری، مالستان و ارزگان وجود دارد و هم تهدید مرگ در کابل اگر اعتراض کنید. فردا با یکسره شدن کار جاغوری، مالستان و ارزگان، نوبت به بهسود، دای‌زنگی، دای‌کندی، کابل و مزار و هرات می‌رسد. بعد از هزاره نوبت به تاجیک و اوزبیگ می‌رسد.
خلاصه این که منتظر نوبت خود می‌مانید یا که مطالعه‌شده، آمادگی‌گرفته، باقبول‌هزینه انفجار و انتحار و با عزم و اراده باز هم به خیابان می‌آیید و گریبان ارگ را می‌گیرید؟

>>>   Amirzada II
سه گزینه احتمالی معامله امریکایی ها با پاکستان تحت نام صلح با طالبان

واقعیت اینست که حکومت غنی توان و صلاحیت تصمیم گیری در امر صلح و جنگ را حتا با "برادران ناراضی" خود شان ندارد. تصمیم اینکه انتخابات برگزار شود و یا نشود از صلاحیت اشرف غنی خارج است.
طالبان یک نیروی مستقل نیستند که تصمیم جنگ و صلح را با قدرت های بزرگ و یا حکومت دست نشانده آنها در ارگ کابل بگیرند.
مدیریت مذاکرات طالبان تحت نام" صلح" بدست پاکستانی ها است. حضور طالبان درین پایتخت و آن پایتخت کشور ها یک چیزی نمایشی بیش نیست. افزون بر آن طالبان آنقدر بیچاره و بیسواد اند که چیزی برای گفتن در مذاکرات با قدرت های بازیگر جهان ندارند.
یک طالب بیسواد با کدام منطق با قدرت های بزرگ چانه به سر قدرت می زند؟
امریکایی ها پیش از اینکه روسها ابتکار عمل را در دست گرفته با همدستی با ایرانی ها و چینایی ها بر سر طالبان سر سرمایگذاری کنند و در جستجوی انتقام شوروی سابق شوند با شدت وارد بازی بنام صلح با پاکستانی ها شده اند.
خلیلزاد که هم طالب است و هم تکنوکرات مجرب، مناسب ترین مامور این بازی از سوی واشنگتن بحساب می آید.
تصور میشود که امریکاییها سه گزینه احتمالی معامله با پاکستانی ها دارند:
۱) گزینه حکومت ائتلافی میان سکولار های غربی و طالبان در محوریت امریکا و پاکستان. برای این کار در نظر دارند که از طریق یک کنفرانس نظیر بن به این ائتلاف مشروعیت بین المللی بدهند.
بسیاری ها باور دارند که ممکنست پاکستانیها این طرح را با قاطعیت رد کنند. زیرا آنها کمتر از یک حکومت خالص طالبانی راضی نخواهند شد. شوروی ها نیز طرفدار حکومت ائتلافی در چهار چوب مصالحه ملی میان نجیب و مجاهدین بودند، که نتیجه نداد.
۲) گزینه حکومت ائتلافی میان طالبان و مجاهدین شمال بحیث حکومت وحدت ملی. این طرح ممکنست بخاطر جلو گیری از جنگ داخلی مورد قبول پاکستانی ها و حمایت روسها، ایرانی ها، ترک ها و هندی ها قرار گیرد.
۳) گزینه انتقال کامل قدرت به طالبان در محوریت پاکستان است.
این گزینه در واقع نقشه راه یک جنگ داخلی تمام عیار است.

>>>   Salam
معامله گران و جهادی های سابق ، ابتدا علیه رهبر خود به دستور امریکا کودتاه کردند و اقتدار را به پشتون ها انتقال دادند و در این مدت دو دهه تا توانستند خیانت کردند ، معامله های ننگین نمودند و جز به منافع مافیای خود فکر نکردند ، فرایند این خیانت ها ادامه ی فاجعه کنونی است . اگر تاجیکان دوباره به اینها اقتدا کنند ، نیاید به این قوم دیگر دل سوخت ، بگذار غرق شود

>>>   Zahir Ariaie
در يك تعداد صفحات فيس بؤك نظر سنجى هاى با دو گزينه انتخابات و حكومت موقت راه انداخته شده است. دوستان و هموطنان بدانند كه تا زمانيكه نيات پشت اين گزينه ها مشخص نباشد هيچ كدام راه حل نيست و اگر صداقت باشد حتى ديكتاتوري راه حل است.اگر دلسوزى وجود ميداشت انتخابات و راى مردم دزديده نمى شد. اگر شده بود و يك عده اگر تنها تب به قدرت رسيدن ميداشتند در پهلوى ان خدمت ميكردند باز هم كشور در مسير درست قرار مى گرفت. متاسفانه نيات كه پشت رسيدن به قدرت خوابيده خدمت و زعامت ملى براى همه مردم نيست بلكه نيت تبهكارانه قومى است . بناً تا زمانيكه اين تفكر خاينانه و تبهكارانه در مغز عده يى بنام نخبه وجود داشته باشد نه انتخابات راه حل است نه حكومت موقت و نه ديكتاتورى..
چون اين نجاست قومى به هرچه تماس كند ان را تباه و نجس ميكند . اين نجاست قومى در سه صد سال گذشته در أنواع مختلف نظام و دولت دارى مانند شاهى، سوسياليستى، ديكتاتورى، امارت إسلامى ، به اصطلاح دموكراتيك به شيوه غربى تا حال تجربه شده است و نتيجه تنها تبهكارى ، قتل و رنج مردم بوده است. راه حال ايستادگى مردم ، نه براى يك يا چند ساعت بلكه براى چند روز ويا هفته تا گرفتن قدرت و به زانو در اوردن تمام جرثومه هاى فساد ، تبعيض و ظلم است و بس!

>>>   ع و غ ايلا كدني نيست تا ف و ق بياييد .
معلم نصرالدين

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است