تعهدنامه آقای علیپور را دیدم. بند به بند خواندم و دقیق شدم. به نظرم چیز مورد توجهی نیامد بلکه آن را مهر تایید حکومت بر تقاضای بجای مردم یافتم.
مردم مناطق مرکزی افغانستان از زمان سقوط طالبان تا اکنون همکار دولت مرکزی و جامعه جهانی بوده اند.
در نخستین سالهای پس از طالبان، اولین بخش از کشور که سلاح های خود را داوطلبانه به حکومت سپردند، مناطق مرکزی بود. هر گاه حرف از حاکمیت ملی در کنفرانس های بین المللی می آمد، آقای کرزی و وزرا و لابی هایش با دل و خاطر جمع به مناطق مرکزی اشاره می کردند و می گفتند که باید با تکیه بر این مردم، سایر نقاط را نیز تحت حاکمیت ملی بیاوریم. مناطق مرکزی در هیجده سال اخیر، نقطه اتکای حکومت مرکزی و جامعه جهانی برای گسترش حاکمیت ملی و ایجاد ثبات در سایر نقاط بوده است. پس مردم مناطق مرکزی، بزرگترین حامی نظام سیاسی بوده است.

در چند سال اخیر، برخی غفلت های عمدی و غیرعمدی در قسمت امنیت مناطق مرکزی از سوی حکومت صورت گرفت. مردم این مناطق بارها از طریق نمایندگان خود در مجلس نمایندگان و مجلس سنا خواهان توجه حکومت در قسمت امنیت شدند اما اقدامی از سوی حکومت نشد. بی توجهی حکومت تا زمانی ادامه یافت که بالاخره مردم مجبور به تشکیل نیروهای مقاومت و ایجاد جبهه ضد طالبان شدند. نیروهای مقاومت و جبهه ضد طالبان بر اساس "منطق دفاع از خود در مقابل تهاجم" و "حق دفاع مشروع" صورت گرفت و ادامه دارد. نمونه فعالیت های نیروهای مقاومت و جبهه ضد طالبان، دفاع قاطعانه از مردم در مقابل حملات ددمنشانه این گروه یاغی در جاغوری، ارزگان خاص و مالستان بوده است.

در تعهدنامه ای که حکومت از آقای علیپور گرفته است، آنچه ذکر شده همین نکات است. یعنی حکومت به ناکامی خود اذعان کرده و به نحوی تعهد داده است که از این پس به عنوان مرجع اصلی حاکمیت ملی و تمامیت ارضی، مسوولیت امنیت این مناطق را می پذیرد و نیاز نیست دیگر آقای علیپور این مسوولیت را به پیش ببرد.
من تعجب می کنم که چرا برخی از اینکه آقای علیپور تعهد داده است، ناراحت اند. مگر خواست مردم مناطق مرکزی چه بود؟ این مردم چه چیزی جز تامین امنیت و توجه حکومت مرکزی را می خواستند؟

به نظر من تعهدنامه آقای علیپور یک سند محکم برای شکست خاله خرسک هایی است که قصد داشتند مردم مناطق مرکزی را در تقابل با حکومت مرکزی قرار دهند اما نتوانستند. این حکومت به این نتیجه رسیده است که با خاله خرسک ها نمی توان در آینده همکار بود، چون آنها دشمنان درجه یک نظام سیاسی و حاکمیت ملی اند اما بدون همکاری مناطق مرکزی، چیزی به نام جغرافیا از جمله عناصر چهارگانه دولت وجود نخواهد داشت و باید فاتحه دولت داری را خواند. در حقیقت تعهدنامه علیپور، تعهدنامه حکومت هست.

حکومت به خوبی این موضوع را درک کند که مسوول تامین امنیت شهروندان در اسرع وقت است و در صورت غفلت، "منطق دفاع از خود درباره تهاجم" و " حق دفاع مشروع" از مردم سلب نشده است. اگر چه مردم مناطق مرکزی قدر دان زحمات فرمانده علیپور هستند، اما خلع سلاح او به معنای از بین رفتن "منطق دفاع از خود در مقابل تهاجم" و " حق دفاع مشروع" نیست و مردم منطق خود را از دست نداده اند و در صورت غفلت عمدی و غیرعمدی حکومت، بر اساس این منطق وارد عمل می شوند.

سید مصطفی حسینی

>>>   مردم به هیچ عنوان سلاح خودرا ازدست ندهد نیروهای مردمی ازطرف حکومت تجهیز بشود وقومندان علیپور به عنوان قهرمان ملی وسرپرست نیروهای مردمی کارهار سازماندهی نماید عقب گرد ممنوع تاطالب صلاح دارد مردم باید مصلح باشد والسلام

>>>   برو برادر، تو هر چی که این تعهدنامه را تعبیر میکنی، بکن. در واقیعت علی پور را خَسی کرده برای تان آزاد ساخت.
میدانی معنی خَسی چه است؟ یعنی مردانگی اش را بریدند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است