جامعه مدنی به عنوان یک مفهوم چالش بر انگیز در افغانستان مطرح است که مخالفان زیاد و موافقان کمتری دارد.
هدف اساسی جامعه مدنی دربیش‌تر از تعریف‌ها "گسترش میزان اشتراک سیاسی، ايجاد فضای گفتگو میان شهروندان و دولت، ترویج ارزش‌های حقوق بشری، حقوق شهروندی و حس مسوولیت‌پذیری، دفاع از منافع گروه‌های گوناگون طبقات اجتماعی ذکر شده است"، بنا هرکس که در موارد یاد شده تلاش‌های رضاکارانه و هدفمندانه انجام دهد فعال مدنی است یا به سخن دیگر فعال مدنی کسی است که منش مدنی و انسانی دارد، اخلاق حقوق بشری در گفتار و کردارش به مشاهده می‌رسد، اهل مدارا و گفتگو است، علیه فساد و رشوت مبارزه می‌کند، به آزادی‌های فردی احترام می‌‌گذارد.

اما در افغانستان بنابر کمبود ظرفیت‌های فکری و فرهنگی در این نهادها برخی از فعالین مدنی به بهانه دادخواهی باج‌گیری می‌کنند، بجای ایجاد فضای گفتگو و ترویج فرهنگ مدارا، دست به کینه‌توزی و نفرت‌پراگنی و دروغ‌گویی می‌زنند، آله دست مافیای قومی و سیاسی می‌شوند، از سازمان مدنی دوکان وندگیری جور می‌کنند، بجای ترویج و بسط ارزش‌های مدنی، لات‌گری و قرتی بازی می‌کنند، از آزادی‌های فردی، شراب‌خوری، چرس و لنده بازی را می‌گیرند و سر انجام برای یافتن ماموریت از هیچ رذالت دست بر نمی‌دارند.

شاید اکثریت ما آدم‌های زیاد را بشناسیم که صبح در آغوش یکی، چاشت در آغوشی دیگری و شب در بستری دیگری عیش و نوش می‌کنند و بعد در لباس جعل و تزویر می‌آیند برای دیگران تعیین تکلیف دین‌داری می‌کنند و با پروری تمام دیگران را به بی‌دینی و کفرگویی متهم می‌کنند که در واقع چنین فعالیت‌های را می‌توان مصداق بارز فاحشه‌گری مدنی نام نهاد.

جالب‌تر از همه این است که هر کسی بیش‌تر فاحشه‌گری کند، بیش‌تر میدان داده می‌شود و زمینه رشد آن زیادتر فراهم می‌شود، نمونه‌های فراوان از این دست وجود دارد که می‌بینیم و نیاز به ذکر آن نیست.

امین کاوه

>>>   واقعیت است صد فیصد

>>>   درود جناب کاوه عزیز،
نقط بر رویکار نیاز جامعه گذاشته ، در کشوری افغانستان همه چیز امکان دارد، فاحشه های مذهبی، فاحشه سیاسی فاحشه های فرهنگی اجتماعی و... شاید کلمه فاحشه به مذاق یه عهده خوش نیاید و آنرا حرف بد تلقی کند اما اینطور نیست، چیزی که از یه چیزی فراتر رفت بیش از عهد معمول شد آنرا فاحشه می نامیم و در این مورد خانم و یا آقا فرقی ندارد تو این دور زمانه خصوصیا آقایان نمیتوان گفت موضوع جنسی باشد میتونه وطن فروش دین فروشی فرهنگ فروشی، هویت فروشی، زبان فروشی و... از همه نارسانی جامعه حرف زد، نارسایی های تا گلو همه رو به خودش غرق کرده، هیچ توان بیرون رفت از متصور نیست،، فعالین مدنی که واقعا بتونه گیره مشکل کشای جامعه باشد، خود در مشکل خویش دست و پا می زند و باید مطابق روال جامعه مرد سالار و دین سالار قدم گذاشت در غیر آن صورت جامعه نو پیدا از بیخ بن نابود میشن و نه از نگاه جنسیتی و نه ساختاری در باتلاق گیر و مجال بیرون رفت نیست.

>>>   بیشتر سران حکومت فاحشه های هستند که در کارشان حرفه ای شدن
اگر چه سیاست مدار ها بیشترشان بی پدر مادر هستند
فاحشه های افقانستان در حکومت شبی در دوبی شبی در امریکا و شبی در انگلیس
وطن میدان پرواز آنهاست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است